เส้นทาง... สายสุดท้าย(6)

ลอยไปในสายลม

นา...
หืม อะไรเหรอ ปู
แบบว่า วันนั้นอ่ะ วันเกิดรักษ์อ่ะ เรายังไม่ได้เลี้ยงวันเกิดเขาเลยนะ
อืม แล้ว...
ก็ไปเปล่า หารกันอ่ะ ปูทำหน้าแบบว่าอ้อนวอนเชิงบังคับฉัน
อืม เอาซิ แล้วป่านว่าไง
ป่านเหรอ ตกลงแล้วอ่ะ งั้น พรุ่งนี้นะฝากบอกรักษ์ด้วยดิ
อ้าว ไมไม่บอกเองล่ะ
แหม บอกหน่อยไม่ได้เหรอจ๊ะ
อืม ๆ ก็ได้อ่ะ
ขอบใจจ้า แล้วเจอกันนะ
จ้า
นี่ต้องเป็นฉันอีกแล้วเหรอ ทำไมต้องฉันด้วยก็ไม่รู้
ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่กล้าที่จะไปหาเขาอีกเลย
มันเขินนี่นา ฉันก็ไม่รู้นะว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย 
ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง ฉันกลัวว่าเขาจะไม่อยากคุยกับฉันอีก
แต่ก็นะ รับปากเพื่อนไปแล้ว ฉันก็ต้องทำ จริงไหม
รักษ์ พรุ่งนี้เย็นว่างป่ะ
ว่าง มีอะไรเหรอ รักษ์มองหน้าฉันแล้วทำท่าทางสงสัย
ก็ คือ ปู ป่าน แล้วก็เรา ว่าจะไปเลี้ยงวันเกิดรักษ์นั่นแหล่ะ
โอ๊ย ไม่เห้นต้องเลี้ยงเลย รักษ์ส่ายหน้าปฏิเสธ
แต่พวกเราตั้งใจจะเลี้ยงนี่ ไปเหอะ เดี๋ยวเพื่อนเสียน้ำใจ น่านะ
แค่เพื่อนเหรอ
อืม แล้วจะให้เป็นใครล่ะ
นั่นซินะ ได้ กี่โมง
ก็ หกโมงเย็น ที่เดิมอ่ะ
แล้วเจอกันที่ร้านนะ
แล้วรักษ์ก็เดินจากฉันไป ไม่มีคำพูดใดจากวันนั้นหลุดให้ฉันได้ยิน
สิ่งแรกที่ฉันคิด ฉันโล่งอก 
แต่อีกสิ่งที่ผุดขึ้นมา วันนั้น ไม่มีความหมายเลยหรือ
ฉันก็คงได้แค่เพียงคิดเท่านั้น ฉันคงไม่กล้าถามเขาออกไปหรอก
แต่ช่างเถอะ ฉันได้บอกแล้วนี่ เนอะ 
นา นาบอกรักษ์แล้วใช่ไหมอ่ะ
ใช่ ทำไม
ไม่เห็นรักษ์มาเลยอ่ะ
เดี๋ยวก็มาน่า ปูก็รอหน่อยน่า กังวลทุกทีเลยเธอนี่
ก็ ...
หวัดดี สาวสาว
นะ นึกว่าจะไม่มาซะแล้วฉันพูดอย่างดีใจ ก็ฉันแอบดีใจจริงๆนี่ เพราะความจริงฉันก็กังวลเหมือนปูนั่นแหล่ะ
ไปกันดีกว่า ปูพูดพร้อมกับเดินนำพวกเราไป
วันนั้น เราก็ไปนั่งทานอาหารที่ร้านแห่งหนึ่ง เป็นร้านที่เราทุกคนถูกใจ
อาหารที่นี่อร่อยมากๆเลยล่ะ
แต่สำหรับฉัน ฉันไม่ค่อยกินเท่าไหร่ เพราะว่ามัวแต่นั่งมองรักษ์อยู่
เขาจะสนใจฉันบ้างไหมเนี่ย ฉันคิดในใจ
นา คิดไรอยู่อ่ะ
เปล่า ไม่ได้คิดอะไรซะหน่อยอ่ะ ฉันปฏิเสธปูทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่จริง
เออใช่ เดี่ยวไปเดินห้างกันต่อนะ ไปไหม ไปไหม ปูชวน
เอาดิ แต่ว่าขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะป่านบอก
อืม ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันก็เลยว่าอย่างนั้น แต่ในใจฉันอยากกลับแล้ว รู้สึกยังไงก็ไม่รู้ ไม่อยากอยู่ใกล้กับรักษ์นานๆเลย
สุดท้าย ปูกับป่านก็ไปเข้าห้องน้ำ เหลือฉันกับรักษ์สองคน
ห้านาทีที่ผ่านมาเราไม่ได้พูดอะไรกันเลย
แต่อยู่ๆ รักษ์ก็ถามฉันขึ้นมาว่า...
				
comments powered by Disqus
  • เถ้าธุลี

    2 พฤศจิกายน 2548 18:34 น. - comment id 87598

    มาอ่านแล้ว ๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน