แด่...เดสเตอร์ที่รัก

Mu_RiN

แด่เดสเตอร์  ค่ะ
เฮ้ยเจน นั้นห้อง อีทีม่ะว่ะ ฉันตะโกนถามเจนเพื่อนสนิทของฉันด้วยความคุ้นเคยที่ต้องตะโกนไม่ใช่เพราะอะไร แต่เพราะ เสียงเบาแบบพูดกันธรรมดา ไม่สามารถ สู้เสียงกระทืบเท้าของคนนับร้อยหลังเสียงอ๊อดดัง ได้หรอก   อืมๆๆช่ายๆๆ นั้นไงเราเห็น เดสเตอร์กับ เอเลี่ยน แล้ว เฮ้อ! ช่างเป็นเพื่อนกันแท้ๆน่ะ  คำว่า อีที ที่พวกเราหมายถึง คือ รุ่นพี่ ม.5  คนหนึ่ง ที่หน้าตาเค้าไม่ใช่ว่าไม่หล่อน่ะ น่ารัก อีกต่างหาก  แต่เค้าจะ ตัวเล็ก แล้วมีลักยิ้ม น่ารัก น่าตาก้อ ไม่เหมือนจะเป็นผู้เป็นคนในโลกนี้ เราจึงเรียกกันว่าอีที  อีที มีเพื่อนอีก 2 คนที่เรารู้จัก คนหนึ่งชื่อเดสเตอร์ ที่เรียกแบบนี้เพราะเค้าใส่ แว่น ตัวเล็ก ดูท่าทางเป็นเด็กเรียนมากๆ  ส่วนเอเลี่ยนนั้น ก้อคงคล้ายอีทีแหละ เพียงแต่ไม่น่ารักเท่า  ตอนนั้น คนที่อยู่ในความคิดของฉัน ที่อยู่ใน ชั้น ม.5/2  มีเพียงเอเลี่ยน อีทีและเดสเตอร์    แต่คนที่ฉันสนใจสุดก้อคงเป็นอีที ไม่ใช่ว่าชอบน่ะแต่เพราะหน้าตาพี่เค้าแปลกๆจริงๆ
หลังจากที่ได้แกล้ง ชี้ๆและเรียก อีทีดังๆให้พี่เค้างงเล่นตามประสาเด็กๆของพวกเราแล้ว พวกเราก้อขึ้นเรียน  แต่ขณะที่เดินอยู่ 
ไอแป๊ะ  เพื่อนสนิทของเจน  ก้อบอกเจนว่า  มีพี่ ม.5 คนหนึ่งชอบเจนอยู่ เค้าอยู่ 5/2 ตอนนั้นไม่คิดอะไรมากเลย ว่าเป็นใคร เจนไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาคิดเลย..เเล้วเราก้อรู้ว่า เอเลี่ยนนั้นเองที่จีบเจน
จนวันนึงก็มาถึง
ฉันนั่งอยู่ใต้อาคาร นั่งมองเจนเดินลัดสนาม สวนกันเอเลี่ยนกับเดสเตอร์ พวกเขาคุยอะไรกันซักแป็บ แล้วเจนก็มาหาฉัน
เฮ้อเซ็งๆๆๆๆ เจอพูดพลางถอนหายใจยาว สายตาจับจ้องอยู่ที่สองร่างที่เดินลัดสนามไปจนลับสายตา
เป็นไรไปเล่า แกน่าจะดีใจน่า มีคนมาจีบทั้งที แสดงว่า ไอเจนเราไม่ขึ้นคานแระ ล่ะ  ฉันพูดติดตลกพลางยิ้มๆ ทั้งกลุ่มที่นั่งอยู่พากันหัวเราะทันที
ก้อช่ายน่ะ ฟ้า แต่ หล่อก้อไม่หล่อ เฮ้อดูท่าทางไม่จิงใจด้วย เราเอาพี่ลูกหมาดีกว่า หล่อก้อหล่อ เรียนก้อใช่ได้ซักด้วย เจนพูดขึ้น แววตาฉายแววมีความหวังเล็กน้อย พร้อยยิ้มที่มุมปาก
เอาต่ะๆๆๆ ขอให้สมหวังน่ะจ้าาาแม่คุณแต่ พี่ลูกหมาของคุณเธอน่ะ อยู่สายศิลป์คำนวณน่ะจ้าาา พ่อเอเลี่ยนน่ะอยู่สายวิทย์เชียวน่าาขอบอก ฉันย้อนกลับ  ถึงสายวิทย์ก็ไม่เอาหรอก มันอยู่ที่เกรดจ้าาา  เจนพูดพร้อมแลบลิ้น ใส่ฉัน เอาเถอะๆ งั้นขอให้ล่อได้สมหวังแระกัน.ดูสิค่ะความคิดเด็กๆ ที่คิดว่า ต้องเอา รูปหล่อพ่อรวย.นิสัยดีเรียนเก่ง.  ช่ายค่ะฉันก็เป็น แต่เมื่อ หัวใจมันบอกว่า คนๆนั้นใช่ขึ้นมา ต่อให้ขาดคุณสมบัติข้อไหนไปก็ไม่มีความสำคัญ อีกต่อไปแล้ว .
พี่ลูกหมา ก้อเป็นอีกหนึ่งฉายาของรุ่นพี่พี่คนนี้ก้ออยู่ ม.5 แต่อยู่ทับ 4 เรียนเก่งใช่ได้เลยแหละ แถมอยู่หล่ออีกต่างหาก 
พี่ลูกหมาได้ขึ้นชื่อว่าหน้าม่อ หรือเจ้าชู้มากๆๆๆๆๆ พี่ลูกหมาที่ฉันพูดถึงอยู่นี้ คือเพื่อนของพี่ฉันเองฉันจึงสนิทกับเค้ามากๆ
วันรุ่งขึ้น
เฮ้ยฟ้าๆๆ เมื่อคืนได้คุยกับเดสเตอร์ทางเพิดด้วยแหละ เค้าบอกว่าเค้าชื่อ เก็น อะไรหนิแหละ ไม่รู้ดิ เจนพูด ขึ้นในตอนเช้าก่อนเข้าแถว
อืมๆ ไปเข้าแถวดีกว่า เดี่ยว จานด่าอีก เบื่อ เดี่ยวดวงจะไม่ดี โดนด่าตั้งแต่เช้า  ฉันพูดตัดบท พร้อมกับจูงมือเจนไปเข้าแถว
หลังจากวันนั้น..ประมาณ หลายเดือน เหมือนกัน พวกเราก็เลิกสนใจไปนานมากๆ อาจเพราะ เอเลี่ยน เลิก จีบเจนมั่ง 
วันหนึ่ง เป็นวันพฤหัส ซึ่งวันศุกร์เป็นการ สอบของ ม.5 ฉะนั้นเด็กจึงมากันน้อยมากๆ แต่ 5/2 มา กันไม่กี่คนซึ่ง 1 ในจำนวนนั้น คือ เดสเตอร์ .  
ฉับกับ เจนต้องไปส่งงาน ที่ชั้น หก ซึ่งเกือบทั้งชั้น ไม่มีใครเลย นอกจากเรา สองคนกัน พี่ จำนวนหนึ่ง ที่บันได 
ขณะที่ เรากำลังเดินลงบันได ตอนนั้น พวกเราใส่เสื้อสีค่ะ ฉันใส่สีชมพู เจนใส่สีฟ้า ขณะที่กำลังเดิน ลง เดสเตอร์ก้อเรียกเจน พร้อมกับชี้ไปที่เพื่อนเค้าคนหนึ่ง บอกว่า เพื่อนเค้าชอบ แต่พวกเราก้อไม่ได้สนใจเท่าไร  
วันไหนก้อไม่ทราบค่ะ เจนมาบอกว่า เค้าคุย กับเดสเตอร์ อีกแล้วทางเพิด    เฮ้ยๆๆ ฟ้าๆๆ เดสเตอร์บอกว่าแกน่ารักด้วยว่ะ  เดสเตอร์เรียกแกว่า น้องพรางชมพู  อ๊ะ  เจนบอกฉัน ฉัน ก้อมีอมยิ้มน้อยๆ แต่ไม่คิดไรมาก  แต่ก็มีปลื้มๆน้อยอยู่ แต่ไม่นานก็ลืมไป
เวลาก้อผ่านไปนานเหมือนกันจนเกือบจะขึ้น ม.3 แล้ว  คือเหลืออีก ไม่อีกอาทิตย์ก้อจะสอบครั้งสุดท้ายของปีแล้ว ค่ะ 
..
ขณะที่ฉันกำลังสนธนาอยู่ทางเพิดในห้อง ของ ร.ร. ตัวเองนั้นเอง มีคนมา ซิบ ฉัน 
ดีคับ
.ค่ะ   ชื่ออะไร อยู่ ม.ไหนค่ะ
ชื่อ เก็น ม. 5/2  คับ
. อืมๆ  ร.ร.เดียวกัน ค่ะ ชื่อฟ้า ม.2/1  ค่ะ 
คับ
.พี่คือคนที่ใส่แว่น ปะ    
 ใช่ๆ รู้จักด้วยเหรอ
.รู้ดิ  ฟ้าคือคนที่เดินที่ชั้นหกตอนนั้นอ๊ะ  ใส่เสื้อสีชมพู  ฟ้าเรียกพี่ว่าเดสเตอร์ด้วยแหละ
เหรอ พี่จำไม่ได้แระ แต่ดู ดิ มาเรียกเราสะ แหม
ต่อมาเราก้อคุยกันบ่อยขึ้นบ่อยขึ้น จนวันหนึ่ง.
.ดีค่ะพี่เก็น
  ดีฟ้า
  พี่ถามไรหน่อย คือว่าวันนี้แฟนพี่เค้ามาขอคืนดีอ่ะเอาไง
ถ้ายังรักเค้าก็ คืนดีกันไป ถ้าทนไม่ไหวก็เลิกแล้วต่อกัน ง่ายตาย
อืมๆไม่มีไร 
ด้วยปัญหา จะกลับไปคืนดีมั้ย ทำให้ฉันมาถามเจน ถาม ยา ถามแจ่ม ถามเพื่อนทุกคน ว่าถ้าเป็นเค้าเค้าจะทำยังไง เจนเป็นคนเดียวที่รู้ว่า ปัญหานี้ไม่ใช่ของฉันแต่เป็นของ เดสเตอร์ .
ฟ้าฉันว่าแกน่ะ ชอบไอเดสเตอร์ป่าวว่ะ เอาปัญหาของเค้ามาหนักใจยังกับเป็นปัญหาของตัวเองยังงั้นแหละ  เจนถามฉัน น้ำเสียงที่ดูจริงจังและเคร่งเครียดของเธอทำให้ฉันถึงกับเกือบสำลักน้ำลาย 
บ้าเหรอ!!!! แกจะบ้าเหรอไอเจน ฉันไม่ได้ชอบเดสเตอร์หรอกเชื่อดิ แค่อยากรู้ ฉันจะเป็น สวนดุสิตโพล เคลื่อนที่ไงสอบถามความคิดของผู้คน เข้าใจ๊??? ฉันฉันอุทานออกมาและอธิบายเหตุผลแบบน้ำขุ่นๆให้เจนฟัง
แล้วอีกอย่าง พี่เค้าก็คงคืนดีกันมั่ง ฉันฝ่ายยุยง ให้ดีกันต่างหาก บ้าเหรอ ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแต่รู้สึกได้ถึงความอ่อนไหว.
เอ้อ ให้มันจริงน่ะ เจนพูดอย่างจริงจัง
แล้วเราก็สนิทกันมากขึ้น..มากขึ้น 
จนเค้าขอเบอร์ฉันมีหรือที่คุณหนูอย่างฉันจะให้..แต่ไอนิ้วบ้านี้สิบวกกับ หัวใจที่ทำตามอารมณ์มากกว่าจะทำตามเหตุผลดันไปกดเอาเบอร์ฉันสะนี้.
ปรกติ ฉันไม่เคยให้เบอร์ใครเลย แต่ทำไม ใจถึงเชื่อเค้านักก้อไม่รู้จึงให้เบอร์เค้าไป เค้าก้อให้เบอร์มา 
เราคุยกับทั้งทางเน็ต ทางโทรศัพท์ เล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้เค้าฟังมาก..  ใจของฉันรับเค้ามาเมื่อไรไม่รู้  ทั้งที่ก่อนหน้าที่เจอเค้าในเพิด ฉันชอบพี่ ม.6คนนึงอยู่ แต่พอเจอเดสเตอร์ดูเหมือน ฉันจะมองหาแต่ห้องของ เดสเตอร์มากกว่าจะมองหาห้องของรุ่นพี่คนนั้น ฉันยอมรับ สับสนมากๆ แต่เจน นี้แหละค่ะ ที่ทำให้ฉันรู้ใจตัวเอง.
แต่ใจก้อ เหลือพื้นที่สำหรับวามผิดหวังไว้ เหมือนกัน.. เพราะ เค้าบอกว่าเค้าจำฉันไม่ได้ จึงเผื่อใจไว้ ตั้ง 70% แหน่  
นี้คือบทเริ้มต้นเล็กๆ จากนั้น เราก้อรู้จักกันมากขึ้น ฉันไม่กล้าทักเค้า ที่ ร.ร.
จึงปล่อยเวลาที่ มีค่า ไปปล่อยไป
จนวันหนึ่งขณะที่เค้าเดินอยู่กับเพื่อน เค้า ฉันนั่งอยู่กับเจน ฉันจึงกล้าทัก
จะเอ๋ เดสเตอร์ ฉันพูดไป
 อืมๆ  พวกเรานั่งคุยกันอยู่กันอยู่ซักพัก  
พอกลับบ้านมาคุยกันทางโทรศัพท์ 
การคุยทางโทรศัพท์และ เน็ต รวมทั่ง แบบตรง ทำให้ฉันรู้ว่า เราไม่เหมือนกันเลย แต่กลับเข้ากันได้อย่างประหลาด

เค้ามักจะดูถูกตัวเองเสมอ และจะไม่ยอม ระบายความรู้สึกกับใครๆเลย ในขณะที่ฉันเป็นคนสนุกสนานร่าเริง มีเรื่องอะไรก็จะระบายกับเจน เป็นประจำ 
ทุกวันที่คุย เค้าจะมอบสิ่งใหม่ๆให้กับฉันเสมอ . ฟังเสียงเค้าเวลาที่เค้าพูดถึงสิ่งที่ตัวเองชอบมากๆ แล้ว อดยิ้มไม่ได้ เหมือน เด็กกำลังพูดถึงการ์ตูน เรื่องที่ตัวเองชอบนั้นแหละ   ฉันไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร แต่ ตอนนี้ขอมีความสุข ไปก่อน เพราะ เรื่องนี้ถึงแม้ทางบ้านจะไม่ยอมรับแต่เค้าก้อรู้ เพียงแต่เค้านึกว่า เดสเตอร์แค่มาจีบเล่นๆ แล้วไป แล้ว
ฉันไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดเช่นไร แต่ ฉันรู้ว่า ฉันทำอะไรอยู่และทำอะไรลงไป ฉัน รักก็จริง แต่ไม่ได้ หมายความว่า ฉันจะเอา คนที่ฉันรักมาเป็นศูนย์กลางของชีวิต  ฉันก็คือฉัน  เค้าก้อคือเค้า  ฉันชอบที่เค้าคือเค้า   ฉันคิดว่าฉันรักเป็น แม้จะยังไม่ถึงวัย แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกเสียใจกับการกระทำของตัวเองเลย  ที่รักเค้าไป แต่ว่า ถึงแม้  ความรักฉันจะเป็นความรักที่ไม่ถูกไม่ควร แต่ ความรักนี้ ไม่ทำให้ฉันเสียการเรียน และเสียใจ เสียคน ก้อเพียงพอแล้ว .เพราะ พี่เค้า ก้อใช่ว่าจะไม่รู้อะไร ถึงตอนสอบ ก็ให้ฉันอ่านหนังสือ ฉันก้อให้เค้าอ่านหนังสือ .
 แม้จะเหลืออีก แค่ ปีเดียวเท่านั้นที่จะได้อยู่ด้วยกันแต่ ฉันไม่อยากจะคิดถึงอนาคต ยิ่งคิด ยิ่งเจ็บ.
ต่างก็รักกัน แต่ก็รู้กันว่าความฝันมันเลือนลางเมื่อเราสองคน อยู่บนหนทางที่อาจจะตีบตัน
รอยร้าวที่เราต้องเจอ ไม่อยากจะรับรู้มันเป็นลางร้ายที่เตือนว่าสักวัน 
จะหลีกมันอย่างไร
เพราะฉันเองก็รู้ ว่ารักเธอมากกว่ากว่าที่ตัวฉันจะยอมเปลี่ยนใจและฉันเองก็รู้ว่ารักนั้นยิ่งใหญ่กว่าที่ตัวฉันและเธอจะยอม เลิกราและจะมีไว้ให้เธอคนนี้ คนเดียว
ฉันไม่ได้บอกน่ะค่ะ ว่าฉันจะรักเค้าเป็นคนสุดท้ายของชีวิต และจะรักตลอดไป  แต่ ฉันบอกเค้าว่า ฉันจะทำวันนี้ให้ดีที่สุด และจะรักให้ดีที่สุด เธออาจจะไม่ใช่คนสุดท้ายก้อได้ แต่ตอนนี้เธอคือคนสุดท้ายของหัวใจ ในตอนนี้
ถึงแม้บางคนมองว่ามันไม่ถูก ฉันจะไม่ค้าน เพราะมันเป็นเรื่องจริง.แต่ตอนนี้ฉันจะพยายามไม่ให้รักนี้ออกนอกกรอบแห่งกฎระเบียบไปได้หรอกค่ะ ทั้งฉันและทั้งเค้าต่างก้อไม่ใช่เด็กๆแล้ว เรารู้ว่ากำลังทำอะไร เคยคิดเหมือนกันว่า สมมุติ เราโตๆกัน มามองย้อนการกระทำในตอนนี้ อาจนึกโกรธตัวเองที่แก่แดดแก่ลมแก่ฝน ไปก็ได้ ฉันไม่ขออะไรมากขอแค่ ตอนนี้มีเค้า มีหัวใจของเค้า ตั้งอยู่ในหัวใจฉันก็พอ .
หมายเหตุ 
 คุณเดสเตอร์ค่ะ ถ้าคุณมาอ่านบทความนี้ กรุณารู้ไว้ว่าเวลา คุยกัน ฉันไม่เคย เซ็งหรือเบื่อคุณเลย  กลับกัน ดีใจและอมยิ้ม ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงคุณ คุณกรุณาอย่าคิดว่าตัวเองไร้ค่า กับคนอื่นอาจจะใช่แต่ฉันไม่เคยสน แม้ใครจะว่ายังไง คุณก็คือคุณ อย่าให้คำครหา ทำลาย ตัวคุณเองไปได้ 
 คุณเดสเตอร์ค่ะ ขอโทษค่ะ บางครั้งที่ฉันโทรไป ไม่มีเรื่องคุย หาเรื่องคุยไม่ทัน แค่อยากได้ยินเสียงคุณ คำแรกที่ออกมาคือคำว่า เซ็ง นั้น ไม่ได้เซ็งคุณ แต่เซ็ง สมองที่หาเรื่องคุยไม่ทัน  และฉันขอโทษที่บางครั้งเอาแต่ใจตัวเองให้ คุณบอกรักหลายครั้งไปหน่อย :p อิอิ
 คุณเดสเตอร์ค่ะ  คำว่า รัก ที่ออกจากปากของคุณ  คุณอาจคิดว่ามันอาจจะไร้ค่าถ้าพูดบ่อยๆ แต่ในความคิดของฉันฉันกลับไม่คิดอย่างนั้น การพูดบ่อยครั้ง แต่ไม่ใช่บ่อยเกิน นั้น เหมือนยิ่งย้ำ ว่า เธอรักฉัน เท่านั้นเอง
 คุณเดสเตอร์ค่ะ  กรุณา รักฉันน้อยๆแต่นานๆ 
 คุณเดสเตอร์ค่ะ  ฉันอยากบอกคุณว่า  ตอนที่ฉันถามคุณว่าถ้า ฉันทิ้งคุณไปคุณจะทำอย่างไร  คุณตอบว่า ผมไม่ยอม นั้น มันเป็นแค่สามคำก้อจริง แต่มันยิ่งใหญ่มาก สำหรับฉัน มันจริงหรือไม่ก็ตาม ฉันรักคุณ เหมือนกันค่ะ .
 คุณเดสเตอร์ค่ะ วันรับผลสอบระวังน่ะค่ะถ้าพี่ฉันไปรับให้ แล้วเค้าไปที่ห้องคุณ แนะนำให้คุณเข้าห้องน้ำด่วน ต้องเข้าใจค่ะ  พี่ชายมักจะหวง น้องสาวเสมอ.
 คุณเดสเตอร์ค่ะ ขอโทษค่ะ ที่บางครั้งทำให้คุณหึง.ก้อฉันบอกแล้วไงว่า ฉันมี นิสัยเสียอย่างนึง คือเป็นกันเองกับทุกคน ฉันอยากให้คุณรู้ไว้ว่า   ฉันคิดกับพี่ลูกหมาแค่พี่เท่านั้นเอง
 คุณเดสเตอร์ค่ะ ขอโทษค่ะ ถ้าคุณโกรธ ที่ฉันเอาเรื่องของเรามาลง แต่อย่าโทษฉันน่ะค่ะ .ต้องโทษคุณด้วยที่เป็นตัวละครเด่นในหัวใจฉันและคุณก็เป็นคนก่อเรื่องนี้ก่อน..
 คุณเดสเตอร์ค่ะ ขอโทษค่ะ  ที่มักจะทำให้คุณลำบากใจเสมอ เวลาต้องเลือกระหว่างจะคุยกับฉันหรือไปเที่ยวกับเพื่อน 
 คุณเดสเตอร์ค่ะ ขอโทษค่ะ   ที่บางครั้ง คุยโทรศัพท์ ฉันมักจะเห็นแก่ตัวพูดแต่เรื่องของตัวเองเสมอ   พอทีตา คุณระบายเรื่องของคุณ คุณแม่ ของฉันก็มาซะก่อน ฉันเลยต้องวางหู ขอโทษค่ะ
 คุณเดสเตอร์ค่ะ ขอโทษค่ะ    ที่ฉันมักจะพูดมากไปหน่อย
 คุณเดสเตอร์ค่ะ ขอโทษค่ะ    ที่บางครั้งให้คุณโทรเข้ามือถือ ของฉัน มันเป็นการแสดงว่าฉันเห็นแก่ตัวจิง >_