บนหมอนรองรางรถไฟฟ้า

อัลมิตรา

ย้อนกลับไปเมื่อปลายปี 2545 เด็กหนุ่มจากลุ่มน้ำมูล..ดูจากหน้าตาแล้วเกินอายุยี่สิบ 
แต่เจ้าตัวแนะนำตัวเองว่า
  ผมชื่อเชษฐภัทร วิสัยจร เพิ่งจะอายุยี่สิบครับ  
 เรียนอยู่ปีสองคณะอักษรศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ โทภาษาสเปน ม.จุฬาฯ 
อัลมิตราแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่เมื่อได้ยินเขาพูดต่อท้ายอีกว่า
  ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ 
เหตุที่ขำ ไม่ใช่เป็นเพราะกิริยาน่าเอ็นดูของเขา 
และก็ไม่ใช่เสียงเหน่อแต่รัวเร็ว อย่างสำเนียงของชาวถิ่นลูกผสม
แต่ขำเพราะ เขาบอกว่า เขาเรียนอักษรศาสตร์.. 
ใช่ ! ก็เขาเป็นคนบอกเอง ..หูไม่เผื่อน ตาไม่ฝาดแน่นอน
 กลอนผมไม่คล่อง โคลงผมก็มั่ว .. ยังไงก็ช่วยดูแลผมด้วยนะครับ  
ตรงนี้ต่างหากที่เป็นประเด็นให้ขำ
ก็แน่ล่ะ ! ก็ตอนนั้นเขามาเขียนโคลงต่อจากอัลมิตรา ซึ่งเป็นโคลงผวน
โดยที่โคลงของเขาผิดสัมผัสทั้งหมด 
คำตอบของเขาก็แสนจะซื่อ .. เขาบอกว่าเขาไม่รู้ว่าโคลงต้องบังคับเอกโท
พบหน้าเขาครั้งแรกที่ ร้านซิสเลอร์ เวิร์ลดเทรดเซ็นเตอร์ 
ซึ่งครั้งนั้นเวปมาสเตอร์เป็นคนนัดมิตติ้ง 
และก็เป็นครั้งแรกที่อัลมิตราเปิดตัวพบปะ กับเพื่อนสมาชิกในเวป ...
เพื่อน..บางคน..ห่างหาย จนตอนนี้อัลมิตราก็เริ่มจะเลือน ๆ นึกหน้าไม่ค่อยจะออก
เพื่อน..บางคน..มีภาระกิจมากมาย นาน ๆ จึงจะมาเยือนสักครั้ง
แต่ .. ที่ยังสม่ำเสมอในการสนทนา ก็น่าจะเหลือเขาคนนี้ ..
ทุก ๆ สถานการณ์เขามีเรื่องราวมาเล่าสู่ให้ฟังเสมอ ไม่เว้นกระทั่งเรื่องของความรัก
พี่ครับ พี่....ผมขอปรึกษาหน่อย เรื่องเป็นแบบนี้นะครับ ..............
 อืมม แล้วก็ อืมม ..............
เรื่องการใช้ชีวิตเฉกนิสิต เรื่องวุ่น ๆของหัวใจ 
อัลมิตราไม่สันทัดเอาเสียเลยได้แต่อื้อๆอ้าๆไปตามเรื่อง
จะว่าไปแล้วเขาไม่น่าจะจัดอยู่ในคนวัยหนุ่มที่ด้อยประสบการณ์เลย 
นอกจากความเชี่ยวชาญทางด้านภาษาต่างประเทศแล้ว 
ความสามารถทางด้านอื่น ๆ ก็มีอยู่มิใช่น้อย
ลองมาดูกันว่าเขาผ่านประสบการณ์อะไรมาบ้าง				

-สิงหาคม 2541 - กรกฎาคม 2542 
เข้าร่วมโครงการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม เอเอฟเอส ณ โรงเรียน เซนต์ กาเบรียล ประเทศเบลเยี่ยม
-ตุลาคม 2546 
อาสาสมัครผู้ประสานงานประจำบริษัท เฟเดอรัล เอ๊กซเพรส จำกัด ( ประเทศไทย ) ผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการการประชุมเอเปก ซีอีโอ 2003 ณ โรงแรมแชงกรีล่า 
-พฤษภาคม 2546 
แปลเวบไซต์ของโรงแรมทอแสงโขงเจียมรีสอร์ท จากภาษาไทยเป็นภาษาดัตช์
-ธันวาคม 2545 
เจ้าหน้าที่ล่ามภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศส เฟลมิช และสเปน ประจำศูนย์ผู้สื่อข่าวนานาชาติ การชุมนุมลูกเสือโลกครั้งที่ 20 ณ อำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี
-สิงหาคม 2542 
เลซองภาษาฝรั่งเศส ประจำการแข่งขันวอลเลย์บอลเยาวชนชายชิงแชมป์โลก ณ จังหวัดอุบลราชธานี
-กุมภาพันธ์ 2542 
ฝึกงานที่โรงพิมพ์ เดอ วริกเกอร์ เมืองอันทเวิร์ป ประเทศเบลเยี่ยม
-กันยายน 2546 
เข้าร่วมการอบรม The Touches Of Thai ณ บริษัทการบินไทยจำกัด ( มหาชน )
-กุมภาพันธ์ 2546 
ผู้เล่นเปียโนนำ การแสดงสด Poetry of Music ณ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 
-ธันวาคม 2545 
นักแสดงนำละครเวทีเชกสเปียร์ งานจุฬาวิชาการประจำปีการศึกษา 2545 จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
-สิงหาคม 2546 
เดินตามผู้ใหญ่มาไม่กัด คอลัมน์สะพานรุ้ง นิตยสารสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ 
-กรกฎาคม 2546 
สายฝนแห่งสันติภาพ คอลัมน์สะพานรุ้ง นิตยสารสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์
-กุมภาพันธ์ 2546 
เก็บรติกาล ใน Inspiration นิตยสารประจำปีการศึกษา 2545/2 คณะอักษรศาสตร์
-มกราคม 2546 
งานจุฬาวิชาการ หนังสือพิมพ์ซีซั่น หนังสือพิมพ์รายเดือนของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
-มิถุนายน 2546 
ชนะเลิศการประกวดกลอนไหว้ครูประจำปีการศึกษา 2546 ของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
-ชนะเลิศการประกวดกลอนไหว้ครูประจำปีการศึกษา 2546 ของคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย				

ก็บอกแล้วว่า มิใช่น้อย..ก็ต้องหมายความว่ามิใช่น้อยจริง ๆ
และผลงานล่าสุดของเขา ผู้เข้ารอบ Young Thai Artist Award 2004 สาขา วรรณกรรม
ถูกล่ะ ! อัลมิตรากำลังกล่าวถึงหนังสือ บนหมอนรองรางรถไฟฟ้า 
ซึ่งเป็นหนังสือที่ประกาศศักดาของความมุ่งมั่นและความตั้งใจของเขาอย่างแท้จริง				

เขากล่าวอย่างถ่อมตนว่า 
บนหมอนรองรางรถไฟฟ้า ชิ้นนี้  เป็นงานที่มีลักษณะ intertextuality 
คือรับเอาความคิดของนักเขียนคนอื่น ทั้งรุ่นก่อน ๆ และร่วมสมัยมาคิดต่อผสมผสาน 
กับลักษณะความเป็นตัวของตัวเอง ในงานกลอนภาษาอีสาน ตลอดจน biting diatribe ที่เกี่ยวข้องกับการเมือง
ขอไล่เป็นชุด ๆ เลย ชิ้นที่เด่น ๆ หลัก ๆ ที่รับความคิดมาตีความต่อมีดังต่อไปนี้
1. ปณิธานกวี รับจาก ปณิธานกวีของอังคาร กัลยาณพงศ์ มาเขียนต่อ โดยคงความคิดเดิมแต่เปลี่ยนคำพูดและใส่ลักษณะฉันทลักษณ์สัมผัสในแบบสุนทรภู่เข้าไป 
2. ฉันไม่ใช่กวี รับมาจาก กวี ในเพลงขลุ่ยผิวของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ โดยที่ผมได้ขยายแนวความคิดและคำจำกัดความของคำว่ากวีที่คุณเนาวรัตน์ให้ไว้ 
3. ดอกไม้จะบาน รับมาจาก ดอกไม้จะบาน ใน ใบไม้ที่หายไปของ จีระนันทร์ พิตรปรีชา โดยเอาแนวคิดจากเพลงอมตะมาใส่ในรูปฉันทลักษณ์ของกลอนแปด 
4. บอกรัก รับมาจาก กรองกานท์ ในคำหยาด ของเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ผสมผสานกับวรรคทอง ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร จากพระอภัยมณีของสุนทรภู่ 
5. แต่งห้องให้น้องนอน ได้รับแรงบันดาลใจมาจากงานของ ติตรากรใน เว๊บ www.thaipoem.com ผสมผสานกับแนวคิดจาก  Sonnet ของ William Shakespeare Shall I compare Thee to a Summers Day 
6. สุขใจที่ได้ทุกข์ รับมาจาก Ode on Melancholy ของ John Keats 
7. ภาพถ่ายที่ถูกเมิน รับมาจาก Composed Upon Westminster Bridge ของ William Wordsworth 
8. งานนิราศทั้งสี่ชิ้นคือ นิราศจุฬา นิราศรถไฟฟ้าสองสาย และนิราศรถไฟใต้ดินล้วนได้แรงบันดาลใจมาจากนิราศของสุนทรภู่ทั้งสิ้น 
9. ประสาท Dax ได้แรงบันดาลใจมาจากคนแปล Massive ของ Julia Bell 
10. ขอบคุณ  http://www.thaipoem.com ตลอดจนเวปมาสเตอร์ คือ พี่ปีกฟ้า ผมพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าผมเติบโตมาจากบ้านกลอนไทยแห่งนี้ 
11. รวมถึงปู่ก๊องที่ให้คำชี้แนะในเรื่องฉันทลักษณ์ และช่วยวิจารณ์ติติงผลงานด้วยความเมตตาเสมอมา 
12. ขอบพระคุณ ลุงเจตนา นาควัชระ และอาจารย์  ชมัยภร แสงกระจ่างที่ บังคับ ให้ผมอ่านงานที่มีลักษณะกลอนพาไป ของอังคาร กัลยาณพงศ์จนได้รับคอนเส็ปต์ใหม่ ๆ และมุมมองที่เปิดกว้างมากขึ้นต่อกวีนิพนธ์ที่มุ่งให้ภาพมากกว่าฉันทลักษณ์ ความรื่นหูของเสียงและสัมผัส 
13. ขอบคุณสาว ๆ ทั้งหลายที่หักอกผมและทำไม่ดีกับผมต่าง ๆ นานา ถ้าไม่มีพวกเธอซะ การเขียนนิราศรำพันในสไตล์ดุดัน เกรี้ยวกราด ถึงลูกถึงคนของผมก็คงไม่มีให้เห็นเป็นแน่ 
14. ขอบคุณคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยสถานที่ที่ผมได้เรียนรู้ลักษณะของทั้ง มนุษย์ และ อมนุษย์ในคราบนิสิต จากทั้งในตำราและนอกตำรา 
15. นอกจากนี้แล้วงานเขียนหลาย ๆ ชิ้น ยังได้รับจินตนาการ ความคิด จังหวะกลอน และสำนวนภาษา มาจาก หนังสือ ข้างกองไฟ ของเวทย์ บุคคลซึ่งผมไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามีส่วนอย่างยิ่งในพัฒนาการการเขียนบทร้อยกรองของผม
ขอสวมบทนางสาวไทยหน่อยเถอะ

ไม่มีลุง คงไม่มีผมในวันนี้

บนหมอนรองรางรถไฟฟ้า
เปิดโลกทัศน์ศรัทธาให้กล้าฝัน
เล่าเรื่องราวลีลาสารพัน
สื่อสีสันศาสตร์ศิลป์จินตนาการ

สอดแทรกความแตกต่างทางความคิด
ท้าชีวิตคืนวันอันขมหวาน
เปิดวิถีปูทางสร้างตำนาน
บนรากฐานคุณธรรมงามอย่างไทย

นำเรื่องราวมาฝากจากฟากฟ้า
สื่อภาษาเศร้าเคล้าสุขคนยุคใหม่
เชื่อมประสานเส้นทางระหว่างวัย
เชื่อมโยงใจด้วยรสบทร้อยกรอง				

กาลเวลาที่ไม่เคยรอท่าใคร ได้ปรับบางสิ่งบางอย่างให้เปลี่ยนแปลง
จากหนุ่มอักษรศาสตร์บัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 
ตอนนี้เขาเป็นอาจารย์ประจำสอนอยู่คณะนิติศาสตร์และรัฐศาสตร์ 
อาจารย์พิเศษ คณะบริหารศาสตร์หลักสูตรนานาชาติ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

ผลงานล่าสุดของเขากลายเป็นหนังสือที่ถูกตีพิมพ์และวางจำหน่าย
และวันนี้ วันที่ 15 ธันวาคม 2548 เป็นวันเปิดตัวหนังสือของเขา
ที่รู้ ก็เพราะเขามาตะแหง่ว ๆ อ้อนให้ไปร่วมในงานเปิดตัวในช่วงบ่าย

 ตอนบ่ายต้องทำงาน .. ไปไม่ได้หรอก   
ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ  

ถึงไม่ได้เห็นสีหน้า .. แต่ก็พอจะเดาออกว่า หน้าเขาสลดลงเล็กน้อย
เจ  
ครับ
แล้วพี่จะเขียนถึงหนังสือเล่มนี้ให้นะ   
คร๊าบบบบบบบบบบ 
ส่งรูปให้หน่อย
 http://soundofsilence.diaryclub.com/?date=20051210 

สายตาของอัลมิตราก็ไล่อ่านมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งสะดุด ..คำนิยมโดย  ว.วชิรเมธี
 เจ ว.วชิรเมธี คือใครเหรอ ? 
 พระรุ่นใหม่ ซึ่งดังมาก ๆ เขียนหนังสือธรรมะให้วัยรุ่นอ่านได้ 
 โห ดังจริง ๆ แต่เราไม่รู้จักอ่ะ 
 เคยได้ยินรายการธรรมะติดปีกไหม 
 เคย ดูที่เป็นหนังทีวี 
 ว.วชิรเมธีเป็นคนเขียนเรื่องทั้งหมด หมายถึงแก่น เอามาจากหนังสือธรรมะติดปีก 
โอเค น้องชาย..เข้าใจล่ะ ไปเตรียมตัวหล่อได้แล้ว  .. โชคดีนะ 
 ครับพี่ 

และแล้วพี่สาวอย่างเราก็ต้องมานั่งเขียนให้น้องชายจอมอ้อน ก็เพราะเหตุประการฉะนี้				

เนื้อหาโดยย่อ : 

บนหมอนรองรางรถไฟฟ้า ของ เชษฐภัทร วิสัยจร น่าชมเชยผู้แต่งในฐานะเป็นคนรุ่นใหม่ที่มีความอุตสาหะ ในการประดิษฐ์เรียงร้อยถ้อยคำตามขนบวรรณศิลป์แบบแผน เพื่อสื่อความคิดที่มีทั้งเก่าและใหม่ผสมผสานกันไป ฉันทลักษณ์ที่ใช้ ส่วนใหญ่เป็นกลอนแปดที่มีลีลาลำนำราบรื่น ใช้ขนบทั้งรูปแบบนิราศ บทอาเศียรวาท และแนวคิดเรื่องพันธกิจของกวี ที่สำคัญคือ ผู้แต่งแสดงความคิดวิจารณ์สังคม สมควรให้กำลังใจผู้แต่ง เพื่อฝึกปรือและเก็บเกี่ยวประสบการณ์ การอ่านและประสบการณ์ทางความคิด ให้พัฒนาก้าวไกลต่อไปในอนาคต