เคยนึกเล่นๆ ตั้งข้อสังเกต ผ่านๆ เรื่องราว ใน365 วัน มีกี่วัน ใน1ปี ที่หัวใจ เราอิ่มอุ่น และเป็นสุข ที่สุด วันที่หัวใจเราแหลกสลาย มีระยะยาวนาน แค่ไหน บางคนมี ความสุข มีเพียง1 วินาที แต่มีความทุกข์ เป็นร้อย เป็นพันวัน ความผิดหวัง ความสมหวัง การต่อสู้ การยอมแพ้ ความเบิกบานใจ ความหดหู่ และความรู้สึก อีกหลายประการ คือ สองฝั่งชีวิต ที่คนเรา ไปเกี่ยวเนื่องด้วย สำหรับคนไม่สู้ คือคน ไม่มีหวัง บางครั้งเรา อาจแอบหวัง อย่างต่อเนื่องได้ แต่บางทีเราก็ เลือก ไม่ได้ที่จะสิ้นหวัง อย่างยาวนาน จงอยู่อย่างมี ความหวัง คำคำนี้ง่าย แต่ค่อนข้างยาก ที่จะทำ ผู้คนจำนวนมากสิ้นหวัง อย่างเรื้อรัง อยู่อย่างไร้พลัง เหมือนอยู่ในซากของชีวิต สาเหตุของ คนที่ใกล้จะตาย เหลือเพียง ลมหายใจ สุดท้าย มีอยู่ หลายประการ สาเหตุหลัก ๆ ก็คือ การสูญเสีย ความหวังอย่างแรง ไม่สมหวัง ในสิ่งที่คาดหวัง ยอมรับความเป็นจริง จากบางอย่างไม่ได้ ถูกชะตากรรม เล่นงานหนัก ๆ กับชีวิต หรือร่างกายอยู่ ในช่วงอ่อนแอ ทำให้ภูมิคุ้มกัน ของความเข้มแข็ง เปราะบาง ภูมิคุ้มกันที่ทุกคน ควรจะมีคือ เข้าใจโลก และเข้าใจชีวิต เรียนรู้ที่จะอยู่ ได้ด้วยตนเอง นี่คือสัจธรรม ของชีวิต เรามักได้ยินคำพูด คุ้นหูว่า ระยะทางของความสุข แสนสั้น ช่างต่างกัน กับช่วงเวลาของ ความทุกข์ ที่มักทอด ยาวออกไป ไกลแสนไกล คงเหมือนฉัน ที่เคยรู้สึกว่า ถ้าวันนี้รู้สึก เหนื่อยล้า กับการงาน หรือวุ่นวายใจ กับความทุกข์ ฉันจะตรงดิ่ง ไปที่ที่นอน แล้วล้มตัวนอน เหมือนตัวเอง พลัดตกไป ในบ่อลึก และ หลับสนิท เหมือนไม่ได้นอน มานาน แสนนาน ในความทุกข์ ที่กล่าว บางครั้งต้อง อาศัยพลังใจ และเรียนรู้ที่ จะแก้ไข คงพอจะคิด จำแนกได้ดังนี้ 1.ตั้งสติ 2.พร้อมยอมรับ 3.จมอยู่กับความทุกข์เศร้า 4.มองไม่เห็นทิศทาง 5.เสียใจ 6.หาทางออก 7.เรียนรู้วิธีแก้ไข ,9,10. ร้องไห้และร้องไห้ ในช่วงเวลา 1 ปี 1 เดือน หรือ 1 วัน ปริมาณของหวัใจ คน อาจแตกสลาย เพิ่มขึ้น หรือลดลง เมื่อวาน อาจรู้สึก อิ่มอุ่นหัวใจ คล้ายมี ใครสักคน โอบกอด ตลอดเวลา แต่วันนี้กลับรู้สึก โดดเดี่ยว เคว้งคว้าง อ้างว้าง เหมือนกับว่าหัวใจ แตกสลาย คนเรา มีพลังในการ เผชิญแรงเสียดทาน ของชีวิตไม่เท่ากัน บางคนอาจ สิ้นหวังง่าย บางคนอาจ สิ้นหวังยาก การอยู่ในโลกมนุษย์ นี้ให้ได้ คือ การอยู่อย่าง มีความหวัง คล้าย ๆ กับการโกหกตัวเอง ให้แนบเนียน เหมือนเอา ความฝันมาต่อ ลมหายใจ เพราะยังมีหวัง และมีฝัน ที่อยากจะทำ
กระต่ายใต้เงาจันทร์ 11 ต.ค. 2549 16:43 น. - ID 7220 
1587
3
0
11 ตุลาคม 2549 17:40 น. - comment id 92968
เห็นด้วยค่ะ ทุกอย่างเลย คนเรามีแรงเสียดทานไม่เท่ากัน พี่กานต์เอาดอกไม้มาให้คนเก่งนะคะ
11 ตุลาคม 2549 20:11 น. - comment id 92969
สวัสดีค่ะ พี่กระต่าย... คนเราต้องเข้มแข็ง อย่าอ่อนแรงให้พร้อมสู้... นิ่งพักสักนิด...แล้วความคิดดี ๆ จะมาอันนี้มะกรูดใช้เองค่ะ... ปล่อยตัวเองให้คิด อยู่ในที่ที่สบาย ๆ บรรยากาศสบาย ๆ ปล่อยตัวตามสบาย.... ...การพบกับความผิดหวัง... ในหนึ่งวันมีมากกว่า 1 ครั้ง... ในหนึ่งปีมีมากกว่า 365 ครั้ง... การก้าวในแต่ละก้าว...ของชีวิต มีผิดพลาด แต่ก็ไม่ทั้งหมด...เรายังมีสิ่งที่ดีในชีวิตอีกมากมาย... เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ....หอบทานตะวัน สัญลักษณ์แห่งความหวัง ขอให้มีความหวังพร้อมก้าวแม้นร้าวราน.. เป็นห่วงนะคะ...
12 ตุลาคม 2549 00:02 น. - comment id 92974
.มองดูดวงตาใสๆแต่คงไม่มีใครรู้หรอกว่า ภายในดวงนั้นมันเก็บซ้อนอะไรไว้อีกมากมาย .......เป็นกำลังใจไห้นะต่าย..สู้ๆๆๆคราบ
12 ตุลาคม 2549 00:56 น. - comment id 92975
หน้าส่วนตัว
เอ็มว่าน่ะ ก็จริงอย่างที่คุณเขียน ทุกคนที่อกหัก หรือ ผิดหวัง ก็มักจะเป็นหรือคิดแบบคุณนั้นแหละ แต่พอนานๆไปบางคนก็ลืมมันได้
แต่สำหลับคนบางคนน่ะชิ ที่ยังคง ที่จะจดจำมันเอา ทั่งที่รู้ว่า มันผานมาแล้วก็ตาม
แดดสายอันงามเศร้ากับบทกวีของเธอ
งามเอยงามในแดดเศร้า งามเหงางามโศกในหมอง
งามนักลมร่ายทำนอง งามพร้องเสียงฝนหล่นมา
นั่นอ่านกวีบางบท เสพย์รสถ้อยคำภาษา
วลีอักษรผ่านตา ไปนิ่งนีทราในฤทัย
กวีบทนั้นที่เธอเขียน ฉันอ่านวนเวียนหั่วนไหว
ระทึกตึกตักหัวใจ รู้มัย...ว่าฉันก็ไม่รู้
ฉันอ่านกี่รอบแล้วเล่า จากแดดเศ้ราเข้าสู่
หัวงม่ายสายลมกราวกูร กระทั่งฝนพูลบังดาว
และก่าวจะผ่านคืนนี้ นั่งอ่านบทกวีเหน็บหนาว
ออ่นหนาวว่างเวิ่งเรื่องราว ออ่นไหวทุกคราวคะนึ่ง
ฉันคงหลงรักแดดเหงา แม้เศร้าก็อยากเข้าถึง
เพราะเธองามคำรำพึง ฉันจึงมิอาจถอดใจไปจากเธอ .......................................
เอ็มคิดว่าคุณคงจะรู้น่ะว่า เอ็มจะเขียนอารัยต่อน่ะ
12 ตุลาคม 2549 05:24 น. - comment id 92976
มีอีกหลายๆคนทีแย่กว่าเราอีก อย่าคิดว่าเราแย่คนเดียวสิครับ คุณกระต่าย ยังงั่น ผู้ใหญ่เขาไม่บอกหรอกครับ ว่าอาบน้ำร้อนมาก่อน แสดงว่าเรากำลังอาบน้ำร้อนอยู่ไงครับ ขอให้กำลังใจกระต่ายน้อย ผ่านร้อนผ่านหนาว ให้ได้ตลอดเส้นทาง ครับๆๆๆๆๆๆๆๆ
12 ตุลาคม 2549 17:15 น. - comment id 92982
สวัสดีค่ะ พี่กานต์ ดีใจน่ะค่ะ ทีพบพี่กานต์เสมอ ขอบคุณน่ะค่ะสำหรับกำลังใจ กระต่าย แข็มแข็งพอค่ะ ทุกเรื่อง บางครั้งหลายเรื่องเกินรับ สุดท้าย พบสัจธรรม ชีวิต ต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง
12 ตุลาคม 2549 17:20 น. - comment id 92983
สวัสดีค่ะ แมงกุดจี่ น่ารักจริงน่ะค่ะ พี่กระต่าย สร้างภูมิคุ้มกันเยอะค่ะ ในหลายเรื่อง ผ่านร้อน ผ่านหนาว อยู่ที่ไหนถ้าเราไม่ปล่อยวาง และไม่พร้อมเผชิญกับปัญหาก็แก้ไม่ได้ค่ะ พี่กระต่ายสุดท้าย เลือดนักสู้ มีเหตุการณ์วุ่นวาย ทำให้เรารุ้ถึงจิตใจใครหลายคน มีเรื่องร้ายก็มีส่วนหนึ่งที่เรามองคน มองอะไรหลายอย่าง ได้ทะลุ ขอบคุณ สำหรับกำลังใจค่ะ
12 ตุลาคม 2549 17:23 น. - comment id 92984
แววตาใสๆ บางทีน้ำตามันก็ท่วมใจค่ะ คุณกรุณา เรื่องราวหลายเรื่อง สร้างให้เราแกร่ง และแข็มแข็งค่ะ
12 ตุลาคม 2549 17:29 น. - comment id 92985
เอ็มค่ะ ถ้าคิด ว่ากระต่ายผิดหวังเรื่องความรัก ทนออ่นแอ ขนาดนี้ ไม่ใช่ค่ะ นิสัยกระต่าย เรื่องงาน เรื่องใหญ่ ค่ะ ความรัก ขอเพียงได้รัก มีคนที่รัก อยู่ในใจ ตลอดเวลาแค่นั้น พอ สำหรับกระต่าย ความรักต่าย อยู่ที่ทะเล และเกาะแห่งหนึ่ง ก็แค่นั้น ที่อยากกลับไปอีก อย่าพยายาม เป็นเพื่อนกันน่ะ ดีทุกอย่างค่ะ ต่ายรู้ว่าเอ็มห่วง แต่ขอบอกว่า...กระต่ายใต้เงาจันทร์ คือผู้หญิงแข็มแข็งคนหนึ่งเท่าที่เป็นได้....ดีใจน่ะค่ะ...ที่ได้รู้จักเอ็ม....
12 ตุลาคม 2549 17:44 น. - comment id 92986
ดีค่ะเชาว์ ขอบคุณน่ะค่ะ ที่มั่นคงสมำเสมอ ต่ายเงียบ ไม่รับโทรศัพย์ แทบทุกคนน่ะ ถ้าไม่ใช่เรื่องงานต่ายไม่รับ ขอโทษเชาวตรงนี้แล้วกัน มองหาผู้ญ ดีๆน่ะค่ะเชาว อย่าพยายาม กับต่ายในทุกเรื่อง เชาวพยายาม มากี่ปี หลายปีเต็มทน ก็เพิ่งรู้น่ะ ว่ามีผู้ชายในโลกอย่างเชาวหลงเหลืออยู่ สักพัก กระต่ายน้อย ก็ดีขึ้นเอง คำปลอบใจ ที่เชาวส่งมา รู้ค่ะว่ามาจากใจ เชาวก็เหมือนเพื่อนที่ที่ดีที่สุด พี่ชายที่แสนดี ในทุกเรื่องขอบคุณอีกครั้งค่ะ
12 ตุลาคม 2549 23:20 น. - comment id 92988
23 ตุลาคม 2549 11:53 น. - comment id 93112
ดีค่ะ..ลุง สบายดีน่ะค่ะ
6 พฤศจิกายน 2549 12:41 น. - comment id 93367
น้ำตา เวลา ช่วยผ่อนคลาย แต่ไม่ได้ขจัดไปจากความรู้สึก เข้าใจ ยอมรับซิ อยู่กับมัน ฉันเองก็พยายามอยู่
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ