เห็น...ในสิ่งที่ไม่เห็น

กาลเวลาของคำคืนอันหนาวเหน็บ  ค่อยๆผ่านไปตามปกติ  แต่ทว่าสำหรับคนๆนี้  มันช่างเร็วเหลือเกิน  หากฉันเป็นแม่มด  หรือนางฟ้า  ฉันจะหยุดภาพเหตุการณ์นี้ให้อยู่แบบนี้ตลอดไป  _o_  แต่ในความจริงฉันนะหรือ???ฉันเป็นเพียงเด็กผู้หญิงธรรมดา  เป็นคนเกร่งเครียด  จนวันหนึ่ง...ฉันได้มาพบกับพวกเค้า   รอยยิ้มของฉันมันเกิดขึ้น  ทุกครั้งที่เจอพวกเค้า  จนฉันจับผิดตัวเองได้
แต่เวลาช่างสั้นเหลือเกิน  เมื่อเผลอไปคิดถึงพวกเค้า ความว้าวุ้นหัวใจก็เกิดขึ้น-----------แม้เราจะไกลห่างกันเพียงไหน  ฉันยังมองเห็นพวกเค้าเสมอ  ฉันเห็นรอยยิ้มอันอบอุ่นเหมือนอย่างเคย   และฉันก็ยิ้มให้กับเค้าอย่างเต็มใจเช่นกกัน   เพราะพวกเค้าไม่ได้ไปไหน  เค้ายังคงอยู่กับฉัน  อยู่ที่ตรงนี้   
                                 --o--ที่หัวใจ--o--

เก็บดาว 1 ธ.ค. 2549 14:25 น. - ID 7489