เขียนความไม่เข้าใจ..ส่งไปถามใครคนหนึ่ง

เพื่อนของพระจันทร์

พรุ่งนี้เราก็จะต้องจากกันแล้วนะ
ถึงแม้ว่ามันจะไม่สลักสำคัญอะไรนักในความรู้สึกของเธอเมื่อเราห่างไกลกัน
แต่ขอเอ่ยถ้อยคำจากใจที่เก็บมันมานานให้เธอรับฟังมันบ้าง..... ได้หรือเปล่า
วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่เราไม่เข้าใจกัน
(ถึงจะไม่ได้แสดงออกมาชัดเจน แต่ในความรู้สึกเราสองคนต่างรับรู้ได้ใช่ไหม)
ตั้งแต่วันที่เราเจอกัน ตกลงคบเป็นเพื่อนกัน
ไม่มีวันไหนเลยที่ทำให้รู้สึกว่าเราเป็นเพื่อนกันได้อย่างสนิทใจ
มันเหมือนมีอะไรบางอย่างบอกใจว่าถึงแม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนมันก็ไม่ใช่  ไม่ใช่จริงๆ
คำว่า...ลาจาก...เป็นอีกคำหนึ่งที่เราต่างก็ไม่อยากได้ยิน
คำว่า...ห่างไกล...เป็นอีกคำหนึ่งที่เราต่างก็ไม่อยากรับรู้ความเจ็บปวดที่เกิดจากมันเลย
แต่เราก็ต้องลาจาก ต้องห่างไกลกันอยู่ดี 
ขึ้นอยู่กับว่าวันเวลาจะมาถึงเมื่อไหร่เท่านั้นเอง
อยากรู้ว่าเธอเหนื่อยไหม ที่จะต้องมาเดินในเส้นทางที่กลับไม่ได้ไปไม่ถึงร่วมกับฉันอย่างนี้ทุกวัน
บางครั้งเราก็ดูเหมือนคนรู้ใจกัน แต่บางครั้งก็ดูเหมือนคนที่ไม่มีวันจะเข้าใจกันเลยซักนิด
อยากรู้ว่าทำไมเราสองคนไม่มีจุดยืนเลย 
ถ้าวันนี้เราเหงา เราเศร้า ใครจะนั่งอยู่ข้างๆคอยปลอบโยนเราให้ความทุกข์บรรเทาเบาบางลง
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งจำเป็นสำหรับเราหรอก 
ป่วยการเปล่าที่จะมาใช้คำถามเพื่อเรียกร้องให้ใครอยู่เคียงข้างใครตลอดเวลา
ฉันไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรจากเธอ และเธอก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรจากฉันเช่นกัน
แม้ว่าใจเราสองคนมันจะตรงกันหรือไม่ก็ตาม ....ใช่ไหมเธอ...คนที่อาจจะตอบคำถามฉันได้

"Love is like war : easy to begin but very hard to stop"