อาจเป็นเรื่องสั่นสะเทือนวงการแพทย์ได้ หากบุคลากร ในสังกัดต้องถูกจิกกัดจากลมปากคนในสังคมมายา แล้วความเป็นจริงในเนื้อตัวของตัวเองนั้นเล่า ใครเขาจะมาแยแสใส่ใจ ทำงานเต็มเวลา เรียนมาจนได้ปริญญา ภาษีก็เสียครบ ทุกบาททุกสลึง แล้วทำไมจะแสดงออกมาอย่างใจปรารถนาไม่ได้ ใครมันมาสวมหัวโขนให้วิชาชีพอย่างเราต้องมีมาด มีฟอร์ม ทั้งที่ก็คนเหมือนกัน แสนอึดอัดนัก จนไม่รู้จะอยู่เพื่อใครกันแน่ พ่อ แม่ก็จากลาไปตั้งแต่อายุสามสิบแล้ว เหลือแต่ญาติผู้ใหญ่ กับญาติปากปีจอที่คอยติติง ความรักมันมีเพศด้วยหรือ ? ตามหลักกายวิภาคหัวใจมันมีตัวผู้ ตัวเมียด้วยหรือ ? สงสัยไปทำไม เมื่อหัวใจมันร่ำร้องก็ต้องปลดปล่อยออกไปให้สมกับเกิดมาเป็นคนชาติหนึ่ง เมื่อเวลางานที่รับผิดชอบหมดไป ต่อไปก็เวลาส่วนตัวที่ต้องรักสนุก แพทย์จะเพลย์บอยไม่ได้หรือ ? หรือจะอนุญาตให้แต่ดารา นายแบบหนุ่ม เท่านั้น พยาบาลจะเซ็กซี่อะร้าอร่ามไม่ได้หรือ ? หรือจะให้น้องหยาดราชปาล น้องเป้ยปานวาด อึ๋มส์เท่านั้น แล้วการงานที่หนาหนัก ตึงเครียดเล่าจะให้แบกไว้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด กิริยาเคร่งครัดอยู่ตลอดเลยหรือ อย่าให้เส้นประสาทต้องขมึงเกลียวเลยในวิชาชีพแห่งเกียรติยศอันเมตตาปราณีที่ต้องต่อสู้กับโรคภัยไข้เจ็บที่ต้องทุ่มเทใจนับวินาทียื้อยุดกับพญายม หมอก็มีหัวใจและฮอร์โมนที่ตามแต่โครโมโซมกำหนดในรหัสพันธุกรรม ก็มันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เกิดแล้วนะยะ.. ( อุทิศให้กับกรอบมโนทัศน์แบบนิวตันที่แข็งเป๊ก ด้วยความเห็นใจในเพศที่สาม แพทย์นะยะ/พยาบาลทอมกับเจอรี่/เภสัชเกย์ )
pigstation 28 ก.พ. 2550 05:32 น. - ID 7843 
925
0
0
28 กุมภาพันธ์ 2550 10:33 น. - comment id 95146
ม่ายว่ากันจ้า.....เราเหนื่อยมามากแล้ว ลุยเลย....เต็มที่ สู้ ๆๆๆๆ น้า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ