วันที่มีความสุขที่สุด

ตาวาว

โดยปกติฉันเป็นคนชอบเขียนไดอารี่อยู่แล้ว         
แต่จะบันทึกเฉพาะเรื่องที่ฉันมีความประทับใจไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ 
เพราะความสุขจะเกิดขึ้นนานๆครั้งและจากไปเร็วมาก  
จนต้องบันทึกไว้เพื่อเตือนความทรงจำ
	สำหรับสาวโสด วัยกลางคน  มีหน้าที่การงาน  
และกิจวัตรประจำวันให้ทำมากมาย              
ถึงจะไม่เคยรู้สึกเหงา  หรือ ซึมเศร้าแบบคนวัยเดียวกัน 
เพราะมีเพื่อนแวดล้อมที่สถานะใกล้เคียงกัน   (  โสด หรือเตรียมโสดอีกครั้ง  )  แต่ก็มีบางครั้งที่คิดว่า  น่าจะมีใครสักคน    
จนรู้สึกรำคาญตัวเองที่มีเพื่อนมากเกินไป         
ชายหนุ่มกี่คนที่ผ่านมาในชีวิต    จะกลายเป็นเพื่อนจนมากเกินความจำเป็น
	วันหนึ่งในหลายครั้งที่ผ่านมา
จะมีเขาคนหนึ่งผ่านมาให้รู้สึกชุ่มชื่นใจ
แต่ก็เหมือนสายลมที่พัดมาต้องกายให้หนาวยะเยือก   แล้วผ่านเลยไป 
เพียงเพราะคำว่า  ไม่ใช่   จนบางครั้งใครๆจะตั้งข้อสังเกตว่าเลือกมากเกินไป  
แต่ไม่มีใครรู้เหตุผลที่แท้จริง
 	และวันนั้นๆเอง   ที่ฉันจะเก็บทุกอย่างไว้ในความทรงจำ 
กับชายคนหนึ่งริมหาดทรายยามดึกท่ามกลางแสงดาวในคืนเดือนมืด   หรือ     
ชายคนหนึ่งกับผืนน้ำกว้างไกลสุดสายตา ท้องทะเลสีคราม  หรือ 
ชายคนหนึ่งใต้ท้องทะเลที่เต็มไปด้วยปะการังอ่อนสีสันสวยงาม   หรือ  
ชายคนหนึ่งที่คอยเฝ้าเพียรถามถึงทุกข์สุข ห่วงใยแม้ยามอยู่ห่างไกล      
คำถามที่เกิดขึ้นบ่อยครั้ง  คือ 
เมื่อไรจะถึงเวลาที่จะฝากชีวิตไว้กับใครสักคน
	ณ วันนี้.
ความทรงจำย้ำเตือนความสุขที่มาเยือนด้วยเวลาน้อยนิด
ด้วยความหวังว่า   วันใดที่มีใครคนหนึ่งจริงๆ   
จะเป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุดในชีวิต