ปลายตะวัน ตอน รอยฝัน

ยาแก้ปวด

ตอน  รอยฝัน
     เวลาผ่านไปชีวิตยังคงดำเนินต่อไปแข่งกับเวลา  จากวัยเด็กก็เริ่ม
สู่วัยของความรับผิดชอบ หน้าที่การงานต่างๆประดังเข้ามา  ผมย้ายถิ่น
ฐานตัวเองอพยบลงมาอยู่ที่ปทุมธานี  ออกมาให้ไกลจากที่ๆทำให้ผมเจ็บ
ปวด ที่ๆมีแต่ความหลังและความทรงจำ  ช่วงเวลานี้เองที่ผมกับหนำเลี๊ยบ
ได้ห่างจากกันโดยสิ้นเชิง   อาจเป็นเพราะผมมุ่งที่จะทำแต่งานเลิกที่จะสน
ใจเรื่องรักๆใคร่ๆ  ใช้ชีวิตอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมบนคอนโดชั้นเก้า  มีงานที่ทำ
อยู่แค่หน้าจอคอมพิวเตอร์ วันๆแทบจะไม่ต้องออกมารับอากาศแสงแดด
ของโลกภายนอกเลย  
      รู้แต่ว่าเวลาที่คนอื่นเขาหลับไหลกันจะเป็นเวลาที่ผมตื่น  งานของผมอยู่
บนโลกไซเบอร์  แต่ก็เพราะโลกนี้แหละที่ทำให้ผมได้ค้นพบอะไรอีกมากมาย
ไม่ว่าจะเป็นงาน หรือ แม้แต่มิตรภาพบนจอสี่เหลี่ยม  แทบจะไม่น่าเชื่อเหมือน
กันว่าผมจะได้พบคนดีๆอีกหลายคนในจอสี่เหลี่ยมนี้  ผมถูกเพื่อนล้ออยู่เสมอว่า
น้ำลายผมจะแห้งเพราะผมใช้คีย์บอรด์แทนปากเสียแล้ว
       มันคงจะเป็นอีกสังคมหนึ่งที่ผมได้สัมผัส  ได้รู้จักคนจากหลายมุมเมือง
ได้พบรุ่นพี่ ได้พบรุ่นน้อง และได้พบทางสงบ ผมเริ่มเข้าใจสัจธรรมบนโลกนี้เสีย
แล้วว่าไม่มีอะไรที่แน่นอน เพราะความแน่นอนคือความไม่แน่นอน 
      ที่คอนโดแห่งนี้มีรุ่นพี่อยู่คนหนึ่งซึ่งผมพึ่งรู้จักได้ปีกว่าๆ เขาชื่อ"ทองม้วน"
พี่ทองม้วนออกจะเป็นคนที่มีอะไรตรงกันข้ามกับผมเสียหมด ผมพูดไปคำพี่
ม้วนแกตอบมาอีกยี่สิบคำ ผมคนซึ่งไม่เคยจะออกจากห้องสี่เหลี่ยมมานานปี
ตอนนี้พี่ม้วนแกลากผมไปไหนมาไหนด้วยตลอด ผมพึ่งรู้นี่แหละว่าการที่เรา
ได้ออกไปไหนมาไหนไปตะลอนๆชีวิตอยู่ข้างนอกบ้างมันก็เป็นอีกรสชาติหนึ่ง
ของชีวิต  พี่แกให้เหตุผลกับการที่เราไปไหนต่อไหนอย่างอิสระว่า
"ฝนตกขี้หมูไหล คนจัญไรมาเจอกัน" ผมอดนึกในใจอย่างขำๆไม่ได้ว่า
 อ้าว..นี่พี่ว่าผมหรือเปล่าเนี่ย..
    จะว่าชีวิตเหมือนละครก็คงไม่แปลก โดยเฉพาะชีวิตของผม  ซึ่งเหมือน
ฟ้าเล่นตลกให้พบแล้วพราก พรากแล้วพบ  ตลอดเวลาที่ผมอยู่ที่คอนโดนี้เวลา
ที่ผมว่างพอที่จะนึกถึงใครสักคน  มันก็จะมีเงาจางๆของหนำเลี๊ยบวกวนมา
ในสัมผัสของผมเสมอผมพยายามที่จะติดต่อหาเธอ  แต่ไม่เคยสำเร็จ ผมไม่รู้
ว่าบ้านเธออยู่ไหน เบอร์โทรเธอเปลี่ยนไปเป็นเบอร์อะไร นานกว่าเจ็ดปีที่เรา
ไม่ได้ติดต่อกัน  แต่แล้วฟ้าก็ลิขิตขีดเส้นมาให้ผมจนได้  เพราะเมื่อผมคุยเรื่อง
หนำเลี๊ยบให้พี่ม้วนฟัง  อยากให้พี่ม้วนช่วยตามหาเธอคนนี้ให้ผม  ปรากฎว่าสิ่ง
ที่ผมค้นหากลับอยู่ใกล้แค่ปลายตาผมเอง  เพราะหนำเลี๊ยบกลายเป็นเพื่อน
สนิทของรุ่นน้องพี่ม้วน  ภาพในความฝันของผมกำลังจะเป็นจริงแล้ว...
เฝ้าเก็บรักหลบเร้น       รอยฝัน
กอดกักรักกว่า               หมื่นมื้อ 
ถวิลประหวัดวัน              วารก่อน
หวามอกหวามซออื้อ       อื่ออื้ออึงไฉนฯ
ดวงดาวดุจร่วงร้าว         รอยหาย
ดังอกระทกจะวาย          จากหล้า
ดุจแก้วจะหล่นกลาย      แหลกล่วง
ทรวงทรุดสุดล้าถ้า         ทบเถ้าธุลีสลายฯ
เร้นรอยรักรอบเร้น         รอยฝัน
แอบรักแอบรำพัน           หนึ่งผู้
รอเจ้าจวบเจียนผัน         ผ่านภพ
รอรักรอยอดชู้                 ชิดช้อนฉะม้ายชมฯ
จำนนแก่ฟากฟ้า              ชะตา
รักกลับกลายจากลา          จากเจ้า
อยากพบอยากสบตา          สบต่อ
อยากบอกอยากเอื้อนเว้า   เอ่ยอู้ความเฉลยฯ
ปลายอนันตกาลโน่นนั้น    เนิ่นไกล
รอรักรอดวงใจ                   รักเจ้า
จักสถิตย์ท่ามดาวใด           ดวงเดี่ยว
คงมั่นมโนเคล้า          คลาดเคล้าบ่คลายถวิลฯ
                       * * * * *