ค่ายนักเขียนในดวงใจฉัน

กระต่ายใต้เงาจันทร์


เวลาที่คนเรามีความสุข   มักนึกย้อนอดีต  ถึงวันเวลาที่ประทับใจกับความทรงจำที่ทรงคุณค่า หลายคนคงมีความรู้สึกเช่นนี้   สมองคนเราคงเหมือนลิ้นชัก  ที่เปิดปิด  และเก็บเรื่องราวต่างๆ  แต่น่าแปลกที่คนเราเลือกจะเก็บเรื่องที่เลวร้ายมากกว่าเรื่องที่ดี  
แต่สำหรับฉัน  เรื่องราวที่เลวร้ายฉันจะเลือกเก็บไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ  ไว้เป็นบทเรียนและเรียนรู้ที่จะนิ่งเฉยสงบนิ่งไม่ทุรนทุรายกับความทรงจำในอดีตอีกต่อไป
การจดจำในเรื่องที่ดีทำให้  คนเรามีความสุข  และอมยิ้มไปกับการมองเรื่องราวนั้นผ่านรูปภาพ
มโนภาพเหตุการณ์จะค่อยๆผุดพรายเหมือนเราได้ดูหนังที่ฉายซ้ำขึ้นอีกครั้ง
ปีหนึ่งเต็มๆแล้วสิน่ะ    ค่ายนักเขียนน้อยที่ไปร่วมกิจกรรม  กับ ร้อยฝัน   ผู้หญิงอารมณ์ดี   มีเขี้ยวเล็กๆที่มุมปากและลักยิ้มอันทรงสเน่ห์มักมีเสียงหัวเราะคลอเคล้าเสมอเวลาพูดคุย  ยังเยาว์  น้องสาวที่รูปร่างอรชน  ร่าเริง อาจารย์โตนักสันทนาการกิจกรรมตัวยง   ที่บ้าสุดๆในการจัดกิจกรรมให้เด็กนักเรียนตัวน้อยได้หัวเราะ  สนุกสนานและมีความสุข
การเดินป่า ในห้วยกุ่มและค่ายที่มีเหล่าวิทยากรป่าไม้ให้ความรู้และสอดแทรกเรื่องราวที่เป็นประโยชน์
เรียบง่าย  ไม่ซับซ้อน มิตรภาพกับเด็กๆและกลุ่มวิทยากรมีความสุขเหลือเกินเมื่อนึกถึง
ไม่มีแสงไฟ  ไร้การติดต่อ เครื่องมือสื่อสารใดๆทั้งสิ้น  นอนกลางป่าฟังสียงน้ำไหล  หลังแนบกับหิน  นอนหลับตาได้ยินเสียงน้ำตกท่ามกลางเด็กนักเรียนกลุ่มค่ายนักเขียนน้อย
ฉันอยากจะหยุดวันเวลาอยู่ตรงนั้น   ไม่อยากกลับออกมาสู่โลกภายนอกที่วุ่นวายและเร่งรีบ
การเข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้เป็นทริปที่อยู่ในดวงใจฉันและนับเวลาคอยเลยทีเดียวบรรยากาศที่น่าสัมผัสมิตรภาพที่จริงใจที่ผูกพันธ์
ตลอดชีวิตฉันมีความสุขที่สุดที่สุดคือการได้ไปค่ายนี้  กับที่ไปบ้านแม่สะเต ที่อมก๋อย  ของคุณเอื้ออังกูร  คุณอัลมินตราและหมอแป๊ะที่ได้สนุกกับเด็กชาวกระเหรี่ยงที่นั่น
พอเห็นร้อยฝันขึ้นกระทู้  ทำให้อยากเอาภาพกิจกรรมเรื่องราวปีที่แล้วมาให้ดูกันอีกครั้ง 
อยากให้คุณหรือใคร ไปสัมผัสกับบรรยากาศเหล่านั้นด้วยตัวเองและจะพบว่า  ความสุขความประทับใจกับค่ายนักเขียนน้อย  จะจดจำจนลืมไม่ลงกันทีเดียว
                                          กระต่ายใต้เงาจันทร์				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
				
comments powered by Disqus
  • กระต่ายใต้เงาจันทร์

    16 พฤศจิกายน 2551 12:08 น. - comment id 102434

    เวลาสองโมงเช้าของวันที่สิบห้า   เสียงมือถือดัง   พร้อมเสียงหวาน   ที่รัก  เก็บเสื้อผ้ารึยัง    เราก็ตอบไป  ที่รัก  เค้ากำลังเก็บอยู่  หากล้องอยู่จ๊ะ  ไม่รู้ไปไหน
    เสียงห้องนอนข้าง  เสียงประตูเปิดออกมา      คุยกับใคร  ลูก  ไหนว่า  อ้อยเป็นผู้หญิงหนู     ทำไมเรียก    ที่รักกัน   ตกลงจะไปให้    ได้ใช่ไหม   
    
    ค่ะไป   ก็หนูบอกแม่เป็น     เดือนแล้ว  ว่าจะไปค่ายกับอ้อย   ผู้หญิงค่ะ  
    หนูแน่ใจน่ะ  สุขภาพเราพร้อม  แม่ถามด้วยความกังวล
    
    แน่ใจค่ะ  หนูหาหมอเป็นเดือน  ออกกำลังกายทุกวัน  แม่น่าจะรู้  นั่นความฝันหนู  ครั้งสุดท้ายที่จะเดินป่า  กับพ่อ   อะไรที่เกี่ยวกับพ่อ  หนูต้องทำจนได้
    
    เราน่ะ    เลือดพ่อแรงนี่  ตามใจ  แม่จะไปซื้อของ  ต่ายไปอาบน้ำทานข้าว  เดี๊ยวแม่จะตรวจกระเป๋า   เราหน่อย   ตัวเองน่ะขี้ลืม  ลงไปทานข้าวเถอะ  แม่จัดการให้
    
    หนูจัดเสร็จแล้วค่ะแม่  หนูจะไปตอนบ่ายนั่งรถทัวร์ไป
    
    แม่จะไปซื้อของไหว้เจ้าวันตรุษจีน  กระเป๋าต่าย  กับของที่แจกเด็กๆใส่ท้ายรถแม่เลยแล้วกัน  รออยู่บ้านหล่ะ  เดี๊ยวเที่ยงจะมารับให้พี่ชายเราจองตั๋วให้
    
    เออ  เริ่มงงสิ   เอากระเป๋าเราไปทำไมด้วยหว๊า   กลัวไม่ได้ไปเหมือนกัน  ผลสุดท้าย   ได้ไป  รถบ่ายสองออกบ่ายสาม
    เริ่มขึ้นรถ  มือถือดัง   กำนัน   ผมอรรถน่ะ  ผมจะปิดมือถือไปสอบ  งานกำนันว่าไงครับ  ลากี่วัน   แข่ง  กับเสียงกระเป๋ารถทัวร์  
    
    ใครจะลงก็ลง   แอร์เสีย  คอมพัง  หม้อน้ำไม่ดี    แต่ใครไม่กลัวตายก็นั่งต่อไป
    เรางงสิ  ยืนเซ่อเลย  ไม่เคยเจอ   คนลงไปครึ่งคัน  ทำไงดีประตูปิดปัง  หัวท้าย
    
    ตอบอรรถไปกำลังไปรถทัวร์แค่นี้ก่อนน่ะ  ถ้ารอดกลับมาได้  เดี๊ยวคงเจอกันจ๊ะ
    
    โทรหาอ้อยสิ   แม่ร้อยฝัน  ฉันเสียวจริงๆๆออกไปได้สักพัก  รถจอด  บอกว่าขอเอาน้ำรดอะไรไม่รู้ที่ตัวรถ  บอกว่าเครื่องร้อนจัด
    เอาว่ะ  คิดในใจ  ไปตายเอาดาบหน้าแล้วกันกระต่าย
    
    ลงคอนสาร  อ้อยมารับ  โธ่  โล่งใจ  ถ้าไม่มาสงสัยกลับไม่เป็น
    
    คุณครูที่บ้านพักอ้อยกับนักเรียนน่ารักทุกคน   ต้อนรับอย่างดี
    
    ถึงเวลานอน  แม่ร้อยฝันตาจะติด  บอกต่ายเรานอนกันเถอะ   แต่แม่คุณ  ปากชวนเราคุยตลอด    ตื่นตีห้า  ไม่ได้หลับไม่ได้นอน   ไปรับยังเยาว์
    เจ้าเยาว์งง   ทีนี้  สามสาวโฉด  ซื้อของกันกระจาย  เตรียมไปค่าย สนุกสนาน
    
    วันแรกอ้อยเหมารถเมล์สองคัน   คันแรกให้เยาว์คุม
    
    คันสองให้กระต่ายสนุกสิ   ชวนเด็กเล่นหัวก้อย   หนึ่งบาทจ่ายห้าบาท    ห้าบาทจ่ายสิบบาท   สิบบาทจ่ายยี่สิบบาท  เล่นกันแทบทั้งรถ  ทริปนี้  ว่ากันไม่ได้น่ะจ๊ะ  ร้อยฝัน  ฝากเราเองนี่นา  แหมนักร้องโรงเรียนอ้อยน่ะร้องเพลงสุดยอด
    
    ดันมะดันดี  ตีสามตีสี่ปลุกพี่ขึ้นมาดัน ห้าห้าห้า   งงสิเราสนุกสนานกันไป
    
    
    วันแรกนอนที่ไหน  รอร้อยฝันเขียนแล้วกัน   มีป่าไม้  มีวิทยากรให้ความรู้สนุก
    พี่อาร์ม  พี่น้อย    พี่จืด    แล้วพี่ผู้ญ   แอบมาถามเราว่า   พี่ๆๆพวกหนูเถียงกันว่า
    พี่ไม่ใช่อาจารย์โรงเรียนมัธยมโรงเรียนนี้แน่ๆๆ   เพราะดูดีเกินไป
    
    เลยตอบไปว่า  พี่เป็นอาจารย์มัธยมโรงเรียน  บ้านหนองอีกบ  ญาติกับหนองอีเขียดค่ะ  หัวเราะสิเรา  ขำ  ปลื้มแทบทานข้าวไม่ลง
    
    ตอนเย็นมีหนุ่มแอ๊ฟในบ้านกลอน    ตามมาสมทบอีกคน   พร้อมเหล่าวิทยากร
    กิติมศักดิ์  หาความดีไม่ได้   ความบ้าเอามาเพียบ   ล้อเล่นน่ะน้อง  น่ารักทุกคนค่ะ   โดยเฉพาะหนุ่มโต    มันแกล้งลากถุงนอนเราตั้งแต่เช้า   แบบเบาๆ
    ต้องขอบคุณ   โตน่ะค่ะ  ที่ดูแลพี่กระต่าย   อย่างดี   ช่วยเหลือ  เป็นห่วงทุกอย่าง
    ผิดกับบางคน   ที่เคยบอกว่า  ขี้เกียจดูแลเรา   เราจะไปเป็นภาระคนอื่นปล่าวๆ
    แต่ไม่ถามเราสักคำ  เรามั่นใจตัวเองแค่ไหน
    นั่นแหละน้ำใจคน   ถึงบอกว่าน้ำใจหาอยากในหมู่คนกรุง     อากาศที่นั่นช่วยให้หัวใจ  และร่างกายเราดีขึ้น   เพราะบรรยากาศที่อบอุ่น  ช่วยเหลือ   ตลกขบขัน
    
    หนุ่มแอสเน็ต  หนุ่มอาร์ต  ก็น่ารัก   ทุกคนน่ารักจริงๆ ไม่ว่านักเรียน  บินหรืออีกคน  ที่อยู่ช่วย  ร่วมทั้งสุขสันต์  ลูกศิษย์ของโต
    
    ขอขอจดจำทุกอย่าง  ไว้ในความทรงจำ  ทริปนี้  ประทับใจที่สุด  อ้อย  เยาว์  น้องสาวที่น่ารัก  น่ารักสำหรับพี่กระต่ายเสมอ
    
    
    คุณครูโรงเรียนและเด็กนักเรียนอ้อยทำให้ต่ายมีความสุข
    
    อาจารย์โต  ทำให้พี่กระต่าย  เหมือนได้เจอคนที่เหมือนพ่อ   จิตใจดี   จิตวิทยาสูง
    ไม่คิดว่ามีคนแบบนี้อยู่ในโลกด้วยซ้ำ    ขอบคุณความห่วงใยที่ไม่ต้องถ่ายทอดด้วยคำพูด   แต่มันฉายทางแววตา   
    
    
    ชัชวาลย์   เอริ์ต   ทำให้พี่กระต่ายสนุกนานมีความสุขทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเพลง
    
    ขอบคุณจากหัวใจ
                  
                                                                              
                                                                                 กระต่ายใต้เงาจันทร์
    ปล  ถึงอ้อย  บอกให้ต่ายเขียนก่อน     ตัวเองตามมาเก็บตกถึงรายละเอียดแล้วกันที่รัก
  • กระต่ายใต้เงาจันทร์

    16 พฤศจิกายน 2551 12:52 น. - comment id 102436

    ชวนเพื่อนบ้านกลอนร่วมกิจกรรมค่ายนักเขียนน้อยช่วยอนุรักษ์ 
    ร้อยฝัน 
    ครบเวลาขวบปี  ครั้งนี้ครั้งที่3  ที่บ้านกลอนไทย ร่วมกับชุมนุม
    นักเขียนน้อยโรงเรียนมัธยมหนองเขียด และโรงเรียนโนนคูณวิทยาคาร
    จัดค่ายเยาวชน  เพื่อให้เยาวชนตัวน้อยตระหนักถึง คุณค่างานเขียน และการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม  เป็นการร่วมด้วยช่วยกัน  พัฒนากำลังสำคัญของชาติ  จึงอยากเชิญชวนเพื่อน ๆ บ้านกลอนไทยที่สนใจเข้าร่วมกิจกรรม และเป็นกำลังใจให้ด้วย รายละเอียดกิจกรรมคร่าว ๆ
    ดังนี้
    กำหนดการค่าย
    วันที่  12  ธันวาคม  2551
    เวลา  07.30  น.  08.00 น. รายงานตัวเยาวชน
    เวลา  08.00  น.  10.00 น. เดินทางจากโรงเรียนมัธยมหนองเขียด ผ่าน อำเภอคอนสาร สู่
                                                           ค่ายพักแรมรอยเสือ  สถานีส่งเสริมและรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยกุ่ม  
                                                           อ.เกษตรสมบูรณ์  จ.ชัยภูมิ  
    เวลา  10.00  น.  10.30 น. พิธีเปิดค่าย
    เวลา  10.30  น.  11.00 น. แนะนำวิทยากร สถานที่ และ แบ่งกลุ่มเยาวชน
    เวลา  11.00  น.  11.30 น. เรียนรู้การประกอบอาหาร ด้วยหม้อสนาม และวัสดุธรรมชาติ    
    เวลา  11.30  น.  13.00 น. เก็บสัมภาระเข้าที่พัก  ทุกกลุ่มประกอบอาหาร  รับประทานอาหาร  
    เวลา  13.00  น.  15.30 น. กิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์ กิจกรรมฐาน(นักเขียนน้อย)
    เวลา  15.30  น.  16.00 น. นัดรวม  ตรวจการจัดการค่าย  
    เวลา  16.00  น.  18.00 น. ทุกกลุ่มประกอบอาหาร  รับประทานอาหาร  ภารกิจส่วนตัว
    เวลา  18.00  น.  19.30 น. รวมเยาวชน  สันทนาการ ชมสไลด์จาก สถานีห้วยกุ่ม ฯ
    เวลา  19.30  น.  20.30 น. ตัวแทนเยาวชนทุกกลุ่มนำเสนอผลงาน
    เวลา  20.30 น.  21.00 น. นัดหมายกิจกรรมวันต่อไป   สวดมนต์  เข้านอน
    วันที่  13  ธันวาคม  2551
    เวลา  05.30  น.  06.00 น. ออกกำลังกาย 
    เวลา  06.00  น.  08.00 น. ประกอบอาหาร  รับประทานอาหาร  ภารกิจส่วนตัว
    เวลา  08.00  น.  08.30 น. นัดรวม  เช็คสัมภาระ  แบ่งกลุ่มเดินทาง
    เวลา  08.30  น.  15.30 น. เดินป่า  กิจกรรมฐาน(อนุรักษ์)
    เวลา  15.30  น.  19.00 น. เข้าที่พัก  สร้างค่ายพัก  ประกอบอาหาร  รับประทานอาหาร  ภารกิจส่วนตัว
    เวลา  19.00  น.  21.00 น. นัดรวม  เปิดใจชาวค่าย  พิธีต้อนรับนักอนุรักษ์
    เวลา  21.00 น.  21.00 น. นัดหมายกิจกรรมวันต่อไป   สวดมนต์  เข้านอน
    วันที่  18  กุมภาพันธ์  2550
    เวลา  06.00  น.  08.00 น. ประกอบอาหาร  รับประทานอาหาร  ภารกิจส่วนตัว
    เวลา  08.00  น.  08.15 น. นัดรวม  เช็คสัมภาระ  แบ่งกลุ่มเดินทาง
    เวลา  08.15  น.  11.30 น. เดินทางกลับค่ายพักแรมรอยเสือ  
    เวลา  01.30  น.  12.00 น. สรุปกิจกรรม  พิธีปิดค่ายเยาวชน
    เวลา  12.00  น.  14.00 น. เดินทางกลับโดยสวัสดิภาพ
      
                  กิจกรรม กำหนดการเปลี่ยนแปลงได้ตามความเหมาะสม
      
                รายละเอียดอื่น ๆ จะแจ้งภายหลัง  ค่ะ
    กิจกรรมที่เคยจัดมาแล้ว ตาม link เลยค่ะ 
    ขออนุญาตเจ้าของกระทู้  คัดลอกมาเด้อ
    
    http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story6196.html
    http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story7994.html
  • กระต่ายใต้เงาจันทร์

    16 พฤศจิกายน 2551 12:58 น. - comment id 102437

    ค่ายกิจกรรมนักเขียนที่โพสไว้ในแสดงความคิดเห็นเป็นความรู้สึกของปีที่แล้วของกระต่าย
    อยากเชิญชวนบ้านกลอนไทยไปสัมผัสด้วยตัวเองจริงๆค่ะ
    ต้องขออนุญาติเจ้าของกระทู้ที่นำรูปภาพและกระทู้มาลง
    ท่านผู้ใดสนใจ ตอบและติดต่อไปที่กระทู้ร้อยฝันค่ะ
    กระต่ายเพียงแสดงความรู้สึกและความประทับใจที่ได้ได้ไปสัมผัสและยังอยู่ในความทรงจำที่งดงามเสมอมา
  • ฉางน้อย

    16 พฤศจิกายน 2551 22:02 น. - comment id 102449

    รูปภาพ พร้อมคำบรรยายของคอมเม้นท์ที่ 1 อ่านแล้วน่ารักคะ
    
    เห็นภาพแล้ว น่าสนุกนะคะ 
    
    1.gif36.gif
  • โคลอน

    17 พฤศจิกายน 2551 10:47 น. - comment id 102466

    11.gif11.gif11.gif
  • คนชอบอ่าน

    18 พฤศจิกายน 2551 10:54 น. - comment id 102494

    เคยแอบมองเธออย่างนั้น เคยเก็บไปฝันเดียวดาย เคยโกรธดวงดาวแสนไกล ที่ไม่ดลใจเธอเลยสักครั้ง รู้ว่าเป็นเพื่นงแค่ฝัน รู้ว่าตัวฉันเป็นใคร ก็รู้แต่ไม่อาจห้ามใจ ก็ยังฝันไกล หวังไปเลื่อนลอบ เผื่อจะมีซักคืน เผื่อจะมีซักวัน ที่มีปาฏิหาริย์ช่วยทำให้ฝันจริงขึ้นมา ได้เป็นคนรักเธอ ได้เป็นคนพิเศษ ในสายตา แม้ตื่นมาทุกอย่างจะหาย และกลับไปเหมือนวันเก่า ยอมหากจะต้องผิดหวัง ยอมกลับไปเหงาดังเดิม และยอมถูกความจริงซ้ำเติดิม และยอมถูกความจริงซ้ำเติดี เผื่อจะมีซักคืน เผื่อจะมีซักวัน ที่มีปาฏิหาริย์ช่วยทำให้ฝันจริงขึ้นมา ได้เป็นคนรักเธอ ได้เป็นคนพิเศษ ในสายตา แม้ตื่นมาทุกอย่างจะหาย และกลับไปเหมือนวันนั้น ยอมหากจะต้องผิดหวัง ยอมกลับไปเหงาดังเดิม และยอมถูกความจริงซ้ำเติม แลกกับคืนหนึ่งให้ใจนอนฝันดี และยอมถูกความจริงซ้ำเติม แลกกับคืนหนึ่งที่เป็นคนรักเธอ   คือว่าชอบเพลงนี้
  • กุ้งหนามแดง

    18 พฤศจิกายน 2551 11:56 น. - comment id 102498

    ความทรงจำที่ดี ช่วยปลอบประโลมใจในยามท้อแท้ และผิดหวังได้เป็นอย่างดี  
    
    อย่างน้อยก็ช่วยให้เราฟื้นตัวได้เร็ว...ถ้ามีโอกาสได้สร้างความทรงจำที่ดีนั้นแล้ว ใยมีรีบขวนขวาย..
    
    :)
  • ร้อยฝัน

    18 พฤศจิกายน 2551 11:57 น. - comment id 102499

    ขอบคุณกระต่าย  ใต้เงาจันทร์
    ขอบคุณ ที่ค่ายนักเขียนน้อยเป็นค่ายในดวงใจ  แล้วก็ขอบคุณที่มาร่วมกิจกรรมกับเด็ก
    ขอบคุณของทึ่ระลึกที่มีมาแจก แบ่งปันความสุขถ้วนหน้า  ต่ายบอกว่า เฮ้ยอยากเขียนเรื่องค่ายตัวเองว่ะ  เขียนเรื่องไรดีวะ 
    สิ่งที่เราตอบตัวเองคือสิ่งที่อยากอ่าน
    เขียนตามที่ใจต่ายอยากเขียนแล้วกัน
    เราอ่านแล้วยิ้ม ความสุขหาได้ไม่ยาก
    เด็ก ๆ อ่านแล้วบอกว่า อาจารย์อยากถึงค่าย
    เร็ว ๆจัง คิดถึง 
    แค่นี้ ความสุขก็แทบจะทะลักออกมาแล้ว
    
    รับความขอบคุณนะ
  • อิศรา

    19 พฤศจิกายน 2551 17:22 น. - comment id 102525

    36.gif36.gif อย่างน้อยครั้งนี้ก็มีส่วนร่วมในค่ายนักเขียนน้อย
    เคยแอบอ่านมาเป็นเวลาหลายครั้ง
    **แค่คิดว่าจะเข้าร่วม**ก็มีความสุขแล้ว

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน