15 กันยายน 2544 13:47 น.
เสี้ยว
ตะวันเฉิดฉาย ใบไม้โบกสะบัด
พระพายโพยพัด ตวัดยอดหญ้า
พริ้วลมแกว่งไกว สั่นไหวงามตา
นอนบนพื้นหญ้า ธารากล่อมครัน
ปล่อยวางความคิด วิจิตรความฝัน
โลกหยุดหมุนพลัน ตะวันหยุดนิ่ง
ยินเพียงนกร้อง กู่ก้องสรรพสิ่ง
ความคิดหยุดวิ่ง หยุดชิงยศฐา
ใจเอยสงบเงียบ พร้อมเพรียบสุขา
ลงนอนพักตา กลางพฤกษาหลับสบาย
14 กันยายน 2544 10:30 น.
เสี้ยว
ไฟใดเล่า เท่าไฟฟอน ร้อนอกอัด
ไฟลามลัด ขจัดสุข ทุกข์ลุกหลอน
ไฟฟาดฟัน กระหน่ำโศก โยกใจคลอน
ไฟใจสอน ร้อนเผากาย วายระทม
ใจหนึ่งใจ ไฟลุกท่วม อ่วมระอุ
ใจประทุ แผ่นดินร้อน ห่อนสุขสม
หากทั้งโลก ปล่อยไฟคลอก ใจโสมม
โลกคงล่ม ระทมแทรก แลกไฟเลว
11 กันยายน 2544 13:24 น.
เสี้ยว
แข่งขัน ข้าดี ข้าเด่น
ขุกเข็ญ เข่นฆ่า คลาคล่ำ
มืดบอด จอดสนิท ศีลธรรม
ก่อกรรม ทำเข็ญ เป็นมนุษย์
แย่งชิง อำนาจ ราชกิจ
ไป่มี สำนึกคิด รั้งฉุด
ไป่มี คุณธรรม คำมนุษย์
ชั่วบ่หยุด หลุดล้ำ คำเจริญ
ไป่อาย วัวควาย สรรพสัตว์
ไป่อาย ความตระบัด สัตว์สรรเสริญ
ไป่อาย ศีลธรรม คำน่าเมิน
ไป่อาย ใจเจริญ ตามปากคน
แข่งขัน ข้าเก่ง ข้ากล้า
เข่นฆ่า คร่าราบ พนาสนต์
ข้าก็กล้า ข้าก็เก่ง แค่ปากตน
ข้ามนุษย์ หรือแค่คน ไป่รู้เลย
10 กันยายน 2544 10:02 น.
เสี้ยว
ชายชาวอินเดียคนหนึ่ง ห้วงสองปีที่ผ่านมา
ผู้คนจะพบเห็นจนชินตาว่า
บนบ่าของเขามีหม้อดินใบใหญ่วางอยู่ข้างละใบ
หม้อดินใบหนึ่งมีรอยร้าว
ขณะอีกใบสมบูรณ์สวยงาม ไร้ที่ติ
หม้อใบสวยสามารถบรรจุน้ำไว้เต็มเปี่ยมนับจากลำธารจนถึงบ้านเจ้านาย
ขณะที่อีกใบหนึ่งนั้น
เมื่อมาถึงปลายทางกลับเหลือน้ำแค่ครึ่งเดียว
เท่ากับว่าชายผู้นี้ขนน้ำได้เที่ยวละหม้อครึ่งอยู่ทุกครั้ง
แน่ล่ะ...หม้อดินใบสวยย่อมภาคภูมิใจในตนเองที่ทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์ครบถ้วน
ส่วนหม้อดินใบร้าว
นอกจากอดไม่ได้ที่จะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในความไม่สมประกอบของตนเองแล้ว
มันยังรู้สึกผิดกับการทำหน้าที่ได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยอีกด้วย
หลังจากสองปีเต็มที่แบกความทุกข์ระทมขมขื่นนั้นเอาไว้
วันหนึ่ง
มันจึงตัดสินใจเอ่ยกับคนหาบน้ำตรงลำธารว่า
"ฉันรู้สึกละอายใจเหลือเกิน..ฉันอยากขอโทษท่าน..
ตลอดสองปีมานี้
ฉันทำงานให้ท่านได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น
เนื่องจากเจ้ารอยร้าวบนตัวฉันมันทำให้น้ำรั่วไหลไปตลอดทาง"
เมื่อฟังเช่นนั้นแล้ว
คนขนน้ำก็พลอยรู้สึกเสียใจไปด้วย
และแล้วเขาก็พูดว่า
"เอาล่ะ..ระหว่างทางที่เราจะเดินกลับไปบ้านเจ้านาย
ฉันอยากให้เธอสังเกตดอกไม้สวยๆข้างทางเดินสักหน่อย
เธอไม่ได้สังเกตหรอกหรือว่า
ทำไมดอกไม้ป่าเหล่านั้นถึงได้งอกงามเฉพาะฝั่งที่ฉันแบกเธอเท่านั้น
ทำไมมันไม่ขึ้นอีกฟากหนึ่งด้วยล่ะ..
นั่นเป็นเพราะฉันได้ตระหนักในข้อจำกัดของเธอ
จึงอาศัยเงื่อนไขนี้เพาะเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ป่าตรงทางเดินฝั่งที่ฉันแบกเธอเสมอมา
และทุกๆวันขณะที่เราเดินกลับบ้าน
เธอเองก็ได้ช่วยฉันรดน้ำให้มัน..แล้วในสองปีนี้
ฉันก็ได้เด็ดดอกไม้สวยๆนี้ไปปักแจกันให้เจ้านายของเราด้วย
นี่ถ้าหากไม่มีเธอแล้วล่ะก็
เจ้านายของเราคงไม่มีโอกาสได้ดอกไม้ป่าอันแสนสวยงาม
ที่ผลิสะพรั่งอยู่ระหว่างทางมาประดับบ้านเป็นแน่"
ปล.เราเองมีคุณค่าดีพอ
ถ้าไม่เปรียบเทียบคนอื่นมากเกินไป
ถ้าคิดว่าสิ่งไหนมันไม่ดีก็พยายามแก้ไขทำให้มันดีขึ้น
ผลลัพธ์ของการกระทำไม่ใช่คำตอบแห่งชัยชนะของชีวิต
จุดมุ่งหมายและความตั้งใจจริงของเราต่างหากคือคำตอบที่แท้จริง
"as good as it gets"
8 กันยายน 2544 03:12 น.
เสี้ยว
คือความรักใช่ไหมที่เธอให้
ความจริงใจแน่นอนไหมที่ให้ฉัน
ความรักแท้จริงหรือไม่ที่ให้กัน
ความแปรผันจะตามมาหรือไม่เลย
ความผิดหวังกับความรักครั้งเก่าก่อน
ความรักหลอนสอนใจให้วางเฉย
ความรักแท้แม้แต่พบยังไม่เคย
ความรักเลยลอยละล่องทอดทิ้งใจ
เธอรักแท้หรือเพียงแต่ลองรักเล่น
เธอรักเป็นเช่นภูผาหรือน้ำไหล
รักเธอแล้วจะเป็นสุขหรือทุกข์ใจ
รักเธอไซร้ควรใคร่คิดพินิจนาน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเสี้ยว
หน้าส่วนตัว
1307
