20 มีนาคม 2552 22:07 น.
เฮาชาวดอย
อีสานล้านแสน
ดอกคูณบานตระการตาราวป่าเหลือง
ค้ำคูณเมืองเฮืองนารับฟ้าใหม่
เสียงแคนดังวังเวงวิเวกใน
พาหัวใจชื่นฉ่ำเมื่อยามแล้ง
ดอกคัดเค้าคลี่บานโบกสะบัด
หอมลมพัดโชยมากลางนาแห้ง
เมื่อดอกจานบานคลี่เป็นสีแดง
หัวใจแห่งลูกอีสานก็บานแล้ว
ลมพัดพร้าวราวธรรพ์บรรเลงร้อง
ลมพัดไผ่แซ่ซร้องทุกถิ่นแถว
แมลงภู่ตอมดอกว่านมาหวานแวว
ลายใหญ่แว่วอยู่ยั้งยังหยัดยืน
เซิ้งบั้งไฟถวายแถน ณ แมนสรวง
ขอฝนร่วงรินหลั่งนาทั้งผืน
ให้พืชพันธุ์ผลผลิตชีวิตคืน
ให้ม่วนซื่นเปรมปรีดิ์อีสานเอย
หอมละอองท้องถิ่นแผ่นดินเกิด
ลูกจึ่งกล้าชูเชิดอย่างเปิดเผย
ใครหยามหยันย่ำเหยียบมาเปรียบเปรย
เราจักเชยแผ่นดินเราให้เขาดู
19 มีนาคม 2552 22:13 น.
เฮาชาวดอย
ข้ายังคอยเสรี
ขอแบ่งปันน้ำใจให้คนยาก
เป็นดอกไม้หลายหลากล้วนสดสี
ขอคันฉ่องส่องธรรมนำความดี
ขอเสรีความเป็นคนทุกชนชั้น
สำนึกดีทั้งหลายจงฉายชัด
เจิดจรัสในใจไม่เปลี่ยนผัน
ขอเรี่ยวแรงแห่งมือจงถือธรรม์
จักประจัญด้วยเหตุผลทุกหนทาง
ทางข้างหน้ามีอะไรเราไม่รู้
แต่เราต้องต่อสู้ผู้ขัดขวาง
เมื่อค่ำคืนมืดค่ำครอบอำพราง
กระแสธรรมจักสว่างกลางราตรี
มือที่เคยปลูกข้าวเขาเหยียบย่ำ
ชะตากรรมเขากำหนดเขากดขี่
ทำนาเลี้ยงนายทุนอยู่ทุกที
เจ้าก็มีหัวใจมิใช่ฤา
ดูอย่างหมายังรักในศักดิ์ศรี
มิให้ใครย่ำยีมิใช่หรือ
เจ้ามีมือเจ้าก็ต้องใช้สองมือ
ไปเร่งรื้อเพื่อเร่งหนุนคุณธรรม
เมื่อเกิดมาทำอะไรให้โลกนี้
คอยชะตาราศีนี้เช้าค่ำ
เมื่อโชคร้ายรุมล้อมจงน้อมนำ
ชูหมัดกำทุบทุบลิขิตชีวิตตน
ลูกมหาประชาชนอยู่หนนี้
ใครจักมาย่ำยีให้ปี้ป่น
แม้นกระสุนแสนห่ามาประจญ
เราจักชูเหตุผลขึ้นชิงชัย
เราเรียนรู้โลกกว้างอย่างรู้ซึ้ง
ใช่จมจนก้นบึ้งนรกไหม้
นอกตำราเราเห็นทางกว้างและไกล
จะก้าวไปตอบแทนคุณแผ่นดิน
หน้าส่วนตัว
2818
