6 พฤษภาคม 2545 23:29 น.
แพรวา
เป็นเพียงความรู้สึกที่อ่อนล้า
นอกจากหยดน้ำตา ก็ไม่สามารถอธิบายได้
อย่าถามถึงความรู้สึกของหัวใจ
ที่ขลาดเกินจะเอ่ยไป เพราะหัวใจเหนื่อยเต็มที
ฉันคงไม่มีค่าพอให้เธอรัก
เพราะคำตอบก็ชัดเจนนัก จนวันนี้
สิ่งที่ทำได้คือเก็บความรู้สึกไว้ ในใจที่มี
ไม่อยากให้รักถูกย่ำยี เพียงเพราะการเอ่ยคำๆนี้ รักเธอ
6 พฤษภาคม 2545 21:57 น.
แพรวา
ฉันตื่นขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ
หัวใจร้าวเรียบ ไม่อาจสัมผัสอะไรได้
ท่ามกลางความสับสนไม่มีใครสักคนเข้าใจ
เหงา เหงามันเรื่อยไป ..ไม่มีแม้ใครอยู่ข้างกัน
เหนื่อย เหนื่อย กับการใช้ชีวิต
ร้าวล้า กับความกล้าคิด กล้าฝัน
สุดท้ายจะได้อะไรไหม นอกจากความเงียบงัน
จะคว้าเศษรักจากดวงจันทร์.. หรือจะต้องแลกมันตอนฝันไป
6 พฤษภาคม 2545 21:51 น.
แพรวา
หัวใจไม่มีใครให้ถามถึง
นับจากครั้งหนึ่งที่เธอ พาไปจากที่นี่
ความรักว่างเปล่า เมื่อไม่มีเงาเธอคนดี
ไม่มีแม้สักนาทีที่ยังห่วงใย
ตัวฉัน จึงไม่ต่างอะไรกับอากาศ
ที่มีความรู้สึกเกลื่อนกลาดไขว่คว้าไม่ได้
นับจากนาที ที่รู้ว่าชีวิตนี้.. ไม่มีใคร
ฉันก็กลายเป็นคนไร้ใจ ที่ไม่อาจถามหาความรักใดได้อีกเลย
4 เมษายน 2545 14:38 น.
แพรวา
เธอ ก็มีชีวิตของเธอไป
ส่วนใคร ก็มีชีวิตไป แบบคนนั้น
เขา ก็อยู่แบบที่เขาต้องการ
ฉัน ก็อยู่ส่วนฉันไม่เกี่ยวใคร
เพราะฉะนั้น ขอที..
รักสามเส้า ที่เธออยากให้มี ฉันรับไม่ไหว
ไม่อยากฝันเฟื่อง ไม่หาเรื่องมารกใจ
อยู่กับความเหงา คง ไม่ตาย..
ก็ในเมื่อมัน ไม่ใจร้าย ...เท่าเธอ..
1 เมษายน 2545 21:50 น.
แพรวา
ในวันที่เราต้องบาดหมาง
ฉันถูกความอ้างว้าง รุมทำร้าย
อยากให้เธอรู้สึก ว่า ชีวิตส่วนลึกมันเดียวดาย
ฉันถูกความเหงา ทำลาย
คิดถึงวันที่มีความหมาย..คิดถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
736
