น้ำค้างกลางเที่ยง

แม่มดใจร้าย

"น้ำเหงื่อขึ้นกลางหลังระหว่างทาง แต่น้ำค้างกลางเที่ยงบานระหว่างใจ"

การเดินทางอาจมีหลายรูปแบบ บางคนชอบท่องเที่ยวแบบสบาย บางคนชอบกึ่งสบายกึ่งลำบาก  เพื่อนคนหนึ่งที่จากไปเพียงหนึ่งเดือนเคยถามฉันว่า ทำไมฉันถึงชอบหาความลำบาก ฉันหัวเราะพร้อมตอบว่าถ้าชีวิตไม่เคยพบความลำบากแล้วจะรู้หรือไม่ว่าสุขที่แท้จริงเป็นเช่นไร..

เพื่อนเคยบอกว่าจะไปเที่ยวด้วยแต่แล้วเพื่อนก็เดินทางจากไปเสียก่อนที่จะได้เที่ยว..

คุณอาจไม่พบเจออะไรเลยระหว่างการเดินทาง..หรือคุณอาจพบเจอสิ่งต่างๆ มากมายระหว่างการเดินทางจากการเก็บเกี่ยวด้วยสายตาและหัวใจ..

มีคำถามมากมายว่าจะไปทำไม จะขึ้นไปดูอะไร ฉันก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าสิ่งที่อยากเห็น อยากสัมผัสนั้น จะได้พบเจอหรือไม่ ฉันอาจไม่พบในสิ่งที่อยากพบ อาจไม่ได้เห็นในสิ่งที่ฉันอยากเห็น อาจไม่ได้สัมผัสในสิ่งที่อยากสัมผัสถ้าฉันไม่ใช้ใจ..

แต่ละเนิน แต่ละเนินที่ดูจากเรื่องเล่าล้วนหลากความหมาย...เนินส่งญาติ..ส่งไปไหน ส่งไปทำไม, เนินมรณะ..ถ้าตัดคำว่าเนินทิ้งเสียทุกผู้ทุกนามล้วนต้องพบเจอ ไม่ว่าเร็วหรือช้า ใครเล่าจะหลีกเลี่ยงได้

"ชีวิตไม่ใช่ผักหญ้า จะได้งอกรากอยู่กับที่"

ยังคงใช้ได้กับฉัน กับชีวิตที่ยังชื่นชอบการเดินทาง..

สิ่งที่จะได้พบเจอในวันหน้าอาจไม่ได้เป็นดังที่หวัง แต่ฉันเผื่อใจไว้สำหรับสิ่งที่ไม่ได้คาดหวังอยู่แล้ว..

คงมีเรื่องเล่าจากลานน้ำค้างกลางเที่ยง..

คงมีเรื่องเล่าจากลานภูสอยดาว..

และคงมีเรื่องเล่าจากการเดินทาง..