8 เมษายน 2548 10:11 น.
โกเต็ก
ไม่รู้ว่าใครหลายๆคน เคยมีความรู้สึกแบบนี้หรือป่าว ก็ทันทีที่รู้สึกว่าอยากมีความรักก็รู้สึกว่าอยากมีกับเขาบ้าง ก็อยากจับมืออย่างเขาบ้าง อยากยิ้ม อยากหัวเราะ อยากไปทานข้าว แบบนั้นบ้างสักครั้ง
ไม่รู้สินะมันรู้สึกแบบนี้จริงๆ ...... แต่ไม่รู้จะทำยังไงให้ได้ในสิ่งสิ่งนั้นสิ่งที่เรียกว่าแฟน
คนหลายๆคนได้ให้นิยามของคำว่าแฟนแตกต่างกันออกไป บ้างก็เป็นแบบนี้ แบบนั้น แบบโน้นๆ..... จะให้เล่าเรื่องแฟนหนะหรอ เล่าทั้งวันก็ไม่จบอะ นึกถึงเวลาที่เขาทำอะไรให้เราประทับใจนี่สิ พูดได้แบบไม่อายเลยหละ
ว่ารัก .......
ไม่จำเป็นต้องคิดถึงเรื่องที่เสียใจ เรื่องที่เคยทำให้ร้องไห้ นะจำไว้...เชื่อผมสิผมรักคุณ..ผมพร้อม พร้อมที่จะยืนข้างๆคุณไม่ว่าคุณจะหัวเราะ คุณจะยิ้ม หรือ
คุณกำลังร้องไห้ เชื่อผมนะครับ
ฟังแล้วดูดีเนาะว่ามั้ย.... ก็แค่นี้แหละที่อยากจะเล่าให้ฟัง
.....อ่านแล้วเห็นอะไรในข้อความต่างๆข้างบนนี้บ้างหละ........ ....ความรู้สึกนะ มันคือความรู้สึก มันไม่ใช่ความคิด ไม่ใช่สมอง ที่คอยสร้างกรอบให้กับตัวเอง ลองถามตัวเองสักครั้งสิ ว่า เคยเห็นคำว่ารักที่สวยงาม แบบในหนังในละคร
สักครั้งไหม ... ลองตอบแบบใช้ความรู้สึกดูสิ ลืมไปซะละครเรื่องนั้น เพลงๆนั้น
หนังสือเรื่องนั้น..... แล้วเราก็จะรู้ว่า คนพิเศษของใจ ที่หลายๆคนเรียกว่าแฟน หรือคนรัก ก็มีได้แค่จับมือ ยิ้ม หัวเราะ ทานข้าว ก็แค่นั้น ทุกๆวันนี้สมองมันทำให้เราต้องการอะไรเวอร์เกินไป คิดถึงผลดีผลเสียมากเกินไป คิดถึงคำว่าน่าจะเป็นไปได้ แต่ไม่ได้คิดในสิ่งที่เป็นไปได้ ในโลกของมนุษย์ที่จนแล้วจนรอดก็ยังมีความใคร่ในอารมณ์ไม่ต่างจากไอ้สัตว์ทั้งหลายเลย.
ป.ล.คิดเล่นๆดูนะ ถ้าคุณเกิดในถำอยู่แต่ในถำมาตลอดชีวิต
คุณจะมีความรู้สึกตายแทนกันได้ไหม แม้แต่กระทั่งห่มผ้าให้กันนี่จะมีบ้างหรือปล่าวก็ไม่รู้ น่าคิดมั้ยหละ
ป.ล.อีกที
ตัวอย่างง่ายๆที่แสดงว่าเราเป็นทาสของการกระทำรอบๆตัวลอกเรียนแบบมาโดยไม่รู้ตัวว่าผิดหรือปล่าว ทุกๆครั้งที่เรียนวิทยาศาสตร์ ทำไมเชื่อว่ามันเป็นไปตามนั้นหละ ทั้งๆที่บางเหตุการณืคนอย่างเราๆยังไม่เคยแม้แต่กระทั่งจะเห็น จะสัมผัส เลยด้วยซำไป คล้ายๆกับจดหมายลูกโซ่เรื่องผีๆถ้าใช้สมองตอบก็จะบอกว่าไร้สาระ
แต่ถ้าใช้ความรู้สึกตอบเราก็จะทำตามเงื่อนไขของมันแบบที่สมองบอกว่าน่าโง่สิ้นดี มันน่าคิดจริงๆนะ ว่ามั้ย>
เรื่องรักเป็นแค่เรื่องย่อยๆที่ยกมาให้ดู แต่แท้ที่จริงแล้ว เรื่องแบบนี้มันอธิบายได้ทุกเรื่องอยู่แล้วเร่องง่ายๆที่ทำให้มันยากทั้งๆที่สุดท้ายมันก็คือคำว่า
"ความสุข"
ลืมบอกไปนะอย่าใช้สมองอ่านนะคนดี บ้ายบาย
6 เมษายน 2548 12:50 น.
โกเต็ก
สวัสดีครับ ยอดนักเขียน และ นักอ่านทุกๆท่าน เคยคิดบ้างไหมครับว่าทุกๆงานเขียนที่พวกคุนและพวกผมกำลังติดตามอยู่นี้ มันคืออะไร ทำไมถึงต้องมีขึ้น และที่สำคัญ มันมีขึ้นมาเพราะอะไร
รักที่จะทำ รักที่จะสร้าง ฟังดู มองดู คิดว่า มันน้อยเกินไปไหมครับ กับเหตุผลแค่นี้ เพราะมีบางคนยอมสละเวลาทั้งวันหรือเป็นชั่วโมง เพื่อสร้าง และเพื่อติดตาม งาน ไม่ว่าจะเป็นของผมหรือของคุณ
อาจจะไม่เคยรู้ตัวเพราะเพียงแค่อาจจะไม่มีใครตั้งคำถามขึ้นมา ในเมื่อมีบางคนบอกว่าโลกนี้เราและเราทุกคนต่างไม่มีทางแน่ที่จะได้อะไรมาฟรีๆ หรือง่ายๆ ยื่นหมูยื่นแมวฟังแล้วไม่ค่อยเข้าหูแต่ดูแล้ว เปะนะผมว่า เพราะเชื่อไงหละครับว่าทุกๆวินาทีนี้ ผมกำลังใช้บางสิ่งบางอย่างในตัวแลกกับบางสิ่งในงานเขียนเหล่านี้นั่นเอง
หน้าส่วนตัว
723
