10 มีนาคม 2546 11:05 น.
โดดเดี่ยวพันลี้
การเหยียบย่ำทำลายนั้นง่ายมาก
แต่ถ้าหากเว้นได้จะง่ายกว่า
เพราะฉะนั้นมะริเกอเมริกา
เจ้าจงหยุดเข่นฆ่าชาวอิรัก
นี่คือคำสั่งของพระเจ้า
อย่าเอาอัตตามาเป็นหลัก
อย่าเอาแต่ประโยชน์ตนและพลพรรค
ไม่ฟังเสียงท้วงทักจากรอบทิศ
อย่ามุ่งเอาอำนาจและบาตรใหญ่
เอาไพร่พลสกลไกรประกาศิต
อวดศัตราอาวุธรุทธิฤทธิ์
เหี้ยมโหดอำมหิตพ่นพิษพาล
สูเจ้าจงดูไม้กางเขน
ไม่ใช่หลักปักเลนเห็นตระหง่าน
หากเป็นหลักปักธรรมนำวิญญาณ
ให้สืบสานสันติธรรมความร่มเย็น
ไม้ตั้งคือตัวไออัตตาชัด
ไม้ขวางคือตัวตัดอัตตาเห็น
ตัดความเห็นแก่ตัวทุกประเด็น
โลกจะเป็นสุขต้องตัดอัตตา
การเหยีบย่ำทำลายนั้นง่ายมาก
แต่ถ้าหากเว้นได้จะง่ายกว่า
หยุดเถิดหยุดเจ้าพวกอเมริกา
สันติภาพมิอาจมาหลังสงคราม
9 มีนาคม 2546 19:27 น.
โดดเดี่ยวพันลี้
วันใดที่เธอเหนื่อยล้า
คิดเสียว่าฉันอยู่ใกล้
จะติดปีกตรงหัวใจ
โบยบินข้ามฟ้าไกล..
ไปหา..เธอ
9 มีนาคม 2546 19:17 น.
โดดเดี่ยวพันลี้
ผัวชวนเมีย ท่องแดน ที่แสนสุข
หวังสนุก เมียตามใจ ไม่ขัดผัว
เมียบอกพี่ อย่าแรงนัก ชักหวั่นกลัว
พ่อทูนหัว ไม่เคยยั้ง สักครั้งเดียว
พอผัวเร่ง อย่างแรง เมียร้องลั่น
บอกใจสั่น พี่เร่งแรง แกล้งให้เสียว
ผัวบอกน้อง ชอบสะดิ้ง เสียจริงเชียว
เร่งเต็มเหนี่ยว ถึงเมียบ่น ไม่สนใจ
ผัวโยกซ้าย ย้ายขวา ท่าซิกแซ่ก
เมียหอบแฮ่ก กอดเอวผัว ตัวสั่นไหว
เมียร้องวี้ด สั่งผัวหยุด ในทันใด
บอกไม่ซ้อน มอเตอร์ไซด์ ต่อไปเอย
7 มีนาคม 2546 09:00 น.
โดดเดี่ยวพันลี้
เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง
เมื่อมัวหมองมิตรมองเหมือนหมูหมา
เมื่อไม่มีหมดมิตรมุ่งมองมา
เมื่อมอดม้วยแม้หมูหมาไม่มามอง
เพื่อนดีมีหนึ่งถึงจะน้อย
ดีกว่าเพื่อนับร้อยคอยอิจฉา
เกลือเพียงหนึ่งถึงจะน้อยด้อยราคา
ก็มีค่ากว่าน้ำเค็มเต็มทะเล
3 มีนาคม 2546 09:31 น.
โดดเดี่ยวพันลี้
พอตะวัน พลันลับลา จากฟากฟ้า
ความเลือนลาง ย่างกรายมา ฟ้าสลัว
ความเงียบเหงา ที่เข้ามา ช่างน่ากลัว
ทุกถิ่นทั่ว เริ่มมัวมืด อย่างยืดยาว
ไม่มีแล้ว แสงไฟ ในคืนหม่น
ไม่มีแล้ว ใครสักคน ในคืนหนาว
ไม่มีแล้ว แสงสว่าง ที่พร่างพราว
ชีวิตเศร้า เมื่อเขาตัด กระแสไฟ
หน้าส่วนตัว
1252
