23 พฤศจิกายน 2545 20:08 น.
โมไนย
หงษ์หยก หาใช่หงษ์ที่หยกไม่
ไก่ฟ้า ใช่อยู่ฟ้ามหาสวรรค์
ปลาทอง ใช่ทองที่ผ่องพรรณ
จวงจันทร์ ใช่จันทร์ที่จันทร์จวง
7 พฤศจิกายน 2545 08:07 น.
โมไนย
...เศษเสี้ยวธุลีทรายที่รายรอบ
ล้วนประกอปเป็นหาดสะอาดสวย
ลูกคลื่นขมวดเลี้ยวเป็นเกลียวกรวย
ลมระรวยผ่านพัดสะบัดไป
เจ้าปูลมเล่มลมลี้ลงรู
กลัวคนดูหรือเห็นเป็นไฉน
วิถีสัตว์ วิถีคน วิถีใคร
ดำเนินไปตามวิถีที่ของตน
เห็นเด็กน้อยเก็บหอยที่เรียงราย
บ้างก็ว่ายมุดน้ำทำสับสน
บ้างก็เล่นวิ่งไล่เจ้าวัยซน
บ้างขึ้นบนต้นมะพร้าวเอามากิน
10 ตุลาคม 2545 20:38 น.
โมไนย
ปิ่มจะขาดใจตายเสียให้ได้
เมื่อข้างกายไม่มีเจ้าเฝ้าเขนย
อกจะแตกแยกแล้วแม่แก้วเอย
กระไรเลยทรมานรำคาญใจ
ตีอกชกตัวเองดังพลึกพลัก
สุดที่รักจะไปหาก็ไม่ได้
แสนอึดอัดรำคาญร่านฤทัย
แล้วเมื่อไรจะได้ดมเส้นผมนาง
ไม่ได้คิดโสมมกับผมน้อง
อย่าลองดมชมเจ้าอย่าเฝ้าหมาง
ก็เพราะกลิ่นผมน้องช่างหอมบาง
หอมบางบางเกสรสุมาลี
แก้มของน้องแดงระเรื่อมะเขือเทศ
ปวงเทเวศคงมาทาเพิ่มราศี
อยากจะห้อมแก้มน้องสักสองที
เกรงจะเพิ่มราคีให้แก้มนาง
12 กันยายน 2545 21:15 น.
โมไนย
ปิ่มจะขาดใจตายเสียให้ได้
เมื่อข้างกายไม่มีเจ้าเฝ้าเขนย
อกจะแตกแยกแล้วแม่แก้วเอย
กระไรเลยทรมานรำคาญใจ
ตีอกชกตัวเองดังพลึกพลัก
สุดที่รักจะไปหาก็ไม่ได้
แสนอึดอัดรำคาญร่านฤทัย
แล้วเมื่อไรจะได้ดมเส้นผมนาง
ไม่ได้คิดโสมมกับผมน้อง
อย่าลองดมชมเจ้าอย่าเฝ้าหมาง
ก็เพราะกลิ่นผมน้องช่างหอมบาง
หอมบางบางเกสรสุมาลี
แก้มของน้องแดงระเรื่อมะเขือเทศ
ปวงเทเวศคงมาทาเพิ่มราศี
อยากจะห้อมแก้มน้องสักสองที
เกรงจะเพิ่มราคีให้แก้มนาง
9 กันยายน 2545 22:36 น.
โมไนย
.......นั่งเหม่อมองเมฆนิ่งไม่ติงไหว
ปลดปล่อยใจเปลี่ยวดายที่วายหวิว
สมคะเนเช่นสนเป็นต้นทิว
ไม่ปลิดปลิวสงบงันเหมือนฉันเป็น
หน้าส่วนตัว
649
