24 พฤษภาคม 2548 14:12 น.
โอ คาลิฟโซ
..พร่ำบ่นบอกหมู่ไม้และใบหญ้า
ฝากสายลมหวือหวาไว้คราก่อน
โลกนี้เหนื่อยเมื่อยล้าน่าลาจร
ไม่วิงวรสิ่งใดให้เหนื่อยกาล
..มาบัดนี้วารีใสเริ่มฉ่ำหวาน
จะอีกนานแค่ไหนมิใคร่รู้
แม้ความง่วงทั้งปวงต่างโผกรู
จะสร้างสู่สิ่งดีทุกวี่วัน.
16 พฤษภาคม 2548 15:44 น.
โอ คาลิฟโซ
..แล้วหญ้าแพรกก็แตกหน่อมาบนโลก
ถึงคราโชคเจ้าแล้วหญ้าอ่อนเอ๋ย
ตะวันแรกแย้มฟ้ามาชมเชย
ลมรำเพยอุ่นไอในเช้ากาล
..วันเวลาผ่านไปใช่ยาวนาน
จากหญ้าน้อยค่อยๆบานทะยานหนุ่ม
มันแกล้วกล้าอาจหาญในหมู่กลุ่ม
ใจร้อนรุ่มมากฝันอันยาวไกล
..ฤดูกาลผ่านเวียนเปลี่ยนไฉน
จากหนุ่มวัยใจฉกาจก็เติบใหญ่
ประสบการณ์ผ่านมาใช่ผ่านไป
มันซึ้งใจใคร่ครวญขบวนการ
..หลายแผ่นเท้าเหยียบย่ำแล้วเลยผ่าน
หญ้าแหลกราญผ่านไปไม่เคยเห็น
เจ้าหญ้าแพรกหยัดยืนฝืนลำเค็ญ
แม้นยากเย็นสู้ทนไม่บ่นความ
..ด้วยวัยอันใกล้จะลาลับ
จึงสดับรับรู้โลกแห่งชีวิต
สรรพชีวิตมีหน้าที่เขาลิขิต
สรรพชีวิตสำคัญนั้นพอกัน.
หน้าส่วนตัว
819
