9 พฤษภาคม 2554 08:59 น.

สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่า...........รัก

โอ้ละหนอ

สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่า........รัก

อวลนัก  ในหัวใจ

โลมไล้   ในรู้สึก

อ่อนหวาน   ล้ำลึก

ยามนึก-  ถึง เธอ...........

            สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่า.........รัก

แน่นหนัก  ในใจเสมอ

อยากตะโกน กู่ก้อง  บอกเธอ

เพียงเจอ.....ทำได้  แค่..... ยิ้มละไม...........

             สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่า......รัก

เพิ่งประจักษ์ ดังสายน้ำไหล

ไหลเชี่ยว เกี่ยวกระหวัด รัดใจ

จะทำฉันใด   กับ  สิ่งเล็ก ๆ สิ่งนี้..............

                สิ่งเล็ก  ๆที่เรียกว่า..........รัก

อวลนัก  ในห้องหัวใจ  ทั้งสี่

รักเธอ.... รักเธอ.... ร้ากเธอ .....นะ  คนดี

สิ่งเล็ก ๆ นี้ที่เรียกว่า.......รัก !   มอบ..... แด่...... เธอ!				
3 พฤษภาคม 2554 23:56 น.

ลูกบ่น......แม่บอก.......

โอ้ละหนอ

ลูก.........หยิบกระดาษจับปากกามาขีดเขียน
              เฝ้าร่ำเรียนเขียนอ่านการศึกษา
              โอ้ชีวิตในคณะวิทยาฯ
              ยากนักหนาจะจบไหม.....ให้ท้อจัง

แม่.........อย่าท้อถอยลูกแม่แพ้ไม่ได้
              แม่จะเป็นกำลังใจให้ร้อยชั่ง
              รีบเล่าเรียนเขียนอ่านอย่างจริงจัง
              อย่ามัวนั่งหวั่นวิตกในอกเลย

ลูก..........จ๊ะ....แม่จ๋าลูกยาจะไม่ท้อ
              อ่านเขียนต่อเร็วไวไม่เมินเฉย
              จะรีบเรียนเขียนอ่านอย่างคุ้นเคย
              ไม่เมินเฉยไม่เกียจคร้านต่อการเรียน

แม่.........ดีแล้วลูกเมื่อคิดได้ก็ไม่ท้อ
              อ่านเขียนต่อเร่งขยันการอ่านเขียน
              พยายามมุมานะและพากเพียร
              จะสำเร็จการเรียนในสี่ปี..........				
2 พฤษภาคม 2554 23:50 น.

น้ำตาฟ้า.................

โอ้ละหนอ

.............หยาดน้ำฝนหยดน้ำตาจากฟ้าหรือ
หยาดนั้นคือหยดหัวใจไห้โหยหา
หยาดหยดรดรินราดหยาดนภา
หยาดจากฟ้ามารินรดจรดดิน

             เงยมองฟ้าฟ้าหล่นพิรุณร่ำ
มองพื้นต่ำร่ำร้องต้องถวิล
พิรุณร่ำต่ำใต้ในผืนดิน
พิรุณรินท่วมท้นจนเกินพอ

              หยาดน้ำตาจากฟ้าคราพิโรธ
มาขึ้งโกรธเรื่องอะไรอันใดหนอ
จึ่งหยาดน้ำตาฟ้ามาเกินพอ
โลกมนุษย์นี้หนอเกินพอดี

              ฤาอยากล้างชำระภาวะพิษ
ที่รอนริดจิตมนุษย์ทุกวิถี
เผื่อจะฉุกคิดได้ในทันที
ก่อนนาทีสุดท้ายหายนะ

               หรือต้องให้น้ำตาฟ้ามาล้างโลก
ให้สิ้นโศกสิ้นทรากจากสวะ-
เศษมนุษย์เดนคนมลภาวะ
ฟ้าถึงจะหยุดร้องไห้ได้เสียที

                เพราะพิรุณหล่นร่ำทุกค่ำเช้า
เป็นเหตุเฝ้าฉงนใจไฉนนี่
ทำไมหนอฝนฟ้าไม่ปรานี
ตกทุกที่ร้อนหนาวไม่เข้าใจ

                ไม่มีใครสงสัยอันใดหรือ
เพราะนี่คือฤดูร้อนหรือมิใช่
ทำไมฝนจึงตกทุกวันไป
ฟ้าร้องไห้ให้เรานี่.......กลียุค........!				
28 เมษายน 2554 00:52 น.

นักแสดง..........

โอ้ละหนอ

จากรากหญ้าถึงนายกอกเดียวกัน
ทุกชนชั้นเขียวเหลืองแดงทุกแสงสี
ทั้งนักร้องนักเลงพระเณรชี
มาที่นี่บนเวทีนักแสดง..............

มาแข่งขันประชันกันทุกบทบาท
มาประกาศตัวตนทุกหนแห่ง
เพื่อจะก้าวสู่จุดหมายตามลายแทง
เพื่อสำแดงคำว่า"ประชาธิปไตย"...........

ขอปรบมือให้คนไทยใจกล้าแกร่ง
นักแสดงบนเวทีชีวิตใหญ่
คารวะทุกผู้อย่างจริงใจ
ที่มุ่งสู่เส้นชัยในวันนั้น............

จะติดตามละครนี้ทุกวี่วัน
ดูชนชั้นหลายหลากมากสีสัน
การแสดงนี้เข้มข้นขึ้นทุกวัน
เพื่อรางวัลบนเวทีของชีวิต...........

จะรอดูทั้งผู้แพ้แลชนะ
จะรอดูว่าจะถูกหรือผิด
จะรอดูผลสุดท้ายในความคิด
จะรอดูชนิดไม่กระพริบตา............				
28 เมษายน 2554 00:39 น.

ฝากหมอน.........

โอ้ละหนอ

หัวใจพี่วางไว้ให้ที่ใต้หมอน
เพื่อให้น้องหนุนนอนนะจอมขวัญ
เมื่อเอนกายก่ายกอดทอดเนื้อนวล
ก็แล้วล้วนหัวใจพี่ที่ชิดเชย
แก้มแนบแก้มใจแนบใจที่ใต้หมอน
ก่อนเจ้านอนกราบพระกับเขนย
พี่ก็กราบพร้อมนวลนะไม่ละเลย
ให้ทรามเชยหลับสนิทในนิทรา				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟโอ้ละหนอ
Lovings  โอ้ละหนอ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟโอ้ละหนอ
Lovings  โอ้ละหนอ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟโอ้ละหนอ
Lovings  โอ้ละหนอ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงโอ้ละหนอ