27 เมษายน 2554 13:02 น.
โอ้ละหนอ
เดินทางสู่อนาคตที่งดงาม
เพื่อติดตามถามหาในสิ่งฝัน
ไต่สะพานสายรุ้งวิจิตรพลัน
เพื่อถึงวันก้าวให้ถึงซึ่งเส้นชัย.........
อนาคตอันงดงามรอเธออยู่
เธอจงสู้อุปสรรคอันยิ่งใหญ่
เพื่อวันหนึ่งเธอก้าวถึงซึ่งเส้นชัย
"ฝันเป็นจริง"เธอทำได้ใช่ไหมเธอ..........
17 เมย.54
เขียนให้กำลังใจเพื่อนลูกไปสอบพยาบาลทหารบก.....
แหละวันนี้............เธอโทรมาบอกผลสอบ.........
เธอก็ทำสำเร็จได้ในที่สุด
ไปถึงจุดเริ่มต้นคนสู้ฝัน
เริ่มก้าวเดินในชีวิตวิจิตรพลัน
เพื่อถึงวันก้าวไปสู่ประตูชัย................
ยินดีกับความสำเร็จของน้องนิว.........
21 เมษายน 2554 23:17 น.
โอ้ละหนอ
"คำโกหกหน้าตาย"ไม่อายปาก
จนฉันอยากถามไถ่ไม่อายหรือ?
โกหกหน้าด้านด้านให้เขาลือ
ฉันคนซื่อจำต้องเชื่อเมื่อเธอลวง................
ตกในภาวะจำยอมตรอมใจนัก
เหมือนจมปลักในโคลนตมจมในห้วง-
เหวลึกล้ำคำเล่าที่เขาลวง
ดังติดบ่วงห้วงเหวอันเลวร้าย................
ไม่มีทางหลุดพ้นคำคนลวง
ไม่มีทางหลุดจากบ่วงความห่วงหาย
โกหกซ้ำโกหกซากฉันอยากตาย
โกหกได้หน้าตาย"อายไม่เป็น"..............
จะโกหกเช่นไรก็ได้นะ
เธอนั้นจะเสกสรรปั้นให้เห็น
เราก็ต้องยอมรับฟังอย่างที่เป็น
ปากเหม็นเหม็นที่เธอเค้นให้เป็นไป...............
น่าละอายชายชาติอาชาไนย
มีหัวใจมีลิ้นเล่ห์ที่เฉไฉ
ยอมรับแล้วคำโกหกตลกไป
ฟังไม่ได้ก็ต้องฟัง"ตายทั้งเป็น".................
เรานั้นตายทั้งที่ยังหายใจอยู่
รู้ทั้งรู้แต่จนใจให้ขุกเข็ญ
อนิจจาน่าเศร้าเขลาลำเค็ญ
จบประเด็น"คำโกหก"ตลกร้าย!.............
21 เมษายน 2554 19:16 น.
โอ้ละหนอ
กระต่ายตื่นตูม...........
มะพร้าวหล่นตุ๊ม
ไม่มีอะไร..........
21 เมษายน 2554 10:22 น.
โอ้ละหนอ
โปรดอย่าพูดคำว่า........ขอลาก่อน
เพราะฉันอ่อนไหวเกินไปในความหมาย
ฉันนั้นคงแทบจะกลั้นใจตาย
คงทุรายทุรนร้อนตอนเธอ......ลา
ถ้าจะจากฉันไปอย่าให้รู้
ให้จู่จู่เงียบหายไปไม่มาหา
ให้ฉันรอในความหวังว่าเธอจะกลับมา
เพียงคำลา......อย่าได้เอ่ยเลยนะเธอ
แม้ต้องรอถึงชาติหน้าฟ้าผืนใหม่
ฉันรอได้พร้อมเคียงคู่อยู่เสมอ
ชาติไหนไหนก็รอได้รอเพื่อเธอ
ชาตินี้เพ้อเพียงว่า......อย่าลาเลย........
นะ.....ขอเพียงแค่นี้ว่าอย่า......ลาก่อน
เพราะฉันอ่อนไหวมากหากเธอเอ่ย
ฉันคงกลั้นใจตายตามไปเลย
หากเธอเอ่ย"ลาก่อน"ตอนจากไป...........
20 เมษายน 2554 00:00 น.
โอ้ละหนอ
จะวาดฝันวันวานให้หวานนั้น
คงเป็นฝันอยู่ร่ำไปในความฝัน
ตื่นขึ้นมาก็รันทดหดหู่พลัน
สะอื้นกลั้นกล้ำกลืนขมขื่นใจ
วาดฝันไว้เพียงในฝันวันหวานหวาน
ที่พบพานในความจริงที่ยิ่งใหญ่
คือความเจ็บความปวดรวดร้าวใจ
คือพิษไข้ไม่สร่างนักในรักเธอ
เธอไม่รักฉันก็รู้อยู่แก่ใจ
ยังโหยไห้ร่ำหาอยู่เสมอ
ไม่เจียมตัวเจียมใจใฝ่ละเมอ
ฝันถึงเธออยู่ได้ไม่ลืมเลือน
วาดความฝันวันวานให้หวานไว้
เพราะหัวใจมันดื้อนักรักเสมือน
เป็นสิ่งเดียวที่หัวใจไม่ลบเลือน
เป็นน้ำเลี้ยงเพื่อนหัวใจในค่ำคืน
หลับตาลงแล้วก็ฝันถึงวันวาน
ฝันให้หวานเท่าใดได้ไม่อยากตื่น
อยากหลับแล้วฝันหวานทุกค่ำคืน
ไม่อยากตื่นพบรันทดไร้งดงาม
หน้าส่วนตัว
1973
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟโอ้ละหนอ
