21 มิถุนายน 2546 12:13 น.
ใสซื่อบริสุทธิ์จ้า
จดหมายเก่าๆ กับรูปวาดสีน้ำข้างฝา
ทุกครั้งหยิบขึ้นมา ต้องคิดเสมอว่าเธออยู่ที่ไหน
นานแล้วนะ ไม่พบกัน เธอยังรักฉัน หรือรักใคร
ยังจำได้ไหม ถึงการใช้หัวใจร่วมกัน
สีน้ำตรงนี้ที่เธอวาด ข้อความนี้ในจดหมาย
มองดูทุกครั้ง ความทรงจำมากมายอยู่ในนั้น
ฉันจับกระดาษเปล่า ระบายความเหงาแทนสีทุกวัน
จับดินสอเขียนอักษรน้ำตาจากฉัน... อย่างไม่เข้าใจ
จดหมายขาดๆ สีน้ำจางๆ
กับความจริงบางอย่าง ที่รู้แต่รับไม่ได้
คนขึ้เหงา คนขาดความรักอย่างฉัน จะอยู่ยังไง
เมื่อการใช้ความทรงจำเก่าๆ ยังเติมไม่ได้
จะใช้ชีวิตที่ขาดยังไง.....ให้เต็ม
17 มิถุนายน 2546 23:01 น.
ใสซื่อบริสุทธิ์จ้า
อีกครั้งที่การจากไปของเขา
ทำให้คนนึงเศร้า จนหายใจไม่ไหว
ไม่มีแรงจะเดิน กลัวเหลือเกินกับก้าวต่อไป
ล้มอีกกี่ครั้งถึงยืนได้อย่างเป็นมา
ใส เศร้า
อย่าเศร้าเกินจนหายใจไม่เป็น
หลับตาจนลืมการมองเห็น...ว่าไร้ค่า
ความรักสอนให้ล้ม และลื่นไปกับเวลา
สอนให้กลัวและกล้าไปพร้อมๆกัน
อย่ากลัวเลยกับการเสียใจ... ร้องไห้ให้พอ
แล้วลุกขึ้นยืนต่อ เมื่อความสุขมีพอกว่าวันนั้น
เป๋ไปบ้างกับการเดินอีกครั้ง ที่เธอลืมมัน
แต่เมื่อก้าวได้ทัน... รอยเท้าเธอจะคงมั่นกว่าเดิม
.ใสซื่อ
หน้าส่วนตัว
1521
