26 มิถุนายน 2550 07:01 น.
ไผ่ดำ
..วันที่น้อง ของพี่ เคยเงียบเหงา
น้องขอเอา พี่เป็น เช่นเพิงพัก
ให้หายเหนื่อย หายล้า แล้วก็จาก..
ลาเพิงพัก แห่งนี้ ไปที่อื่น
...คนอย่างพี่ ก็แค่นี้ ไม่มีค่า
มีน้ำตา เป็นเพื่อนใจ..ไห้สะอื้น
ต้องปวดร้าว น้องไป ไม่หวลคืน
น้องหยิบยื่น ความเจ็บช้ำ ให้ทำไม
...น้องบอกพี่ ทำไม ว่ารักมาก
ใยหนีจาก พี่ไป ให้ใจหาย
ปล่อยพี่อยู่ โดดเดี่ยว เปลี่ยวใจกาย
หมดอาลัย จริงหนอ ทรมาน
...พี่จะอยู่ อย่างไร ไม่มีน้อง
พี่คงต้อง ชีพวาย ลงไปนั่น
ให้กายกลบ ดินฝัง ร่างไปพลัน
อยู่วันวัน ต่อไป ไร้ค่าควร
...ขอให้น้อง ของพี่ ไปมีสุข
อย่าได้ทุกข์ เหมือนทำ พี่กำสรวล
ให้น้องพี่ เจอคน ที่คู่ควร
อย่าเรรวน เหมือนทำพี่ ที่รักเธอ
...น้องมองพี่ เป็นพี่ชาย แค่ชั่วคราว
แสนปวดร้าว เศร้าใจ พี่เสมอ
ภาพน้องควง คนใหม่ ใกล้ชิดเธอ
ทิ้งคนเซ่อ ลืมวันเก่า เรารักกัน
...พอเสียที พี่ชาย ที่แสนเศร้า
ทุกข์รุมเร้า เหมือนโดน โทษประหาร
ตายทั้งเป็น จะอยู่ ทำไมกัน
ลาจอมขวัญ น้องของพี่ ที่หลอกลวง...
??o.O (ไผ่ดำ) O.o?
25 มิถุนายน 2550 07:20 น.
ไผ่ดำ
...พี่คนนี้ เป็นคน ใจดีมาก
ใครสมัคร เข้ามา อ้าแขนรับ
จะมีสุข ทุกข์โศก หรือตกอับ
ไม่เคยขับ ไล่ใคร ให้หมองมัว
...ยามใดมืด แปดด้าน วานช่วยบอก
จะช่วยหา ทางออก จนยิ้มหัว
สะอื้นไห้ โศกา จนตามัว
จะคอยยั่ว ยิ้มจน...ปนน้ำตา
...ใครทำน้อง ของพี่ ให้ร้องไห้
กลับมาบอก พี่ชาย รู้บ้างหนา
วันหนึ่งเขา จากไป ไม่สั่งลา
พี่จะคอย..ซับน้ำตา ที่บ่าริน
...แม้พี่เหนื่อย สาหัส จากงานหนัก
ก็ยังรัก แบ่งเวลา ให้โฉมฉิน
น้องเสียใจ ใดมา ถึงชาชิน
โฉมยุพิน อย่าร้องไห้ ฟูมฟายเลย
...ดูสิเนี่ย ใครทำ น้องของพี่
มาทางนี้ พี่จะเช็ด น้ำตาให้
หันหน้ามา เถิดนะ อย่าเสียใจ
อย่าหนีไป ไหนอีก นะคนดี
...ให้น้องมา อยู่กับพี่ นี้ก็ได้
เพราะพี่ชาย ก็แสนเศร้า เหงาเหลือที่
จะแบ่งบัน หัวใจ ทีพอมี
ให้คนดี เพื่อเป็นยา รักษาใจ...
..เพื่อน้อง..จ้ะ..
??o.O (ไผ่ดำ) O.o?
24 มิถุนายน 2550 16:17 น.
ไผ่ดำ
...พอเถิดนะ ความดี.. ที่ไร้ค่า
หมดราคา หมดความงาม หมดความหมาย
เหนื่อยเหลือเกิน ทดท้อ ขอลาไกล
ลืมพี่ชาย เถิด..นะ ถ้าน้องชัง
...พี่ขออยู่ เงียบเงียบ กับความเศร้า
จะจดจำ เรื่องราว แต่หนหลัง
ซ่อนในใจ ยอมเจ็บช้ำ ตามลำพัง
เพราะวาดหวัง กับน้องไว้ ไม่สมปอง
...เพื่อนคนใหม่ ของน้อง คงดีกว่า
พี่จำลา แม้ว่า พี่จำต้อง
น้ำตาริน ไหลหล่น บนแก้มนอง
จะไม่ร้อง ขอให้ เห็นใจเลย
...ทิ้งพี่ไว้ ตรงนี้ เถิดน้องรัก
ไปพิงพัก เพื่อนใหม่ เถิดน้องเอ๋ย
พี่ไม่คิด ต่อว่า อะไรเลย
เพราะพี่เคย ชินชา มามากพอ
...พี่เคยผ่าน ผิดหวัง หลายครั้งแล้ว
หลายร้อยแนว เจ็บหนัก จนชักท้อ
ทั้งที่รู้ ยังหลงไป ใฝ่พนอ
แสนทดท้อ แทบสิ้นใจ วายชีวี ...
...พี่ขออยู่ บูชารัก ภักดีมั่น
จวบถึงวัน สิ้นสลาย กายของพี่
จะหวงแหน รักที่เคย มอบคนดี
จบชีวี ให้สลาย ไปพร้อมกัน...
??o.O (ไผ่ดำ) O.o?
23 มิถุนายน 2550 12:16 น.
ไผ่ดำ
...ถึงพี่เป็น พี่ชาย ที่ปลายฟ้า
แต่ใจก็ ส่งมา อยู่ใกล้น้อง
หวังเป็นเพื่อน ยามห่างไกล ไร้คนมอง
ดูแลน้อง ปลอบใจให้ คลายกังวล..
...จะวันนี้ วันไหน ไม่เคยเบื่อ
ให้น้องเชื่อ พี่ชาย อย่าสับสน
จะดูแล น้องจ๋า อย่ากังวล
ให้อดทน ตั้งใจมั่น ฟันฝ่าไป..
...พี่จะอยู่ ใกล้ใกล้ ไม่ห่างน้อง
จะปกป้อง ดูแล คอยแก้ไข
ปัญหาที่ ค้างคา ให้หมดไป
เชื่อพี่ชาย นะคนดี พี่รักเธอ..
...พี่เป็นใคร อยู่ที่ไหน ไม่ต้องห่วง
กาลเลยล่วง ยังคิดถึง น้องเสมอ
หวังวันหนึ่ง คงได้ ไปพบเจอ
แต่กลัวเก้อ น้องลืมพี่ คนนี้ไป..
...พี่เชื่อนะ ว่าน้องพี่ เป็นคนดี
ไม่ลืมพี่ คนนี้ เลยใช่มั้ย
ขอให้มี เราสอง น้อง-พี่..ไง
เอาดวงใจ ผูกกัน ให้มั่นคง..
??o.O (ไผ่ดำ) O.o?
****บทกลอนนี้ ขอมอบแด่..ทุกท่าน*****
21 มิถุนายน 2550 23:41 น.
ไผ่ดำ
...หัวใจเรา เปล่าเปลี่ยว เหมือนใบไม้
ล่องลอยไป กับลม จนอ่อนล้า
เสี้ยวชีวิต พลาดพลั้ง หลั่งน้ำตา
หนีออกมา แสนไกล ไม่หายตรม
...หวังมีเพียง คนเข้าใจ ได้พิงพัก
มอบความรัก เป็นห่วงบ้าง ครั้งขื่นขม
คอยปลอบใจ เช็ดน้ำตา ปลอบอารมณ์
ร้าวระบม คงจะหาย คลายบรรเทา
...ยากคาดเดา เหลือเกิน ชะตาฉัน
อยู่วันวัน มองทางไหน ใจหมองเศร้า
ช่างอ้างว้าง โดดเดี่ยว เปลี่ยวใจเรา
ภาพเก่าเก่า มาตอกย้ำ คอยซ้ำเติม
...ลมจ๋าลม วานอุ้มฉัน ไปบนฟ้า
อย่าปล่อยฉัน ลงมา ที่จุดเริ่ม
ใจคงเศร้า โศกา มากกว่าเดิม
รอยร้าวเพิ่ม เพราะเขาหน่าย ไกลจากจร
...ถ้าหากฉัน ต้องหล่น ลงบนพื้น
ไปที่อื่น ให้ไกล คนหลอกหลอน
อยากตัดใจ อำลา ตัดอาวรณ์
ความร้าวรอน คงหาย ได้สักวัน...
(¯`°.¸♥♥¯`°(....ไผดำ....)°´¯♥♥¸.°´¯)
....
หน้าส่วนตัว
934
