21 มีนาคม 2545 23:31 น.
ไม้เก็ด
เพื่อนมีชื่อลือเลื่องกระเดื่องเกียรติ
ไร้คนเหยียดหยามหยันสุขสันต์แสน
มีงาน เงิน สมมาด ไม่ขาดแคลน
สุขเหมือนแม้นอยู่สวรรค์ชั้นวิมาน
เรารันทดขดคู้อดสูจิต
ขาดมวลมิตร คู่รัก สมัครสมาน
ไร้ทั้งญาติขาดเขินทั้งเงินงาน
ทุกข์เหมือนปานอยู่นรก ร้อนอกเรา
ข้อแตกต่างที่เป็นไปเช่นนี้
เพราะผลที่ไม่เหมือนกับเพื่อนเขา
เพื่อนขยันหมั่นเพียร เรียนไม่เบา
ส่วนเราเอาแต่เที่ยวไม่เหลียวแล
ผลของการขยันหมั่นเพียรเลิศ
เพื่อนก่อเกิดสบายทั้งหลายแหล่
เราตกทุกข์ได้ยาก กระดากแด
ที่เผยแผ่ขอให้จด เป็นบทเรียน
21 มีนาคม 2545 23:16 น.
ไม้เก็ด
ฉันรักเธอแค่ไหนเธอได้รู้
แม้จะอยู่แห่งใดก็ไม่หวั่น
หากเธอภักดิ์รักใคร่ใจผูกพัน
ปลาบปลื้มขวัญฉันสุข ชื่นทุกยาม
หากเธอไม่ใฝ่ปองฉันหมองหม่น
ทุกข์จะท้นท่วมใน ใจหลากหลาม
คงร้อนรุ่มกลุ้มใจ เหมือนไฟลาม
มิต้องถามหาสุข เศร้าทุกวัน
ถ้าเธอภักดิ์รักฉันเหมือนฉันรัก
ทั้งโลกจักสดใสชวนใฝ่ฝัน
ถ้าเธอเกลียดเหยียดหยามประนามกัน
ทั้งโลกนั้นรกตาไม่น่ามอง
เพราะความรักเป็นยารักษาจิต
ให้ชื่นชิดเชยชมสมสนอง
และเป็นยาพิษร้ายหากพ่ายปอง
ทุกข์จะต้องตามติดสนิทนาน
หวังวันชื่นคืนฉ่ำอมฤต
ร่วมชีวิตร่วมรักสมัครสมาน
ครองขวัญคู่อยู่เหย้านานเท่านาน
ฉันหวังหวานเช่นนี้และปรีดา
เพราะรักที่เธอให้ฉันได้รับ
ท่วมท้นนับมากเกินประเมินค่า
ทั้งซื่อสัตย์คงมั่น คงสัญญา
ปลื้มเกินหาสิ่งไหนเทียมได้แล้ว.
21 มีนาคม 2545 23:16 น.
ไม้เก็ด
ป่าดงพงไพรเรา มีร่มเงาที่ร่มเย็น
สายน้ำฉ่ำกระเซ็น ประโยชน์เห็นได้มากมี
สัตว์ป่าได้อาศัย ป่าไม้ให้ปัจจัยสี่
แหล่งผลิตอากาศดี ให้เรานี้ใช้หายใจ
ทั้งเป็นแหล่งพักผ่อน เที่ยวดงดอนทั่วถิ่นไทย
ทิวทัศน์สุดวิไล เกินหาไหนมาเปรียบปาน
ประโยชน์มากมายนับ เราได้รับมาเนิ่นนาน
รักษ์ไว้ให้ลูกหลาน วอนทุกท่านอย่าทำลาย.
21 มีนาคม 2545 22:48 น.
ไม้เก็ด
ป่าเขา ทะเลไกล ไร้พิษภัยเมื่อได้ชม
ทะเล ป่า พารื่นรมย์ คนนิยมไปเที่ยวกัน
ป่าเขา ลำเนาไพร รักษาไว้ให้นานวัน
ธรรมชาติพิลาสนั้น สุดสำคัญประโยชน์มี
โปรดช่วยกันรักษา ให้งามตาทุกนาที
คงอยู่คู่โลกนี้ ตลอดปีตลอดไป
ขยะไม่ทิ้งกล่น จะมีมนต์ดึงดูดใจ
เมื่อยามเหินห่างไกล ก็หวังได้กลับไปเยือน.
19 มีนาคม 2545 00:00 น.
ไม้เก็ด
ฉันง้อเธอครั้งนี้ ครั้งที่ร้อย
เพื่อเชื่อมสร้อยสัมพันธ์ให้มั่นหมาย
ทุกครั้งจะแตกหัก มิตรจักคลาย
ฉันเป็นฝ่ายง้อเธอ เสมอมา
เพราะตระหนักรักเธอเสมอชีพ
อกคงตีบตันตาย เธอหายหน้า
ตัดสายใยไมตรีโกรธบีฑา
เหมือนเธอฆ่าชีพฉันให้บรรลัย
จึงเมื่อเธอขุ่นเคือง โกรธเนืองนิจ
แม้เธอผิด ฉันก็ หมอบง้อใกล้
หวังเธอจะเยือกเย็น เห็นหัวใจ
ครั้งต่อไป จะไม่โกรธ โทษตัวเอง
แต่เธอกลับไม่นึกระลึกถ้วน
เป็นชนวนวิวาท อย่างกาจเก่ง
เถอะเมื่อเธอ อวดดี ทีนักเลง
ทำอวดเบ่ง จะไม่ง้อ อีกต่อไป.
หน้าส่วนตัว
552
