18 มีนาคม 2545 23:45 น.
ไม้เก็ด
คนจะงามหวามใจคนได้เห็น
เพราะแต่งเป็นเด่นตาพาคนหลง
แต่ถ้าจะให้เลิศประเสริฐคง
อย่าแต่งตรง เรือนกาย แต่ฝ่ายเดียว
ต้องแต่งใจให้งามตามไปด้วย
จึงจะช่วยให้ความงามแน่นเหนียว
สวยแต่รูป จูบไม่หอม ตรอมตรมเชียว
ใครข้องเกี่ยวชิดใกล้ก็ไม่นาน
สวยข้างนอกแต่ในใจไม่สวย
ก็เปรียบด้วย โลงผี ที่สุสาน
แต่งลงรักปิดทองผ่องตระการ
แต่ว่าด้านในเหม็นแทบเป็นลม
แต่งทั้งนอกทั้งในให้งามพร้อม
คนจึงน้อมเอ่ยความว่างามสม
อยากสวยซึ้งตรึงใจให้คนชม
จงนิยมแต่งให้ กาย-ใจงาม.
18 มีนาคม 2545 23:31 น.
ไม้เก็ด
ดูหน้านอก หน้าที่มีคิ้วปาก
สวยจนอยากอยู่ชิดสนิทสนม
ชายก็ดูหล่อเหลาเร้าอารมณ์
ชวนให้ชมชื่นใจอยู่ไม่คลาย
ดูหน้าใน หน้านี้ใช่ที่หน้า
แต่ทว่าดูในใจทั้งหลาย
ใครหน้าด้าน หรือว่า หน้าไม่อาย
หน้าเลือดร้ายเหลือพบ อย่าคบมัน
ดูหน้าที่ ที่ทำประจำเถิด
คนจะเลิศล้นค่าพาสุขสันต์
ปฏิบัติหน้าที่ดีครบครัน
เราควรหันคบค้าสมาคม
จะคบคนจำไว้ให้ดูหน้า
ใช้ปัญญาพิเคราะห์ให้เหมาะสม
คนหน้านอก สดใส ตรึงใจชม
ใจอาจบ่มพิษร้ายทำลายเรา.
18 มีนาคม 2545 23:16 น.
ไม้เก็ด
หลายคนมีความลับอยู่กับจิต
อยากจะปิดมิให้ใครรู้ไปทั่ว
แต่ความลับแพร่งพรายกระจายตัว
ทั้งที่กลัวคนรู้ทุกครู่ยาม
ก่อเกิดความเสียหายอับอายนัก
มีคนทักคนย้ำคนย่ำหยาม
จะโทษใครไหนเล่าเพราะเค้าความ
ก่อลุกลามยุ่งยากเพราะปากตน
เล่าให้คนอื่นฟังไม่ยั้งคิด
มิยอมปิดเอาไว้ไปพร่ำบ่น
บอกว่าเชื่อใจเขาเล่ายุบล
กำชับคนอย่าบอกให้ผู้ใดฟัง
ความลับตนยังไม่ใฝ่รักษา
ห้ามคนอื่นเอ่ยว่าอย่าไปหวัง
ความลับจะเก็บมิด ต้องปิดบัง
จึงจะยังเรียกนามว่าความลับ.
18 มีนาคม 2545 23:02 น.
ไม้เก็ด
แรกแรกเฝ้าเอาใจอยู่ไม่สร่าง
ไม่ยอมห่างเหินไปไกลตาเห็น
ชี้นกนั่นคือไม้ในประเด็น
ก็ว่าเป็นไม้นั่นมิผันแปร
เห็นเป็ดบอกว่าไก่ ก็ไม่ขัด
เห็นสลัดว่าซ่าหริ่ม ยิ้มใช่แน่
เห็นนกฮูก รับว่า จ้า..นกแล
ทุกสิ่งแหม ยามรัก หวานนักเชียว
นานนานเข้ารักเปลี้ย เข้าเกียร์ถอย
แค่นิดหน่อยก็พาทำตาเขียว
ชี้นกนั่นคือไม้..ไม่กลมเกลียว
ทำฉุนเฉียวตอบพลัน..นั่นคือนก
เห็นเป็ดบอกว่าไก่..ไม่..บอกปัด
เห็นสลัดว่าซ่าหริ่ม..ด่าทิ่มอก
เห็นนกฮูกว่านกแล..แหมนรก
ยามชังยกข้ออ้าง อย่างไม่แคร์
โลกความรักมักเป็นไปเช่นนี้
ยามรักมีใจรักประจักษ์แน่
ยามชังกลับติเตียนใจเปลี่ยนแปร
โธ่เอ๋ยแดคนไยไม่แน่นอน.
6 มีนาคม 2545 22:48 น.
ไม้เก็ด
ไปร่วมปลูกต้นไม้ในวันก่อน
ยังอาวรณ์ถึงอยู่ไม่รู้หาย
ต้นไม้เราปลูกไว้ได้มากมาย
จะเฉาตายหรือไม่หนอ ต้องรอดู
ยิ่งปลูกไว้ในป่ายิ่งน่าคิด
มากมวลมิตรปลูกไว้ห่างไกลอยู่
ทั้งนักเรียน ชาวบ้าน อาจารย์ครู
คงไม่สู้มีเวลา ไปหากัน
เพราะอยู่ห่างจากป่าคณานัก
โอกาสจักกลับไปหาอย่าไปฝัน
ภาระกิจมากหน้าสารพัน
เพราะฉะนั้นขอฝากไว้ให้คิดครวญ
ฝากให้ผู้รับผิดชอบ มอบความรัก
เฝ้าพิทักษ์ต้นไม้ให้ทั่วถ้วน
เอาใจใส่ต้นไม้ไม่เรรวน
โปรดอย่าด่วนหันหลัง ตั้งใจปอง
ในหน้าฝนฝนหลั่งค่อยยังชั่ว
คงรอดตัวยืนต้นได้ไม่ขัดข้อง
แต่พอเข้าหน้าแล้ง น้ำแห้งคลอง
จำเป็นต้องเอาใจใส่ ไปดูแล
สำหรับเราผู้ร่วมปลูกทั้งลูกหลาน
วันพ้นผ่านคงไม่ได้ ไปดูแน่
จึงขอฝากเจ้าหน้าที่นี้ดูแล
ฝากไว้แค่นี้หนอ คือข้อคิด
หน้าส่วนตัว
1025
