คงเพราะเสียงทุ้ม...นุ่มนี้กระมัง...ที่สะกดให้ฉัน...ลืมความกลัว...
ก้าวเท้า...ฝ่าสายฝน...ไปตามเสียงห้าว...และ...เสียงกีต้าร์...
รองเท้าผ้าใบสีขาวคู่เก่ง...ที่ย่ำลงบนผืนทราย...
...เสื้อยืดสีขาว...กับ...กางเกงยีนส์สีซีดของฉัน...เปียกฝน...
ฉันก้าวไปตามทาง ... ที่เห็นเงา ใครบางคน นั่งอยู่ข้างโขดหิน...
... ฉันคิดถึงเธอ ... ไม่อาจบอกกับใครเขา...
... ชายหนุ่มแปลกหน้า ... ในกางเกงยีนส์ ...ไม่ใส่เสื้อ... เนื้อตัวเปียกปอนไปด้วยน้ำฝน ...
เขาเงยหน้ามองฉัน ... หญิงสาวแปลกหน้า ... ตัวเปียกฝน เช่นกัน ...
... อยู่กับใจของตัวเรา ... อยู่ในความคำนึงผู้เดียว...
ฉันทรุดตัวลงนั่ง
1099
1
0
หน้าส่วนตัว
