คืนนั้นมีฝน ตกพรำอยู่ทั้งวันจนล่วงไปถึงกลางคืน ความคิดล่องลอยไปตรงโน้นตรงนี้ และบ่อยๆที่มันวนกลับมาลงที่เธอคนเดิม รอยยิ้มที่ติดตาตั้งแต่ได้เจอกันครั้งแรก แววตาตัดพ้อในบางที และริมฝีปากในวันสุดท้าย ปากที่เหมือนจะเอื้อนเอ่ยคำลา แต่กลับนิ่งเสีย ปล่อยให้สายฝนที่กั้นกลางระหว่างเราหนาขึ้นทุกทีกลบคำใดๆไปสิ้น ใช่ วันนั้นฝนตกเหมือนวันนี้ ..
กริ่งโทรศัพท์ในห้องดังขึ้น คร้านที่จะยกหู ปล่อยให้ดังอยู่อย่างนั้น 1 ครั้ง 2 ครั้ง 3 ครั้ง..
"ฮัลโหล.." ไม่มีเสียงจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง อารมณ์เริ่มกรุ่นด้วยหงุดหงิด..
"ฮัลโหล ใครน่ะ" เสียงที่ดังขึ้นอาจทำให้คนที่อยู่ปลายทางอีกด้านตกใจ
"เราเอง" วาบเข้าไปในความรู้
1542
0
0
หน้าส่วนตัว
