คันสาร์
คืนฟ้าสวย หมู่เมฆเรืองแสงนวลอยู่ที่สวรรค์ ฉันเดินทางตามแสงจันทร์ไป ด้วยใจหลงละเมอ ดวงดาวพร่างแสงแผ่ว แต่กังวาลใส ดวงไฟตามสองข้างถนนเรืองแสงหม่นๆ หม่นมัวเท่ากับรอยยิ้มของเธอคนหนึ่ง ที่ยืนอยู่ข้างถนนตรงนั้น รอยยิ้มเธอแสนเศร้า แต่น้ำตาเธอนั้น บริสุทธิ์ กระจ่างใสเท่าเสี้ยวแสงดาวส่อง
ฉันถามเธอ "เราจะเดินไปด้วยกันไหม" "ฉันจะเดินไปกับเธอตราบเท่าที่เธอจะเดินไปกับฉัน" เธอตอบ
เราออกเดินทางไป ร่วมแสงจันทร์เดียวกัน สายลมเยียบเย็น พัดจากดวงดาวลงสู่ใต้สุดของผืนโลก "เธอหนาวไหม" ฉันถามด้วยเป็นห่วง
"ไม่หนาวเท่าไร ฉันมีความหนาวที่เก็บไว้เป็นของตัวเองอยู่แ
หน้าส่วนตัว
1114
0
0
