ดวงตะวันที่เจิดจ้าจะเป็นเช่นไรนะ แสงดาว และแสงเดือน จะนวลผ่องแค่ไหน ก็ใครจะไปรู้ล่ะ... ในเมื่อผมได้แต่เดินไปในอุโมงค์ที่มืดสนิทแบบนี้... อยากจะอาเจียนเอาก้อนเนื้อน่ารังเกียจออกมา ความสกปรกโสมมในอุโมงค์ช่างอับชื้น กดดันหัวใจยิ่งนัก บาปที่ถูกแทนด้วยหยาดเลือดมันหาที่สิ้นสุดไม่ได้ เหมือนกับการเดินหาทางออกของอุโมงค์นี้ คลำทางไปเรื่อยๆ... กรงเล็บจิกแทงเนื้อหัวใจ... พร่ำภาวนาเธออยู่หนไหน ...ไม่มีเธอ... เดินไปเรื่อยๆ.. เดินไปเรื่อยๆ... เหมือนกับการเอาหอกทิ่มแทงใจ " ผมอยู่ที่ไหนกันนะ? " พระเจ้า... พระองค์จะทรงทำอย่างไรกับผมกันแน่ ทำไมพระองไม่ทรงฆ่าผมซะเลยล่ะ จะให้ผมทนทรมานแบบนี้ไป