เรื่องสั้น นิยาย

+*-อุโมงค์และการภาวนา-*+

ดวงตะวันที่เจิดจ้าจะเป็นเช่นไรนะ
แสงดาว และแสงเดือน จะนวลผ่องแค่ไหน
ก็ใครจะไปรู้ล่ะ...
ในเมื่อผมได้แต่เดินไปในอุโมงค์ที่มืดสนิทแบบนี้...
อยากจะอาเจียนเอาก้อนเนื้อน่ารังเกียจออกมา

ความสกปรกโสมมในอุโมงค์ช่างอับชื้น กดดันหัวใจยิ่งนัก
บาปที่ถูกแทนด้วยหยาดเลือดมันหาที่สิ้นสุดไม่ได้
เหมือนกับการเดินหาทางออกของอุโมงค์นี้
คลำทางไปเรื่อยๆ...
กรงเล็บจิกแทงเนื้อหัวใจ... พร่ำภาวนาเธออยู่หนไหน
...ไม่มีเธอ...

เดินไปเรื่อยๆ.. เดินไปเรื่อยๆ...
เหมือนกับการเอาหอกทิ่มแทงใจ
" ผมอยู่ที่ไหนกันนะ? "

พระเจ้า... พระองค์จะทรงทำอย่างไรกับผมกันแน่
ทำไมพระองไม่ทรงฆ่าผมซะเลยล่ะ
จะให้ผมทนทรมานแบบนี้ไป				
 629    1    0