บนสะพานสายรุ้งข้ามคุ้งฟ้า เราก้าวมาด้วยแรงแห่งไฟฝัน หวังว่าสุดขอบฟ้าเบื้องหน้านั้น ได้เห็นสิ่งที่ยึดมั่นมันเป็นจริง ดอกไม้แห่งอุดมคติจึงผลิช่อ นับวันรอฉลองชัยอย่างใหญ่ยิ่ง ไม่แยแสสนใจใครท้วงติง เห็นแต่สิ่งสวยสดโลกงดงาม เพราะทุกทางทุกที่ล้วนมีมิตร คอยร่วมคิดร่วมชะตาฝ่าขวากหนาม ปลุกปลอบใจให้อุตส่าห์พยายาม บอกว่าความสมหวังกำลังรอ แล้วต่างคนก็ต่างอ้างภาระ ถามเรา จะสู้ไปทำไมหนอ ต่างเปลี่ยนเป็นเห็นแก่ได้ไม่เคยพอ คอยลวงล่อเล่ห์ร้ายคล้ายละคร จวบกระทั่งวันนี้ของชีวิต เปลี่ยนความคิดไปมากจากแต่ก่อน ไม่เหลือแล้วแววตาใครอาทร มีแต่ซ่อนศัสตรามุ่งฆ่าฟัน บนสะพานสายรุ้งข้ามคุ้งฟ้า เราอ่อนล้าทั้งกายใจหมดไฟฝัน เพราะความจริงที่ต้องเดินเผชิญมัน ต่างจากวันโง่เขลาช่วงเยาว์วัย
เวทย์ 24 ก.ย. 2545 16:16 น. - ID 23185 
1842
7
0
24 กันยายน 2545 17:09 น. - comment id 80159
ไพเราะมากๆเลยครับ ตามมาอ่าน อิอิอิ
24 กันยายน 2545 17:44 น. - comment id 80181
เพราะจังเลยค่ะ.....ตามมาอ่านเหมือนกัน แต่งกลอนเก่งจัง........ข้าพเจ้าขอซูฮก....... อุอุ.......................
25 กันยายน 2545 07:46 น. - comment id 80379
หน้าส่วนตัว
ค่ะ... เปนบทกลอน... ที่เรนว่า..
ครั้งหนึ่ง.. บนสะพาน..สายนั้น..
เคยมีเรน... ร่วมทางฝัน....
โลกสดใส... สวยงาม.. เรนฝัน..
อีก...ม่ายนาน... เรนก้อ..มีคำถาม..
ค้นหา...คำตอบ...ม่ายด้าย..
แต่... สะพานสายรุ้ง.... เรนยังฝัน..
ที่จาก้าว....ต่อไป...
ค่ะ... ทางที่ไป...อาจมี... เส้นทาง..
พายุ....ลม.. แต่เรน... สัญญา..กะใจ..
ต้องไป.....ให้ถึง...ที่เรนฝัน..
ขอบคุณ... ที่มีเช้าที่สดใส..
ขอบคุณ... คุณเวทย์.. ที่ทำให้..
เรน..มีบทกลอน.... ด้ายอ่าน...เตือนจัย..
25 กันยายน 2545 12:34 น. - comment id 80484
:) เช้าวันนั้น...แดดใสในหน้าร้อน หนึ่งคนจรหวังจักสร้างหนทางใหม่ สู้ดุ่มเดินตามหาฝันอันแสนไกล เพื่อจะได้เอื้อมถึงดาวอันพราวพราย เช้าวันนี้...แดดจางบนทางเก่า หนึ่งคนเศร้าจึงลึกซึ้งถึงความหมาย เป็นนักฝันริมระเบียงเพียงเดียวดาย งามและง่ายหากอยู่เย็นไม่เด่นดาว
25 กันยายน 2545 16:19 น. - comment id 80559
เพราะอีกแล้วครับ
25 กันยายน 2545 19:54 น. - comment id 80708
ชอบมากๆเลยค่ะ โดนสุดๆเลย ขอให้แต่งกลอนแนวนี้อีกนะ จะได้มาอ่านไง
25 กันยายน 2545 20:13 น. - comment id 80714
เนื้อหาสะกิดใจกึ่ง ๆ ประชดเสียดสี ขอชมด้วยคน
25 กันยายน 2545 21:49 น. - comment id 80771
ผมกำลังรู้สึกแบบนี้ ยิ่งมีวันเวลาโตขึ้น ยิ่งวกวนใจมากขึ้น ไม่เหมือนสมัยเด็กๆที่ฝันของผมสดใสยิ่งกว่าวันนี้..
25 กันยายน 2545 23:26 น. - comment id 80824
เห็นด้วยกับ zonkung จ๊ะ เพราะตัวเองก็กำลังอยู่ในอาการนี้เหมือนกัน กลอนคุณเพราะมากเลย และดีมากด้วย
26 กันยายน 2545 10:33 น. - comment id 80956
ประสบการณ์สอนให้คนเข้มแข็งขึ้น โตขึ้น และเห็นแก่ตัวมากขึ้น...
26 กันยายน 2545 15:14 น. - comment id 81068
ขอวอนแฟนทั้งหลายในโพเอ็ม โปรดมาช่วยเติมเต็มให้ใจช้า เพราะความหวังพังทะลายไปกับตา เมื่อท้องนาของข้าจมน้ำไป
27 กันยายน 2545 11:53 น. - comment id 81390
ด้วยความนับถือครับ.... ในบทกลอนที่เปี่ยมไปด้วยความงาม ทั้งไพเราะ และลึกซึ้ง...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
