ร้อยฤดีบารมีร่วมบุญญา

วสุนทรา

ขอลิขิตวิจิตรคำที่พร่ำวาด 
เพื่อหมายมาดเป็นอนุสรณ์แด่จอมขวัญ 
พระหน่อเนื้อเพริศแพร้วกลางชีวัน 
พระผู้มีไตรรัตน์อันมั่นฤทัย 
เมื่อพบเธอเหมือนฉันได้พบพระ 
พบชนะสมหวัง ณ..โลกใหม่ 
พบเธอเหมือนพระนิพพานหวานกลางใจ 
ความเป็นเธอประทับไว้ไปนิรันดร์ 
สบตาเธอช่างอาทรเหมือนวอนกล่าว 
ดั่งดวงดาวสุกสว่างศรีเฉิดฉันท์ 
คำพูดเธอพาให้ใจสงบพลัน 
โอ้จอมบุญจอมขวัญหรือฝันไป 
ยิ้มเธองามท่ามกลางความประณีต 
ชโลมจิตของฉันให้สดใส 
โลกวันนั้นช่างแสนสุขสุดวิไล 
มีพระธรรมส่องไสวกลางชีวา 
ฉันพบเธอครั้งแรกแปลกใจเหลือ 
ให้การุญเอื้อเฟื้อและห่วงหา 
เธอพาฉันกราบองค์พระปฐมา 
ท่ามศาลามณฑปแก้วแพรวพรรณราย 
คงเป็นฟ้าดลบันดาลให้พานพบ 
แรกสยบตกตะลึงตรึงใจหมาย 
ผิ..ว่าเป็นผู้ผ่านภพเคยเคียงกาย 
ขอให้สายปฏิพัทธ์ชัดรวงจินต์ 
จอมบุญผู้มีดวงหน้าหวาน 
รูปสะคราญผิวผ่องพรรณเพราะคล่องศีล 
ใจเจ้าหวานผลาญราคะเป็นอาจินต์ 
ใจเจ้าหวานเพราะมิสิ้นต่อสัมมา 
ดวงหน้าหวานหวานเพราะบุญหนุนราศี 
ดวงหน้าหวานหวานความดีองค์ตถา 
ดวงหน้าหวานหวานด้วยจิตคิดสัมมา 
ดวงหน้าหวานหวานบุญญาใช่หวานกาม 
เธอเอ็นดูรักฉันปันถ้อยเพราะ 
คำเสนาะด้วยรสธรรมแห่งองค์สาม 
รักเธอฉันไม่ข้องแวะเกาะแกะกาม 
แต่อยู่ท่ามพรหมจรรย์นิรันดร 
ไม่ยินดีนิยมบ่มเพาะรัก 
เพียงประจักษ์รักเช่นคำตถาศร 
รักในพรหมวิหารสี่ไม่ร้าวรอน 
เพียงอาทรกว่าเข้าถึงซึ่งพระนิพพาน.................วิศัลย์ศยา..
............................................................
โอ้เจ้าดวงดอกฟ้าตถาศร 
คือความหวังองค์ปิ่นชินวร 
โลกร้าวรอนเมื่อพลัดพรากจากแก้วตา 
โอ้เจ้าดอกรักล้อม 
พระหน่อเนื้อหอม..เชยพัดอุรา 
จอมคนผู้ตรงต่อองค์สัมมา 
โพธิสัตยาคงไว้เหนือใจจอมคน 
โอ้เจ้ากาสะลองแก้ว 
ทำงานเหนื่อยแล้วอย่ามีทุกข์ทน 
พระแย้มยิ้มโลกนี้ไม่ขัดสน 
ผืนมหิดลก็เจิดจ้าอ่าอำไพ 
โอ้เจ้าดอกรักไล้ 
เกศาดั่งเส้นไหม 
พลิ้วไหวเมื่อต้องลม 
เนื้อทองของป่า 
อยู่ไหนหนาไม่เห็นโฉม 
โอ้เนื้อหอมเนื้อเกลี้ยงเพียงโพยม 
ดาราโลมฟ้าใสใครจะดู 
โอ้เจ้าดอกรักเร่ 
เคยกล่อมเห่พระธรรมดำรู 
ใจงามยิ้มงามสะพรั่งพรู 
ขอเชิดชูเจ้าไว้เหนือใจเอย ........................วิศัลย์ศยา.........
.........................................................................
จากอัสมันไตร..ผู้รักเธอเสมอเหมือน.............
ในโลกนี้ปฐพีที่ลือลั่น
เสียงรำพันจากห้วงดวงบุบผา
เจ้าขุ่นข้องหมองใจที่แล้วมา
ขอยุพาคลายโศกยกโทษที
สุดาทิพย์สุดาใจสายสวรรค์
มาปลอบขวัญมาพบอย่าหลบหนี
ทุกคืนวันรำพันแต่คนดี
มาครั้งนี้สุดจะง้อขออภัย
รักกันไปนานนานนะหวานจิต
น้อยนิดอย่าคิดแต่ผลักไส
มาช่วยรบกิเลสอาเภทภัย
จรรโลงใจมวลสัตว์ขัดเกลาเอย
ฉันอ้างว้างหมางหมองเหม่อมองหา
ถึงขวัญตามากล้นจนจะเอ่ย
เห็นแต่หน้าใครใครไม่เสบย
ไม่เหมือนเคยเห็นหน้าสุดาดวง
ไปหาฉันบ้างนะอย่าจางหาย
โปรดได้คายทิฏฐิอย่าแหนหวง
ใจเจ้าทิพย์ใจเจ้าสูงดั่งยูงยวง
ไม่ควรห่วงตระแหน่เป็นแง่งอน
งอนมากไปไม่งามทรามสวาท
จะเป็นทาสโมหะนะสมร
เอ็นดูเรามาเฝ้ามาเว้าวอน
ถ้าอ่านกลอนนี้ถึงจะซึ้งใจ
ภาษาทิพย์ภาษาธรรมฉ่ำชีวิต
อมฤตดื่มกินสิ้นสงสัย
ช่วยกันนะพุทธะจะยองใย
โลกอำไพเพราะดวงจิตพิชิตมาร
ฝากบทเพลงหวานซึ้งตรึงตราจิต
มาประชิดประชันให้ฝันหวาน
หลับเป็นสุขเสมือนดั่งในวิมาน
อวตารจะมากล่อมห้อมล้อมเอย
เจื้อยแจ้วแว่วหวานสำราญทิพย์
เสียงกระซิบเสมอธรรมพร่ำเฉลย
มาเป็นคู่สร้างธรรมให้งอกเงย
ช่วยกันเผยสัจจะใจในหมู่ชน.................อวตารอัสมันไตร.....
......................................................................
เธอ..อัสมันไตร..ดอกฟ้ายาใจในองค์ตถาศร...ผู้ปัดเป่าความหมองไหม้ให้จากจร......ผู้เว้าวอนคำหวานจารถ้อยงาม...
เธอ......
ประดุจจอมใจ..ไอศูรย์..ทูลกระหม่อม
ดั่งฟ้าน้อม...โน้มกิ่ง..ลงมาหา
เธอเป็นแรงจูงใจหลอมวิญญา
เธอคือ..ดวงดอกฟ้า.เคียงท่าธรรม์
สุดจะกล่าว...ในบุญเธอ..ที่เลอเลิศ
เรียงลำดับทรัพย์ประเสริฐกว่าสวรรค์
เกินจักเรียงร้อยกรองมาจำนรรจ์
สุดจะกลั่นกลิ่นบุญสุนทรพาที..................วิศัลย์ศยา.......
............................................................
หุ่นหวานสราญจิต 
พรหมลิขิตให้รักให้ใฝ่ฝัน 
ยิ้มเธองามหวามใจยามแย้มปัน 
พิภพพลันสดใสให้ใยยอง 
หากวันใดจอมบุญล่วงลาลับ 
อัจกลับชีวินจินต์หม่นหมอง 
คงอาลัยใฝ่หาพระเนื้อทอง 
พระลอยล่องสู่ฟ้าอุราครวญ 
เมรุแก้วเมรุทองจะรองรับ 
คณานับมาลีที่หอมหวน 
แตรสังข์ฆ้องกลองชัยจะคร่ำครวญ 
กล่อมขบวนศพเจ้าไม่เหงางัน 
โลงทองป้องศพเมื่อพลบค่ำ 
จะรินร่ำน้ำหอมรดจอมขวัญ 
กระถางธูปควันเทียนจะเปลี่ยนพลัน 
เปลี่ยนทุกวันมิให้หมองเนื้อทองนอน 
หน้าจอมบุญจะซับให้ถ้าไหลเปรอะ 
น้ำเหลืองเลอะจะลูบไล้เหงื่อไคลถอน 
จะเผยชมศพเจ้าไม่ร้าวรอน 
ถึงม้วนมรณ์เปี่ยมภักดีไม่มีคลาย
......................................วิศัลย์ศยา