30 สิงหาคม 2546 11:11 น.

อยากมีคนเข้าใจ

ตะแหง่ว

รู้สึกเหงาเศร้าใจในทุกวันนี้
     เหมือนโลกทั้งใบนั้นมีเพียงแค่ฉัน
     อยู่เปล่าเปลี่ยวเดียวดายไปวันๆ
     ชีวิตนั้นไม่มีจุดหมายอะไร
          ความฝันก็อยู่แสนไกลเกินไขว่คว้า
     รอบๆตัวมืดมัวหมดไม่สดใส
     ความรักที่เคยมีพลันหนีไป
     ความห่วงใยที่เคยได้กลับไม่มี
          แล้วฉันจะก้าวต่อไปอย่างไรนะ
     เมื่อความท้อความอ่อนล้ามาแทนที่
     วันเวลาที่ผ่านมาแต่ละนาที
     ฉันจะอยู่สู้อย่างไรดี...ถ้าไม่มีคนเข้าใจ				
27 สิงหาคม 2546 11:43 น.

อาจารย์สั่ง...ให้พวกเราวิ่งรอบสนาม!!

ตะแหง่ว

ท่ามกลางแสงแดดที่แผดเผา
  อาจารย์สั่งให้พวกเราวิ่งรอบสนาม
  สิบนาทีสี่รอบ(ขึ้นไป)ต้องยอมตาม
  ถ้าไม่ทำก็อดได้Aชัวร์
       แต่ถึงวิ่งก็ใช่ว่าจะได้Aหรอก
  อาจารย์บอกวิ่งเพื่อคุณภาพมาตรฐาน
  ในการเรียนวิชาหนึ่งซึ่มีคาบเรียนนาน
  ฉันนั่งสัปหงกทุกวันเมื่อฟังการบรรยาย
       ครั้นมาวิ่งก็ทำให้ใจเกือบท้อ
  หนึ่งรอบกว่าเกือบจะตายวิ่งไม่ไหว
  สนามกว้าง...กว่าจะถึงสองรอบอีกตั้งใกล
  เหนื่อยก็เหนื่อยเหงื่อก็ไหลเข้าในตา
        แต่ถึงเหนื่อยอย่างไรก็(ทำเป็น)ไม่บ่น
  ถึงจะร้อนยังไง(จำเป็น)ต้องทนไหว
  วิ่ง วิ่ง วิ่ง อีกนิ๊ด....นึงก็จะถึงเส้นชัย
  เฮ้อ!....ในที่สุดก็วิ่ง(ปนหอบ)มาได้สี่รอบพอดี
*				
26 สิงหาคม 2546 09:41 น.

ขอเถอะใจ...อย่าให้เจ้บอีกเลย

ตะแหง่ว

ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
  ว่าความรู้สึกที่มีนั้นเป็นอย่างไรกันแน่
  พร่ำบอกตัวเองว่าไม่คิดไม่แคร์
  เขาจะเป็นยังไงก็แล้วแต่ไม่เกี่ยวกับเรา
        บอกใจตัวเองก็หลายครั้ง
  แต่ยังมิวายคิดถึงเขา
  อยากเบซ้ำๆ...อย่างนั้นหรือหัวใจเรา
  รู้บ้างรึปล่าวว่ามันน่าเศร้าเพียงใด
       เขาก็แค่เล่นๆเท่านั้น
  ไม่คิดว่าเรามีความสำคัญเท่าไหร่
  รู้แล้วยังจะคิดมากทำไม
  ขอเถอะใจ...อย่าให้เจ็บอีกเลย				
25 สิงหาคม 2546 11:49 น.

สงสารฟ้าคืนนี้ที่ไร้ดาว

ตะแหง่ว

ท้องฟ้าคืนนี้ช่างว่างปล่าว
    ดวงดาวที่เคยวาววับกลับเลือนหาย
    ไม่ออกมาให้ฟ้าได้อุ่นใจ
    เจ้าไปอยู่แห่งไหนดวงดารา
          รู้หรือปล่าวว่าฟ้ากำลังเหงา
    ทำไมเล่าเจ้าไม่ออกมาหา
    ฟ้าหม่นหมองเพราะต้องคอยดวงดารา
    สงสารฟ้าคืนนี้ที่ไร้ดาว*				
24 สิงหาคม 2546 14:15 น.

เส้นชัยแห่งความฝัน

ตะแหง่ว

ระยะทางอืกยาวไกล
  กว่าจะถึงเส้นชัยแห่งความฝัน
  อุปสรรคขวากหนามสารพัน
  ที่ขวางกั้นเส้นทางฝันให้มืดมน
       เหนื่อยและท้อต่อปัญหามารุมเร้า
  บางครั้งก็ทำเอาใจเราสับสน
  เบื่อกับความเห็นแก่ตัวของคนบางคน
  อยากจะไปให้พ้นจากหนทาง
       แต่ชีวิตของเราใช่ดีพร้อม
  ถึงต้องยอมสู้ไปให้ถึงฝั่ง
  ขอเพียงแค่วันนี้ยังมีแรงพลัง 
  กับความหวังที่ยังเลือนลางอยู่ในใจ
       จะขอเอาพลังที่มีอยู่
  จะลุกสู้เพื่อให้ไปถึงจุดหมาย
  แม้จะยากลำบากสักเพียงไร
  จะสานฝันต่อให้ได้เป็นจริง
*				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะแหง่ว
Lovings  ตะแหง่ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะแหง่ว
Lovings  ตะแหง่ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะแหง่ว
Lovings  ตะแหง่ว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงตะแหง่ว