Meteor Rain’s day สัญญารักวันฝนดาวตก ตอนที่7

เก่งกาจ

รู้ไหมจิน ฉันกลัวอะไรที่สุด.เธอถามผมทั้งที่ยังโอบผมอยู่
	อะไรหรือ?ผมถามเธอพร้อมจับมือไว้เหมือนจะถ่ายทอดความรักภายในใจทั้งหมดไปให้เธอได้รับรู้
	การสูญเสียเธอไง... Rainเอ่ยช้า ๆแต่ชัดเจนในความทรงจำผม
	ตราบใดที่ลมหายใจผมยังมีอยู่ วันนั้นไม่มีทางมาถึงแน่ผมกล่าวพร้อมหันหน้ามาทางเธอ จากนั้นก็ก้มลงจูบที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบาด้วยความรักที่เปี่ยมล้นหัวใจ เธอหลับตาพริ้มรับจูบนั้นอย่างเต็มใจ
	จากนั้นผมก็รวบร่างเธอมากอดแน่นเหมือนไม่ยอมให้เธอจากไปไหน
	ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
	เข้ามาได้ค่ะ Rainกล่าวพลางรีบผละจากผม
	รถพร้อมแล้วครับบุรุษพยาบาลคนหนึ่งกล่าว พลางพาRainขึ้นรถเข็นแล้วพาออกจากห้อง 
	จังหวะนั้นก็มีแม่ลูกคู่หนึ่งกำลังวิ่งไล่ลูกตนเองที่กำลังวิ่งเล่นโดยไม่ฟังคำทัดทานของแม่ที่สั่งให้อย่าซนมากนัก
	จุนอย่าซนสิลูก!!หญิงคนนั้นพยายามปรามลูก แต่บุตรชายไม่ยอมฟัง พลางวิ่งไปชนบุรุษพยาบาล 
	ปืนหล่นลงมาจากบุรุษพยาบาลที่โจรที่เคยจับRainไว้ปลอมตัวมานั่นเอง เพราะต้องการแก้แค้นRainและผม
	ปืนนี่!! Rainอุทานออกมาอย่างตกใจ
	โจรเห็นดังนั้นจึงจับเด็กเป็นตัวประกัน พร้อมยิงปืนหนึ่งนัดเป็นการบอกให้ลูกน้องล้อมคนในโรงพยาบาลเป็นตัวประกันให้หมด
	ยัยตัวแสบ!! ถ้าไม่เพราะเธอ เมียฉันคงไม่ต้องตาย!!มันกล่าวพร้อมเล็งปืนไปที่Rain
	จังหวะนั้นผมเข้าไปขวาง
	อย่าทำอะไรเธอนะ!!ผมตวาดมันเสียงดัง ไม่ยอมปล่อยให้มันทำอะไรRain
	รักกันมากเหรอ.. ดี ฉันจะทำให้แกลิ้มรสของการสูญเสียว่ามันเป็นยังไง!! จากนั้นมันก็ยิงไปที่ร่างของแม่เด็กน้อยที่ถูกจับเป็นตัวประกัน เธอล้มลงตามแรงกระสุน 
	แม่!!เด็กน้อยนั่นตะโกนร้องเรียกแม่เสียงหลงอย่างน่าสงสาร
	แลกเอา!! ถ้าไม่อยากให้นัดต่อไปเป็นไอ้เด็กคนนี้ ยิงคนรักของแกซะ!!โจรมันหมายถึงผม
	พวกแกส่งปืนให้มันมันสังลูกน้องให้ส่งปืนให้Rainเพื่อปลิดชีวิตผมแลกกับเด็กน้อย
	Rainได้แต่ร้องขอว่าเธอไม่สามารถทำได้ ก็ใครจะสามารถปลิดชีวิตผู้ชายที่เปรียบเสมือนหัวใจของเธอได้ โจรเห็นดังนั้น มันยิงไปอีกนัดไปที่คนแก่คนหนึ่ง เป็นการบีบคั้นRainให้รีบทำในสิ่งที่มันต้องการ
	แก อยากลองดีกับฉันใช่ไหม!!มันกล่าวพร้อมทำท่าจะยิงเด็ก
	ทันใดนั้นเอง
	เปรี้ยง!! เปรี้ยง!!กระสุนนัดแรกโจรปลิดชีวิตผม หากแต่กระสุนนัดที่สองปลิดชีวิตโจรโดยตำรวจที่บุกเข้ามา แต่ก็สายเสียแล้ว สายไปเพียงนิดเดียว แต่กลับเปลี่ยนชะตาความรักของผมและRainไปตลอดกาล
	จิน!!เธอกอดร่างจินร้องเสียงหลง พร้อมคร่ำครวญอย่างเจ็บปวดกับความจริงนี้เป็นที่สุด
	จิน!!! ไม่จริง คุณต้องไม่เป็นไร.เธอปฏิเสธความจริงอันร้ายกาจต่อจิตใจเธอ พร้อมจับใบหน้าชายคนหลับที่แน่นิ่งไม่รับรู้สิ่งใด
	อย่านิ่งอย่างนี้สิ!!!จิน  ตื่นนะ!!! บอกให้ตื่น!! Rainร้องเรียกอันไร้วิญญาณของจิน พร้อมส่ายหน้าไปมาเหมือนอยากให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เป็นเพียงฝันร้าย
	ภาพเหตุการณ์ในอดีตผุดขึ้นมาในความทรงจำของRain
	ภาพเหตุการณ์ที่จินร้องเพลงให้ รวมถึงเหตุการณ์ที่จินสร้างฝนดาวตกเทียมให้เธอ
	คำพูดแสนหวานต่าง ๆที่จินเคยกล่าวกับเธอ ยังก้องอยู่ในหัว
	หิ่งห้อยตัวนี้เสมือนหัวใจดวงเล็ก ๆของฉัน รักษามันให้ดีนะ เจ้าหญิงของฉัน
จากนั้น เธอนึกถึงวันแรกที่เธอเจอจิน เธอยังจำประโยคสุดท้ายที่เธอพูดกับเขาได้ดี เป็นประโยคที่เธอไม่คิดมาก่อนว่ามันจะเป็นจริง
	ฝันไปเหอะ ต่อให้ฉันเห็นนายตายไปต่อหน้าฉันก็ไม่มีวันเสียน้ำตาให้คนอย่างนายหรอก
	บัดนี้เธอตระหนักแล้วว่าจินมีความสำคัญกับชีวิตเธอแค่ไหน ไม่มีจินแล้วชีวิตเธอจะอยู่ต่อไปได้อย่างไร
	เธอมองปืนที่อยู่ในมือ ใช่สิหากเธอตายคงหลุดพ้นจากความทรมานใจอันร้ายกาจนี้
	Rainไม่รอช้าจ่อปืนที่ขวับเธออย่างรวดเร็ว แต่ตำรวจคนหนึ่งดึงปืนในมือเธอไปอย่างรวดเร็วพร้อมตวาดเธอว่า
	อย่าทำอะไรโง่ ๆสิคุณ!!! ชีวิตคนเรามันมีค่านะ..
	ส่งปืนมาให้ฉันเถิด!! ส่งมาสิ.. Rainพยายามยื้อแย่งปืนจากตำรวจคนนั้นหากแต่ไม่สำเร็จ
	ให้ฉันตายเถอะ!!! ไม่มีเขาฉันไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ส่งปืนมาสิ Rainทรุดนั่งสะอื้นไห้อย่างหมดแรง เธออยากตายเหลือเกิน ไม่ว่าใครพยายามทัดทานอย่างไร เธอก็ไม่รับฟัง เธอรู้แต่ว่า เธอไม่สามารถทนมีชีวิตต่อไปโดยไม่มีจินได้ หัวใจเธอกำลังแหลกสลาย และอ่อนล้าเหลือเกิน
	ณ.ห้องที่เก็บร่างของจิน Rainที่บัดนี้เดินเข้ามาหาจินพร้อมน้ำตาที่หลั่งรินออกมา เธอมองมาที่ร่างของจินเหมือนอยากเก็บภาพนี้ไว้เป็นความทรงจำ ในใจไม่เลิกที่จะตามจินที่บัดนี้เป็นเพียงร่างไร้วิญญาณ เธอคิดในใจจินจะรู้ถึงความเจ็บปวดอันแสนสุดบรรยายนี้ในใจเธอหรือไม่ เธอจะทำอย่างไรดีละที่จะสลัดความเจ็บปวดนี้ออกไปจากอกได้ เธอคิดไปคิดมาก็คงมีแต่วิธีนี้วิธีเดียวที่เธอจะได้อยู่เคียงข้างเขาอีกครั้ง นั่นคือตายตามเขาไปนั่นเอง
	เธอนึกถึงเรื่องที่เคยเล่าให้จินฟัง ณ สวนสาธารณะที่เคยเด็ทกับจิน พร้อมประโยคที่จินเคยถามเธอ
	ถ้าเธอเป็นเจ้าชาย เธอจะตายตามเจ้าหญิงไหม
	โง่เหรอ ใครจะยอมตายตามละ สำหรับฉัน คนที่ฉันรักไม่จำเป็นต้องมอบชีวิตทั้งชีวิตมาให้  แต่ขอแค่ใจทั้งใจมาให้ฉันคนเดียวก็พอ
	Rainหยุดตรงร่างไร้วิญญาณนั้นพร้อมกล่าวทั้งน้ำตาว่า
	ขอโทษนะจินที่ฉันไม่อาจรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเธอ ฉันน่ะ ไม่เข้มแข็งพอที่จะทนการสูญเสียเธอไปได้หรอกนะ
	Rainหยิบยานอนหลับในมือพร้อมกินหมดทั้งขวดนั้น
	จากนั้นก็ค่อย ๆนอนเคียงข้างร่างอันแน่นิ่งไม่รับรู้สิ่งใดของจิน มือกุมมือจินไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
	แต่....
	ก็มีพี่ชายของRainมาพบเธอเข้า จึงรีบพาเธอเข้าห้องฉุกเฉินเพื่อทำการล้างท้อง
	ไม่นานเธอก็สามารถล้างท้องเธอและช่วยชีวิตเธอได้สำเร็จ
	Rainรู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าเธอ อยู่ที่ห้องพิเศษโดยพบว่ามีชายคนหนึ่งกุมมือเธอไว้ เธอยิ้มอย่างยินดี พร้อมอุทานชื่อออกมา
	จิน!! 
	หากแต่ชายคนนั้นคือพี่ชายRain
	แววตาของRainสลดลงอย่างผิดหวัง
	Rain ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม พี่เป็นห่วงเธอแทบแย่พี่ชายRainกล่าว พลางมองมาที่เธอที่น้ำตาเริ่มไหลริน ในใจคิดว่าทำไมเธอยังมีชีวิตอยู่ เธออยากตายทำไม ทำไมจึงไม่ปล่อยให้เธอทำในสิ่งที่ตนเองปรารถนา
	พี่คะ Rainโผกอดพี่ชาย พร้อมสะอื้นไห้ออกมาอย่างสุดจะกลั้น เธอรู้สึกว่าหากมีคนนำมีดกรีดกลางอกเธอยังไม่เจ็บปวดเท่ากับที่เธอต้องตายทั้งเป็นเพราะสูญเสียจินไปได้เลยแม้แต่น้อย มันเทียบไม่ได้สักนิดเดียว
	พี่รู้ว่าเธอเจ็บแค่ไหน และพี่ก็รู้ว่าเธอเกลียดโลกใบนี้มากจนไม่อยากมีชีวิตอยู่พี่ชายRainกล่าวพลางลูบผมRainอย่างปลอบประโลม พร้อมเข้าใจความรู้สึกของน้องสาวดี เพราะตนก็เคยเจ็บเพราะการสูญเสียคนรักมาก่อน
	เขาคิดในใจว่าสิ่งที่เขากลัวมาตลอดมันก็จะเป็นความจริงจนได้ เขารู้ดีว่าในยามนี้ไม่ว่าเขาจะทำอย่างไรคงไม่สามารถทัดทานความคิดที่จะฆ่าตัวตายของRainได้ 
	หากแต่เขาต้องทำ และต้องทำให้ได้ไม่ว่าจะยากเพียงไรก็ตาม
	แต่เธอต้องอยู่ต่อไปให้ได้ สัญญากับพี่สิพี่ชายRainจับใบหน้าของRainขึ้นมาเผชิญหน้ากับเขา หากแต่Rainไม่กล้าสบตาพี่ชาย