25 มกราคม 2550 14:22 น.
เรไร
เหลือเวลาเท่าใดให้ชีวิต
หากดวงจิตวิปโยคจนโศกศัลย์
ต้องทุกข์ทนเหนื่อยกายมาหลายวัน
มายกจอกเย้ยจันทร์กันสักคืน
มาปีนป่ายโขดเขินขึ้นเนินเขา
สู่ลำเนาเขียวชะอุ่มแสนชุ่มชื่น
ชมดอกไม้ผลิบานแต่วานซืน
มาท่องผืนป่าดงเที่ยวพงไพร
พอตะวันลับลงตรงขอบฟ้า
ดวงดาราพราวพร่างสว่างไสว
มาเก็บฟืนไว้รอก่อกองไฟ
อิงอุ่นไอในคืนฟ้าดื่นดาว
แล้วล้อมวงเล่านิยามของความฝัน
แบ่งสุขสันต์เริงรื่นในคืนหนาว
เพื่อลบรอยความฝันอันปวดร้าว
มาก่อนดาวจะพ่ายแรงของแสงไฟ
22 มกราคม 2550 23:28 น.
เรไร
สุดคิดถึงสาวละอ่อนชื่อซอนย่า
ทำหายหน้าคนดีอยู่ที่ไหน
หรือสิ้นมนต์เสน่ห์เสียงเรไร
เจ้าจึงไปหายลับมิกลับคืน
และคิดถึงหนุ่มเหน้าดาวอังคาร
หรือหมอบคลานเพราะเขาเมาไม่ตื่น
เพราะอกหักชอกช้ำสุดกล้ำกลืน
หรือเมื่อคืนซดเหล้าเคล้านารี
แสนคิดถึงคนไกลพี่ชัยชนะ
ไม่รู้จะทนทุกข์หรือสุขี
เพราะอยากอ่านบทกลอนสอนฤดี
ถึงวันนี้หนีหน้าไม่มาเลย
แสนคิดถึงนายเมาเขาไปไหน
ร่ำเมรัยเพลิดเพลินจึงเมินเฉย
มิเห็นมายกจอกหยอกอย่างเคย
หลงกระเทยหรือเฝ้าสาวคนงาม
คิดถึงสาวนักลุยน้องขลุ่ยหลิบ
นั่งตาปริบเตรียมสอบตอบคำถาม
เพราะเรียนหนักมุมานะพยายาม
แอบหนีตามสาวไหนไปหรือยัง
คิดถึงเพื่อนคนซื่อชื่อเมจิก
แอบกุ๊กกิ๊กทำทีว่ามีหวัง
คิดถล่มประจัญบานจนคานพัง
หรือไปนั่งซุ่มดูพรากผู้เยาว์
คิดถึงสาวสมัยใหม่ไอดาโฮ
ทำตาโตคนเดียวจะเปลี่ยวเหงา
เคยแอบรินเมรัยจนใกล้เมา
ลืมหรือเปล่าเหล้าเพียวเที่ยวระยอง
ไม่เห็นหน้าเด็กตรังคงนั่งหลับ
จนคอพับแทบหักพักสมอง
หรือหนุ่มหนุ่มตามรับหวังจับจอง
หรือขัดข้องอะไรไม่เห็นมา
คิดถึงเจ้าสาวดำรำพันรัก
จะอกหักช้ำใจไห้โหยหา
หรือไปจิบยาดองถองสุรา
มีเวลามามั่งนั่งเขียนกลอน
คิดถึงใครมึนตึ๊บนึกไม่ออก
ใครช่วยบอกมาเลบงเพลงอักษร
มาเรียบเรียงร้อยรสบทสุนทร
ขอวิงวอนด้วยจิตคิดถึงกัน
19 มกราคม 2550 22:25 น.
เรไร
โอ้อกเคยออดอ้อน...................เคลียคลอ
ยามนิทราเคยพะนอ.................คู่ข้าง
เขนยหนุนคู่ละออ.....................เชยชื่น
เริงรื่นคืนน้ำค้าง........................ฉ่ำชื้นพร่างพรู
ฤดูกาลเริ่มแล้ว........................เหมันต์
คืนค่ำเพียงรำพัน.....................บทถ้อย
เวลาแห่งสุขสันต์.....................เหลืออยู่
ขอคู่คลอน้องน้อย....................ก่อนเจ้าจากจร
ขออ้อนอิงอกเอื้อ......................อุ่นไอ
ก่อนรักจางจากใจ.....................จิตเจ้า
ก่อนจะห่างเหินไป....................เป็นอื่น
คืนค่ำพี่ขอเฝ้า..........................คู่เคล้าเคียงนวล
ลมรัญจวญพัดให้......................ดวงฤดี
เริงลุกดั่งอัคคี............................เร่าร้อน
หลงใหลรสโลกีย์.......................ระริกร่าง
หฤหรรษ์ซับซ้อน.......................ซ่อนด้วยโศกศัลย์
เหมันต์จะผ่านพ้น.....................ฤดูกาล
เหลือแค่รอยร้าวราน.................ฝากไว้
ความสุขเมื่อวันวาน...................เลยลับ
ดวงจิตสะอื้นไห้.........................หมดแล้วรักเรา
14 มกราคม 2550 11:53 น.
เรไร
อาจมีคนคอยเฝ้าพะเน้าพะนอ
คอยเคลียคลอคอยอยู่ทนุถนอม
ทั้งเหลือบริ้นยุงไรมิไต่มิตอม
และคอยกล่อมไม่มีพิรี้พิไร
อาจมีคนเคียงคู่อยู่เสมอ
คอยปรนเปรอยอดหญิงแม้สิ่งไหน
ทุกเวลาทุกโมงยามตามเอาใจ
สนองให้พร้อมเสนอเมื่อเธอต้องการ
อาจจะมีมากล้นคนคิดถึง
เอ่ยคำซึ้งถ้อยวลีที่แสนหวาน
ฟังแล้วแสนปราโมทย์เธอโปรดปราน
สุขสำราญเริงรื่นชื่นอารมณ์
ฉันอาจทำมิได้ดั่งใครเขา
จะคอยเฝ้าบำเรอเสนอสุขสม
หรือถ้อยหว่านหวานล้ำคำนิยม
เฝ้าคอยชมว่าเธอดีทุกวี่วัน
แค่ไม่เหมือนอยากเป็นเช่นคนอื่น
มีจุดยืนวางไว้มิไหวหวั่น
เพราะยังมีเยื่อใยให้แก่กัน
ให้เธอนั้นได้สัมผัสคนขัดใจ
13 มกราคม 2550 18:43 น.
เรไร
ขอกล่าวถึงเรื่องกลุ้มของหนุ่มหล่อ
นั่งหน้างอใครไม่รู้ดูเผินเผิน
เพราะเจ็บไข้ทรมานนานเหลือเกิน
ใครก็เมินเศร้าโศกเป็นโรคร้าย
ออกอาการน่าเศร้านกเขาป่วย
ใครจะช่วยคลายโศกให้ใรคหาย
หวังพึ่งหมอรักษาไข้ไม่สบาย
แต่ก็อายคนเขาเฝ้านินทา
ต้องทำใจให้สงบไปพบหมอ
คนเข้าแถวยืนรอขอรักษา
พอวิเคราะห์หารือมันดื้อยา
จำต้องผ่าชี้ชัดต้องตัดทิ้ง
หมอฝรั่งเชี่ยวชาญอาการโรค
คุณไร้โชคอดสูเพราะผู้หญิง
หนุ่มคนนั้นนั่งเซื่องฟังเรื่องจริง
แล้วลุกวิ่งลับหายไปทันที
เปลี่ยนไปหาหมอจีนเรียกซินแส
คงดูแลแม้หวังยังริบหรี่
หมอก็ตรวจอาการกันอย่างดี
บอกไม่มียาสกัดตัดอย่างเดียว
ต้องแสนเศร้าอนาคตหมดความหวัง
หมอฝรั่งซินแสมิแลเหลียว
จ้องจะตัดไม่เห็นใจกันเลยเชียว
เดินหน้าเหี่ยวไปรอหมอคนไทย
หมอคนนี้เขาลือถึงชื่อเสียง
มิเคยเกี่ยงโรคร้ายคลายสงสัย
พอวิเคราะห์ตั้งสติมิเป็นไร
ปล่อยเอาไว้ไม่กี่วันมันหลุดเอง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
หน้าส่วนตัว
1396
