29 มีนาคม 2547 23:01 น.
				
												
				
								เรไร
		
					
				
ทางนี้...ที่จะไป
ไปสู่ป่าสู่เขาที่เราฝัน
ไปสู่วันข้างหน้าที่เราใฝ่
ก้าวไปสู่หนหน้าด้วยหัวใจ
ไปน่ะไปด้วยกันน่ะคนดี
ไปสู่ที่ที่สองเราร่วมสรรสร้าง
เข้าไปกลางดวงใจเราทั้งสอง
ไปด้วยใจไปให้ได้ด้วยใจปอง
หวังจะต้องเป็นได้ด้วยใจเรา
แต่ทางที่จะไปมีใครไม่
ไม่มีใครร่วมทางไปกับฉัน
ก็ต้องไปคนเดียวเปลี่ยววันวัน
ไปฝันทางฉันสร้างสู้อยู่คนเดียว
				
			 
			
				29 มีนาคม 2547 14:38 น.
				
												
				
								เรไร
		
					
				
อยากมีใครสักคนตรงอ้อมกอด
จะพร่ำพรอดให้เธอนั้นไหวหวั่น
จะประคองกองกอดเธอทั้งวัน
จะไม่หันห่างกายไปจากเธอ
อยู่ใกล้กันข้ามคืนตื่นค่อนรุ่ง
จะคอยปรุงรสรักให้ใจไหวหวาม
แม้อยู่ใกล้แค่ไหนใจคอยตาม
คอยทาบทามเป็นเงาใจใกล้ๆ เธอ
				
			 
			
				26 มีนาคม 2547 14:47 น.
				
												
				
								เรไร
		
					
				
             ไม่มี
ไม่มีรักไม่มีเกลียดไม่มีทุกข์
ไม่มีสุขไม่มีเศร้าไม่มีเหงา
ในเมื่อเลือกทางอย่างนี้ไม่มีเรา
ไม่มีเขาไม่มีเราไม่มีเธอ
จะมีแค่ฝุ่นจางจางแล้วห่างหาย
ให้ละลายหายไปกับความฝัน
จะเป็นแค่คนผ่านทางบ้างแล้วกัน
ทางเธอนั้นคงไปไกลไม่เหลียวแล
				
			 
			
				26 มีนาคม 2547 14:40 น.
				
												
				
								เรไร
		
					
				
ฉันไม่ใช่ยาใส่แผลแก้ให้หาย
เพียงช่วยได้แค่คอยดูอยู่ห่าง ห่าง
จะให้ไปแทนที่ใครไม่มีทาง
อยู่อย่างร้างไร้เงาเฝ้าดูแล
เห็นประตูลงกลอนสั่นคลอนจิต
ปิดชีวตตัวตนทนขื่นขม
เปิดหัวใจดวงน้อยคอยชื่นชม
เปิดให้สมกับที่หายไปเนิ่นนาน
				
			 
			
				25 มีนาคม 2547 14:53 น.
				
												
				
								เรไร
		
					
				
                       หาใช่ครอบครอง (ตามคำขอ)
                   ไม่สุขหรือ   หากได้รัก   ใครสักคน
                   ไม่สุขล้น     รักหรือไร   ที่ได้คิด
                   ไม่สุขใจ      หรือไร      ใกล้ใกล้จิต
                   ไม่ลิขิต       ชีวิตใคร    ให้ใจตัว
                   รักคือรัก     หาใช่        ได้ครอบครอง
                   รักจักต้อง   เป็นเจ้าของ  อย่างนั้นหรือ
                   รักจักต้อง   เป็นลูกไก่    ในกำมือ
                   รักก็คือ      อิสระ          จะรักใคร