29 พฤศจิกายน 2547 00:30 น.

ตายเป็นตาย



วจีหวาน ซ่านอุรา พะว้าพะวง 
ยามลุ่มหลง โลมลูบ ถะนุถนอม
แต่ความรัก หาญหัก สะบักสะบอม
ใจจำยอม เหว่ว้า ละล้าละลัง

แต่คู่เชย เคยชิด สนิทสนม
กลับขื่นขม ตรมจิต ไม่คิดไม่หวัง
ดวงทหัย โหยหา พะว้าพะวัง
ยังคงฝัง อยากหนี ตะลีตะลาน

เหมือนกระดี่ ได้น้ำ ระริกระรี้
คราฤดี มีสุข สนุกสนาน
ชีพลิงโลด หาใดเทียบ มิเปรียบมิปาน
ถึงแหลกราญ ร้าวเก็บ ไม่เจ็บไม่จำ


@@@@@@@@@@@@@@@@@@

กลบทสะบัดสะบิ้ง
000 00 yxyx
ในแต่ละวรรคใช้คำได้ตั้งแต่ ๙ ถึง ๑๐ คน 
 สัมผัสในมี ๒ คู่ อยู่ที่ ๔ คำท้ายของวรรค ให้คู่ที่ ๑ เป็นคำซ้ำกัน
 ส่วนคู่ที่ ๒ให้สัมผัสอักษรกัน สระและตัวสะกดไม่ต้องเหมือนกัน 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@

... อยากลองเขียนดูบ้าง ครับ..

1284

love

comment

28 พฤศจิกายน 2547 21:33 น.

หลับเถิดคนดี

เรไร



กาพย์ยานี ๑๑

หลับตาลงตรงนี้
ณ ราตรีที่เหน็บหนาว
มองนภาพร่างพราว
สุกสกาวดาวประกาย

ปล่อยวางความเงียบเหงา
ไล่ความเศร้าให้หนีหาย
พักผ่อนให้สบาย
เอนกายพักใจใกล้กัน

บรรเลงเพลงผะแผ่ว
เสียงเจื้อยแจ้วแว่วกล่อมขวัญ
ว่าหวงห่วงดวงชีวัน
เลิกหวาดหวั่นให้มั่นใจ

หลับเถิดแม่เนื้อกลอย
อย่าเศร้าสร้อยคอยหวั่นไหว
จะปกป้องคุ้มภัย
เหลือบริ้นไรไม่ให้ตอม

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

ล่องลอยราตรี
ปลดปล่อยฤดี           พี่จะถนอม
ไม่เคยหลอกลวง      เจ้าพวงพยอม
ขื่นขมตรมตรอม       มิยอมกล้ำกราย

กาพย์ธนัญชยางค์ ๓๒

ฝันดีที่รัก                  ด้วยทหัยใจภักดิ์
มีใครหาญหัก           พิทักษ์จิตหมาย
ยินดีรับแทน             ถึงแม้ตัวตาย
ปัดเป่าชั่วร้าย            ให้พ่ายหายไป

ลืมโลกโศกเศร้า        มีเราไม่เหงา
เปลี่ยวร้างว่างเปล่า    เป็นเงาเรื่อยไป
ความสุขเกินฝัน         เคียงกันมั่นไว้
เพริศแพร้วทรวงใน  อุ่นไอนิรันดร์              


@@@@@@@@@@@@@@@@@@

... เพิ่งเข้าใจที่ คุณ ผู้เฒ่า บอกว่า ควรเริ่มจากกลอนแปด มาก่อน
 เพราะถ้าเขียนกลอนได้ดีแล้ว ค่อยไปเขียนกาพย์ แล้วไปต่อ อีกหลายอย่าง
แต่ว่าดูแล้วก็ยากพอๆกัน วันนี้เลยลองเขียนกาพย์ที่พอจะเขียนได้ เ
อามาขยำรวมกัน ช่วยติกันหน่อยครับ ขอบคุณครับ  :)

2009

love

comment

27 พฤศจิกายน 2547 11:33 น.