10 มิถุนายน 2549 12:29 น.

ยังคงอยู่ ตรงนี้ นะที่รัก

ที่ห่างหายไปจากบ้านกลอนไทยเสียหลายเดือนนั้น
ไม่ใช่ว่าจะลืมเลือนบ้านแห่งนี้นะ....แต่เพราะว่า...
...งานยุ่งมากๆๆนั่นเอง แก้ตัวหรือเปล่าหนอ...ไม่เลย
ที่บอกเช่นนี้เป็นเพราะว่า เรายังคงเข้ามาคิดตามอ่านผลงาน
ของเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในบ้านกลอนแห่งนี้บ่อยๆๆ....แต่
จะให้มาเขียนกลอนในช่วงนั้น คงจะยังไม่มีเวลาว่างมากๆนั้นเอง

ได้แต่เข้ามมองดูเพื่อนๆพี่ๆน้องๆอยู่ห่างๆ...และคนที่เราชอบเข้าไปอ่านเสมอ
คือ พี่สาวคนงามที่เขียนบทความเรื่องสั้นได้ไพเพาะจับใจ..และมีความหมาย
แอบแฝงเสมอ คนนั้นก็คือ พี่พุด นั้นเอง

คงไม่ต้องบอกนะว่า..ผลงานของพี่พุดนั้นดีขนาดไหน...เพื่อนๆที่เข้าไปอ่านประจำ
คงจะทราบกันดี...แก้วนีดาคนนี้จะขอบอกว่า...เป็นแฟนประจำ ของพี่พุดคน1จ๊ะ

ต้องขอบคุณพี่พุด พี่สาวคนดี ที่มาเขียนบทความเรื่องดีๆให้อ่านกันเสมอ

ขอบคุณนะค่ะพี่พุด

และอีกคนที่แก้วนีดาจะชอบเข้าไปอ่านเสมอ ถ้าได้เข้ามาในบ้านกลอนแห่งนี้
คือ พี่หญิงไร้เงา พี่สาวคนที่น่ารักที่สุดในใจของแก้วนีดา
จึงต้องมาขอว่า.....พี่หญิงจ๋า...แก้วนีดาคิดถึงพี่หญิงฯจังเลย
จะมาอ้อนขอกอดพี่หญิงด้วย....อิอิอิ

อีกคนที่แก้วนีดา ชอบเข้าไปอ่าน คือ ดาวอังคาร
ยิ่งนานวัน ดาวอังคารก็เขียนบทกลอนได้ประทับใจแก้วนีดา
มาชื่นชมจากใจจริงของเพื่อนคนนี้นะ ดาวอังคาร

ชมอักรษ ก็อีกคน ที่แก้วนีดาคิดถึงเสมอนะจ๊ะ

ลุงแก้วประเสริฐด้วย หลานแก้วจะเข้าไปอ่านผลงานบ่อยๆ

ทะเลไม่เคยหลับด้วยนะ

ไอซ์ก็อีกคนที่แก้วนีดาคิดถึงและจำหน้าได้เสมอ

กุ้งหนามแดงด้วย ว่าแต่ คนเมืองลิงไม่รู้ว่าหายไปไหนหนอ
แก้วนีดาคิดถึงนะ

คนชอบเมา บินเดี่ยว แอปเปิ้ล อัมมิตราหญิงเก่งแห่งบ้านกลอนไทย

เรนจังเจ้าน้องน้อยที่น่ารัก

น้ำแขงไส ,หลักไม้เลื้อย

ยังมีอีกหลานคนที่แก้วนีดาไม่ได้เอยชื่อถึง...แต่แก้วนีดาก็ไม่เคยลืมนะจ๊ะเพื่อน

ฉันคนเก่าคนนี้ยังคงอยู่
เธออาจไม่รู้ความในใจ
ตลอดเวลาของความห่วงใย
แก้วคนนี้ยังมีให้ใจคงเดิม

ที่ผ่านมาอาจไม่บอกเล่า
ในเรื่องเก่าเก่าที่สงสัย
มาวันนี้ทุกสิ่งประจัยนัย
ความสงสัยสิ้นหายในตัวตน