30 กรกฎาคม 2548 20:51 น.
ไรไก่
ชีวิต.....ผ่าน วัน เดือน ปี
วันนี้เราอาจหัวเราะ ปากกว้าง ยิงฟัน
เสียงหัวเราะดังไปก้องไปทั่วโลก
แสดงให้เห็นถึงความสุขที่มากล้นเหลือ
พอถึงวันรุ่งขึ้น
พรุ่งนี้....
เสียงหัวเราะอาจเงียบหายไป..
แปรเปลี่ยนจากเสียงหัวเราะเป็นเสียงร้องไห้แทน
ความชอกช้ำหัวใจเหลือทน
หยาดน้ำตาเอ่อล้น
เสียงหัวใจร้องไห้ร้าวระทม
นั่งซบหน้ากอดเข่าของตนเอง
แลหาผู้ใดไม่มีข้างกาย
ชีวิตหมุนเวียนแปรเปลี่ยนเป็นเช่นนี้
พบพานทั้งความสุขและความเศร้า
ยินเสียงหัวเราะและพบหยาดน้ำตา
ความสุขจะไม่คงที่
ความทุกข์จะไม่ถาวร
ชีวิต ....ใครลิขิต
26 กรกฎาคม 2548 08:58 น.
ไรไก่
การอ่านคนหรือการมองคนหรือสิ่งต่างๆรอบตัวเรา
เราอ่านจากภาพลักษณ์ที่ขณะนั้นเรามองเห็นหรือ
อ่านจากความรู้สึกของจิตใจของเราขณะนั้น
"สิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่อย่างที่คิด"
21 กรกฎาคม 2548 12:22 น.
ไรไก่
ความสุขมิได้อยู่ที่สิ่งอื่นใด
มิได้อยู่แห่งหนไหน
หากอยู่ในใจของเรา
ความสุขสัมผัสได้ด้วยความรู้สึกเท่านั้น
ความสุขมิใช่รูปธรรม ไม่ใช่วัตถุสิ่งของ
มิใช่ความสำเร็จอันสูงส่งใดๆ
ขึ้นอยู่กับเราจะมีวิธีคิดและบริหารชีวิต
อย่างไรให้พบความสุขที่แท้จริง
คนเราเลือกได้
ว่าอยากจะมีความสุขหรือเป็นทุกข์
ความสุขมิได้ขึ้นอยู่กับโชคชตา
มิได้อยู่กับดินฟ้าหรือพรหมลิขิต
มิได้อยู่ที่บทกฏเกณท์ใดๆ
ความสุขมิใช่สิ่งที่จะต้องเสาะแสวงหา
แต่เป็นสิ่งที่เราต้องเลือกเอง
ช่วงขณะใดที่รู้สึกชีวิตเป็นทุกข์
นั่นหมายถึงเราเลือกผิด
และเราจะปล่อยเป็นอย่างนั้น
หรือจะเลือกใหม่
บางคนวิ่งไล่ไขว้คว้าหาความสุข
ยิ่งวิ่งตามหายิ่งทุกข์
หยุด-วิ่ง-ไล่
และปล่อยให้ความสุขเป็นฝ่ายมาหาเราเองจะดีไหม
ไม่เป็นไรหรอก
หากต้องเสียเวลาเกือบครึ่งชีวิตเพื่อแสวงหาความสุขที่แท้จริง
ไม่เป็นไรหรอก
หหากค้นหาเกือบครึ่งชีวิตเพียงพบว่า
ที่แท้ความสุขนั่นอยู่ที่ที่เราเริ่มต้นชีวิต
ไม่เป็นไรหรอก
ถ้าเรายังหาคำตอบได้...ก่อนที่จะสายเกินไป.
ไม่เป็นไร...
21 กรกฎาคม 2548 12:21 น.
ไรไก่
สาเหต............เหงา?
ค้นหา.............ผู้คนมากมายหมุนเวียนแวะมาทักทาย
เหมือนลมพัดผ่าน...........และแล้วก็จางหายไป
กาลเวลา.........หมุนเวียนไปเรื่อยๆหมุนตามโลก หมุนตามตัวเอง
การได้พบเพื่อการรู้จัก......เมือค้นหาย่อมที่จะได้พบรู้จักทักทายและเริ่มต้น
การเรียนซึ่งกันและกันเหมือนกับทำความคุ้นเคย
ความเหงา..............จางหายเมื่อต่างคนต่างมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายจากชีวิต
และแล้ว.............ต่างเดินแยกห่างออกจากกันเมื่อหายเหงาแล้วใช่ไหม ? หรือมี
คนมาใหม่ที่ให้มากกว่า
นิ่ง................เกิดความรู้สึก
เงียบ..............ถอยมาตั้งหลัก
ตระหนัก..........ทุกสิ่งทุกอย่างที่กระทำลงไปเรียกว่าอะไร?
ร่องรอย.........สิ่งที่ติดค้างในวิถีชีวิตของกันและกันเมื่อเดินจากกันไปแล้วคืออะไร?
คุณค่า.............ทุกคนมีคุณค่าในตนเองเสมอ
สิ่งที่คาดหวัง...การเป็นคนที่มีความหมายการเป็นคนพิเศษของกันและกัน
เป็นแรงบันดาลใจเป็นกำลังใจเป็นบุคคลที่รอคอยว่าเป้นคนที่ใช่ของกันไหม
19 กรกฎาคม 2548 18:12 น.
ไรไก่
ท่านเคยได้ยินไหมกับคำว่าปราชัยศาสตร์
ในสังคมที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย
ยกระดับตัวเองสูงเหนือบุคคลอื่น
ที่มีทั้งทิฐิ มานะ แก่งแย่ง
ปัญหาที่เกิดในสังคมปัจจุบัน
เกิดจากคนที่ไม่รู้จักคำว่าปราชัยศาสตร์
ถ้าสังคมรู้จักคำนี้
คงจะดีนะคะ
หรือคุณคิดว่าไงค่ะ
หน้าส่วนตัว
882
