22 พฤศจิกายน 2548 22:13 น.
ไรไก่
จากวันนั้นถึงวันนี้หนึ่งปีแล้ว
เหมือนดั่งแจวเรือน้อยบนโลกใหญ่
ได้เรียนรู้พบเห็นความเป็นไป
ชีวิตใครชาวมนุษย์สุดบรรยาย
ช่วงชีวิตท่องโลกไซเบอร์นี้
พบคนชั่วและดีมีหลากหลาย
ที่หวังหลอกลวงเราเข้าทักทาย
มองดูคล้ายเรื่องราวชาวละคร
เวบมากมายเปิดให้เข้าศึกษา
เป็นตำราเรียนรู้ดั่งครูสอน
วิชาการเกมข่าวกวีโคลงกลอน
คงต้องออนเข้าอ่านประจำวัน
โลกไอทีเปลี่ยนชีพที่จมปลัก
ให้คึกคักหลงไหลสู่โลกฝัน
จึงเข้ามาวนเวียนเขียนรำพรรณ
ย่อโลกพลันอยู่ในมือคลิ๊กเข้าไป
22 พฤศจิกายน 2548 07:43 น.
ไรไก่
เป็นตำนานขานกล่าวสืบกันว่า
พระราชาองค์หนึ่งครองเมืองใหญ่
ประกาศก้องทหารขี่ม้าไป
พื้นที่ใครอยากได้ยกให้ครอง
เหล่าทหารพากันเร่งควบม้า
เกิดความบ้าอยากได้จิตสนอง
ไม่นำพาความหิวเหนื่อยมิไตร่ตรอง
ใจลำพองด้วยความโลภแน่นข้างใน
แล้วถึงคราม้าและคนหมดแรงขับ
ใกล้จุดดับของชีวิตคิดหวั่นไหว
เอาที่ดินมากมายมาทำไม
แค่ที่ได้ฝั่งตัวเองเพียงคืบเดียว
ความอยากได้อยากมีของชีวิต
ลืมพินิจคิดตรึกขาดเฉลียว
หลงมัวทำโง่เขลาตัวเป็นเกลียว
จึงต้องเที่ยวหาทุกข์ให้กับตน
17 พฤศจิกายน 2548 14:31 น.
ไรไก่
พวกมากลากค่าให้..ได้ดี
พ้องเพื่อนกันจนมี...ช่วยเกื้อ
น้องหนุนร่วมเต็มที่.ชมชื่น
นาย.ยื่นมือเอื้อเฟื้อ..กลุ่มเชื้อ..เดียวกัน
สังคมไทยวันนี้มีให้เห็น
นิยมเป็นกลุ่มก้อนครอบครัวฉัน
และไม่แปลกหากมีขัดแย้งกัน
รู้ไว้พลันคุณค่านั้นอยู่ที่ใด
ค่าของคนอยู่ที่ผลของงานโบราณกล่าว
ยุคนี้ก้าวฉีกแนวคนของใคร
ผลของงานถูกผิดไม่เป็นไร
อยู่ที่ใจของคนคุ้มครองกัน
นี้พวกพ้องน้องนายในสายตา
เพิ่มคุณค่าสั่งสมให้สุขสันต์
เข้าโอบอุ้มส่งเสริมกันและกัน
ผลงานฉันช่วยแก้เห็นแก่ตัว
สังคมไทยหมดค่าความน่ารัก
คนดีมักถูกย่ำกลัวหดหัว
คนชั่วจึงกล้าหาญหลงเมามัว
คนดีกลัวคนชั่วกล้าอะไรกัน
13 พฤศจิกายน 2548 20:40 น.
ไรไก่
น่ายกย่องหญิงไทยใจหาญกล้า
สุดยอดคว้าเหรียญทองได้ดั่งหมาย
ยกน้ำหนักหลายท่าวาดลวดลาย
เธอเยื้องกรายขึ้นแท่นรับเหรียญทอง
ปวีณา ทองสุขนักสู้หญิง
วางท่านิ่งจิตสงบไม่หม่นหมอง
เดินมาดมั่นขึ้นเวทีตาจ้องมอง
ไม่อ้อนวอนคู่แข่งแซงรับชัย
คลีนแอนด์เจิร์กสแนตช์แบกน้ำหนัก
แขนแทบหักตัวเริ่มสั่นยืนแทบไม่ไหว
แต่เพราะเธอเลือดนักสู้เต็มหัวใจ
เธอทำได้เพื่อคนไทยชาติไทยของเรา
13 พฤศจิกายน 2548 15:39 น.
ไรไก่
ฉันวาดฝันใฝ่สร้าง ทางชีวิต
เดินมุ่งตามความคิด คาดไว้
คลายอดีตจากจิต ที่มั่น ไว้นา
ปัจจุบันแน่ไซร้ เลิศล้น ความดี
อนาคตใช่ให้ ฝันถึง
และไม่สามารถดึง ดั่งได้
ควรที่ไม่เฝ้าคะนึง เก็บใส่ใจนา
พลาดท่าแคล้วคลาดให้ สูญสิ้นตัวตน
ฉันวาดฝันใฝ่สร้างทางชีวิต
ด้วยดวงจิตมุ่งมั่นไม่หวั่นไหว
ทิ้งอดีตปลดปล่อยค่อยคลายไป
พร้อมเอาใจตนเองเพื่อเปรมปรีดิ์
ปัจจุบันของฉันแสนล้ำค่า
ยืนสง่ามาดมั่นด้วยศักดิ์ศรี
กำลังใจเอ่อล้นทบทวี
มุ่งตรงที่ประจักษ์จิตวิญญา
อนาคตเป็นสิ่งคาดไม่ถึง
ไม่อาจดึงเข้ามาให้ฝันหา
จัดเป็นกรอบขีดเส้นโชคชะตา
อาจคลาดคราแปรเปลี่ยนเคลื่อนที่ไป
ฉันไม่ย้อนอดีตที่ผ่านมา
ไม่เร่งหาอนาคตเกินวิสัย
ปัจจุบันตรงนี้คือหัวใจ
มุ่งมั่นให้พบชัยของชีวิต
หน้าส่วนตัว
839
