ในมุมเศร้าเสี้ยวของใจมากใยหม่น
ต้องจำทนเจ็บช้ำซ้ำรอยใหม่
พิษสวาทบาดระทมตรมร่ำไป
ทำไฉนใจพ้นห้วงบ่วงทรมา
เพราะยังหลงวงเวียนว่ายปลายกิเลส
รับฤทธิ์เดชซานซมห่มเสน่หา
เปลวไฟร้อนเริงร่ายรุมสุมอุรา
คลื่นน้ำตาหลั่งไหลโหมโถมทวี
จะโทษใครกันเล่าเขียนเศร้าโศก
ร้อยวิโยคโชคร้ายมิหน่ายหนี
ก็ใจยอมพร้อมพ่ายแพ้แต่โดยดี
ยากขีดสีชมพูสู่ห้องใจ
กว่าจะพบจบนิ่งทุกสิ่งสรรพ
ชีพคงดับลับร่างร้างหวั่นไหว
ปรารถนาหมดสิ้นจมดินไป
ที่เหลือไว้คือซากเศร้าเถ้าจดจำ.
8 เมษายน 2551 20:28 น. - comment id 837599
มาปลอบขวัญคนเศร้านะคะ อย่าเศร้า โอ๋ๆๆ

8 เมษายน 2551 21:22 น. - comment id 837621
กิ่งโศก มาเยี่ยมชม เลยโศกไปด้วย

9 เมษายน 2551 07:56 น. - comment id 837684
ขอบคุณค่ะคุณพี่ช่ออักษราลี ...
ขอบคุณค่ะคุณกิ่งโศก.....

9 เมษายน 2551 09:05 น. - comment id 837722
เอาไปเผาเหอะนางฟ้า

9 เมษายน 2551 17:16 น. - comment id 837847
ขี้เถ้าเผาได้อีกรึจ๊ะป.จ๋า..
