อยากต่อว่าฟ้าดินสิ้นสงสาร
ทรมานใจเราสองต้องหมองหม่น
มีน้ำตามาลัยทองคล้องกมล
ยอมจำนนในรักเศร้าเคล้าน้ำตา
พรากเธอไกลใช่สุดตาเกินคว้าสอย
ร่างหลุดลอยเหลือสายใจใยเสน่หา
สถานการณ์ผลาญเผาใจให้ทรมา
การเข่นฆ่าของมนุษย์หยุดเมื่อไร
ต้องสูญเสียอีกกี่ครั้งถึงยั้งหยุด
ต้องยื้อฉุดจุดมโนธรรมซ้ำอีกไหม
ฤๅเลือดต้องล้างเลือดเชือดเฉือนใจ
ครอบครัวใครจักเจ็บร้าวหนาวช่างมัน
สวรรค์สร้างวิมานเมฆเสกประดิษฐ์
แล้วใครคิดนรกสาปบาปมหันต์
เคราะห์ผลกรรมทำไมไม่เท่ากัน
ฟ้าดินนั้นน้อยใจลืมปลื้มเมตตา
ต้องจำยอมพร้อมรับความอับโชค
ต้องรับโศกเสียใจไร้วาสนา
ชีพคนรักในโลงทองคล้องมาลา
และคำว่าคนดีศรีแผ่นดิน.
13 กรกฎาคม 2552 06:50 น. - comment id 1013534
การยอบรับความจริงบนโลก ก็เป็นสุขได้นะคับ หากสิ่งนันเป็นกฎธรรมชาติอันยิ่งใหญ่

13 กรกฎาคม 2552 10:44 น. - comment id 1013629
แค่นี้ก็ต้องยอมแล้วหรอครับ ผมยังอยู่ตรงนี้..ที่เดิม รอแค่คุณเดินมาหาเท่านั้น อยากให้รู้ว่า ผมยังไม่ไปไหน ยังรอคนสำคัญของหัวใจตลอดมา อิอิ เห้ออ ผมนี้ มาป่วนบ้านคนอื่นได้ดีจริงๆ อิอิ

13 กรกฎาคม 2552 13:42 น. - comment id 1013698
ยอมจำนนต่อฟ้าดินด้วยคนนะคะ

13 กรกฎาคม 2552 15:44 น. - comment id 1013831
ยอมจำนน...ฟ้าดินเช่นกันค่ะ

13 กรกฎาคม 2552 22:59 น. - comment id 1014032
ยอมจำนนฟ้าดิน....ฮือๆๆๆ http://music.siamza.com/music.php?k=32K&id=203

14 กรกฎาคม 2552 10:37 น. - comment id 1014119

15 กรกฎาคม 2552 09:03 น. - comment id 1014567
ช่างเศร้าซะเหลือเกินค่ะ อุปสรรคและปัญหาถ้าเข้ามาติดติดกัน ก็ทำให้แย่ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

26 สิงหาคม 2552 15:36 น. - comment id 1032073
คิดด้ายดีมากเลยเหมือนชีวิตของเราเลย
