เรื่อยเรื่อยสายลมเอื่อยพัด
เดินลัดเลาะทางอย่างเก่า
สงบทุกก้าวย่างอย่างเป็นเรา
นกร้องเบาเบาให้ได้ยิน
เรื่อยเรื่อยเปื่อยเปื่อยไม่วุ่นวาย
ทุกอย่างดูง่ายไปทั้งสิ้น
เดินเพลินชมเพลินดูนกบิน
เพียงผินเห็นหน้าผวาใจ
เธอเดินสวนมาอย่างท้าทาย
สบตาไม่หายหลบไปไหน
แล้วยิ้มชนิดคิดว่าบาดใจ
เฮ้อ
ดูแล้วหื่นขนาดไหน รู้ตัวบ้างไหมเล่าเธอ?
21 มกราคม 2546 18:50 น. - comment id 105803
แหม.. กาลังอ่านเรื่อย ๆ เพลิน ๆ อยู่เชียวค่ะ.... ทำเอา.. ต๊กจาย.. หมกเลย อิอิ

21 มกราคม 2546 21:49 น. - comment id 105836
5 5 5 5 เป็นไปได้ซะน้านเรยนะคะพี่ละอองน้ำ

21 มกราคม 2546 21:57 น. - comment id 105839
ท่านละอองน้ำเล่นหักมุมเสียแทบหัวใจวายแน่ะ แหม

21 มกราคม 2546 22:36 น. - comment id 105852
อิอิ

22 มกราคม 2546 07:06 น. - comment id 105865
เอิ๊ก โต๊ะจายโหมะเลย

22 มกราคม 2546 12:57 น. - comment id 105922
^J^ ....................... อ้าว....!!!...แล้วกัน ไปเจอใครมา...?

22 มกราคม 2546 15:48 น. - comment id 105941
อย่าร้อนตัวสิคุณกฤษณะ อิอิ

23 มกราคม 2546 17:16 น. - comment id 106141
ป๋มว่าน่าจะพอๆกันนะ.... ไม่งั้นคงไม่ยิ้มให้หรอก.... ประมาณว่า....ไงจ๊ะเธอ...จะไปไหนฮ้าา

23 มกราคม 2546 19:49 น. - comment id 106176
นึกภาพตามแล้วผะอืดผะอมจัง
