ขนาดน๊านเลย

ละอองน้ำ

เรื่อยเรื่อยสายลมเอื่อยพัด
เดินลัดเลาะทางอย่างเก่า
สงบทุกก้าวย่างอย่างเป็นเรา
นกร้องเบาเบาให้ได้ยิน
    เรื่อยเรื่อยเปื่อยเปื่อยไม่วุ่นวาย
ทุกอย่างดูง่ายไปทั้งสิ้น
เดินเพลินชมเพลินดูนกบิน
เพียงผินเห็นหน้าผวาใจ
    เธอเดินสวนมาอย่างท้าทาย
สบตาไม่หายหลบไปไหน
แล้วยิ้มชนิดคิดว่าบาดใจ
              เฮ้อ
ดูแล้วหื่นขนาดไหน รู้ตัวบ้างไหมเล่าเธอ?				
comments powered by Disqus
  • ไข่เจียว

    21 มกราคม 2546 18:50 น. - comment id 105803

    แหม..  กาลังอ่านเรื่อย ๆ เพลิน ๆ อยู่เชียวค่ะ....
    ทำเอา.. ต๊กจาย.. หมกเลย อิอิ
  • ทะเลใจ

    21 มกราคม 2546 21:49 น. - comment id 105836

    5 5 5 5 เป็นไปได้ซะน้านเรยนะคะพี่ละอองน้ำ
  • พรระวี

    21 มกราคม 2546 21:57 น. - comment id 105839

    ท่านละอองน้ำเล่นหักมุมเสียแทบหัวใจวายแน่ะ
    แหม
  • วรรณกาญจน์

    21 มกราคม 2546 22:36 น. - comment id 105852

    อิอิ
  • windsaint

    22 มกราคม 2546 07:06 น. - comment id 105865

    เอิ๊ก โต๊ะจายโหมะเลย
  • ***กฤษณะ***

    22 มกราคม 2546 12:57 น. - comment id 105922

    ^J^    .......................
    
    อ้าว....!!!...แล้วกัน ไปเจอใครมา...?  
    
  • ละอองน้ำ

    22 มกราคม 2546 15:48 น. - comment id 105941

    อย่าร้อนตัวสิคุณกฤษณะ  อิอิ
  • ตุ๊กตาไล่เหงา

    23 มกราคม 2546 17:16 น. - comment id 106141

    ป๋มว่าน่าจะพอๆกันนะ....
    ไม่งั้นคงไม่ยิ้มให้หรอก....
    ประมาณว่า....ไงจ๊ะเธอ...จะไปไหนฮ้าา
  • ละอองน้ำ

    23 มกราคม 2546 19:49 น. - comment id 106176

    นึกภาพตามแล้วผะอืดผะอมจัง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน