๐ ลืมฉันเสียเถิด ๐

แก้วประเสริฐ

         ๐ ลืมฉันเสียเถิด ๐
๐ เสียงอ้อยอิงลำนำย้ำหวนหา
ม่านท้องฟ้าสนธยาหาเลือนฉาย
ประคองร่างนงนุชสุดพร่างกราย
ก่อนจางหายไปในความมืดมัว.๐
๐เสียงอ้อยอิงสิ่งย้ำ...........หวนหา
ม่านผ่องฟ้าเลือนลา..........ลับฟ้า
ประคองร่างนำพา..............เหินห่าง ผาเฮย
เคียงคู่มิเหว่ว้า...................มากยิ้มยามสนองฯ
๐ ปทุมทองพิลาสแพร้ว.......นวลอนงค์
เหล่านกกาเริงหลง............ ..ยากลี้
ล้ำเลิศสิ่งยากปลง................คนึงจาก นางแฮ
สิ้นสุดดุจแก่นพี้....................ฝากไว้พะวงฯ
๐ สายลมพัดพร่างพลิ้ว........เยือกเย็น นางเอย
แสนสุดห้วงลำเค็ญ..............ครวญเจ้า
ร่างยืนเด่นแสงเพ็ญ..............หวังพบ นวลแม่
หรือใหม่ลืมสิ่งเคล้า.............ยากแท้หวังปองฯ
๐ หนาวรักฝากผ่านฟ้า.........คนึงครวญ จริงนอ
สรรสู่ใคร่กำสรวล................สลดไว้
เหลียวแลสุดฝันชวน...........เหินห่าง ฤดีแด
ใจสั่นแสนคลั่งไคล้.............เหลือไว้ใยถวิลฯ
๐ ลืมฉันเสียเถิดน้อง.........คนดี
คู่ใหม่คงเฉิดฉวี.................เยี่ยงฟ้า
จันทร์ส่งแสงมากมี............หวังสิ่ง 
ไหวหวั่นยากสุดคว้า..........แนบน้องเคียงเชย.๐-
           ๐ แก้วประเสริฐ. ๐