ที่รัก
เธอคนเดียวเท่านั้นที่ฉันรักสลักจิต
ที่สะกิดดวงใจฉันให้สุดจะหวั่นไหว
ใจฉันสั่นพรั่นความคิดออกไปไกล
จิตหวั่นไหวใจคำนึงนึกถึงแต่เธอ
ที่รักจ๋ารู้ไหมใจฉันพร่ำร่ำเรียกหา
โอ้กานดาอยู่สูงไปเกินสุดคว้ามาถวิล
แม้นเธอผินพักตร์ยิ้มฉันเป็นอาจินต์
สุดโบยบินเหนี่ยวรั้งเธอคืนกลับมา
ฟ้าลิขิตกำหนดตัวฉันได้เพียงเท่านี้
ต่อแต่นี้ยากที่ฉันจะได้เธอกลับมาหา
ขอเพียงบอกรักเธอมั่นตลอดทุกเวลา
ดินกลบหน้าฉันจะไม่ลืมเธอทุกนาที
ที่รักจ๋าขอให้ฉันได้ใช้เรียกเธอคำนี้
ทั้งฉันที่รู้ตัวว่าไม่อาจกล่าวเพราะเสียดสี
แต่กายใจฉันพลีมอบให้แด่เธอทุกวินาที
อาจจะมีคำครหามาให้แก่ตัวของเธอ
ขออภัยเธอเพราะใจฉันสั่นพรั่นแต่รัก
สมานสมัครรักแต่เธออยู่อย่างสม่ำเสมอ
ที่รักจ๋าแม้นความฝันฉันยังฝันถึงตัวเธอ
สุดละเมอเพ้อแต่รักเธอทุกเวลาเป็นอาจินต์
เธอทั้งสิ้นเป็นทุกสิ่งที่ฉันได้มอบรัก
และจะภักดิ์แด่เธอนั้นให้ด้วยใจทั้งสิ้น
เธอเท่านั้นที่ฉันรักมากสุดจะหวลถวิล
แม้นชีวินฉันยังพลีรักให้แด่เธอคนเดียว
แก้วประเสริฐ.
3 กุมภาพันธ์ 2547 15:58 น. - comment id 211402
ในเมื่อเขาอยู่สูง ก้อหาอะไรมาต่อขึ้นไปหาสิค่ะ ^-^

3 กุมภาพันธ์ 2547 16:31 น. - comment id 211421
...สวัสดีค่ะ.... ...ฟ้าลิขิตมาให้ได้แค่นี้ คงยากที่..ครองกันดังฝันใฝ่ เพราะเธอไม่เหลือแม้แต่หัวใจ จึงจำไกล...ห่างมา..ก่อนช้าเกิน.......... .....ถอยดีกว่าาาา.....แซวเล่น...คงไม่ถึอนะคะ....อิอิ ..~-~....

3 กุมภาพันธ์ 2547 18:05 น. - comment id 211470
อืมม .. คงรักมาก เป็นไปได้ถึงเพียงนี้ :) มาเยือนค่ะ คนเก่ง

4 กุมภาพันธ์ 2547 12:02 น. - comment id 211646
เรียนคุณ ข้าวปล้อง, คุณ ซอมพลอ, คุณ อัลมิตรา
วันเวลาผ่านไปเมื่อย้อนคิด
ดวงใจจิตถึงอดึตที่ได้เคยฝัน
ผันความคิดจิตเก่าคืนกลับกัน
ย้อนความฝันที่ลึกซึ้งในอารมณ์
ขอขอบคุณข้าวปล้องมาท่องเที่ยว
ซอมพลอลดเลี้ยวก้อยให้ได้สม
อัลมิตรายอดกวีที่ได้แวะมาชม
ตัวกระผมนบนอบไว้ด้วยใจยินดี.
ขอบคุณมากครับ ยอดกวีกลอนทั้งสามที่ไม่ลืมผม
จะติชมผมได้ด้วยใจขอบคุณ.
แก้วประเสริฐ.

4 กุมภาพันธ์ 2547 21:51 น. - comment id 211891
ถ้าใครได้เป็นเช่นที่รัก ที่คุณมอบใจภักดิ์รักไว้ให้ เขาก็คงจะรักคุณหมดหัวใจ เพราะคุณแสนดีเกินใครแน่นอน *-*แหมทำขนาดนี้แล้วเขาไม่รักให้รู้ไปซิค่ะ กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชื่นชมค่ะ*-*
