หยดน้ำฟ้าหยาดน้ำฝนหล่นจากฟ้า พริ้วพัดพาเพียงพิรุณค้ำจุนหรือ กระชับมือผ้าผวยช่วยสองมือ ครืนครืนคือคำเคียงเสียงทำนอง แสงสว่างพร่างตาฟ้าสว่าง สบสิ่งสองเสยสางวางคู่สอง เคยประคองน้องตามยามไข้ครอง มาหม่นหมองหม่นหมางระคางไป ปิดน้ำท่าเถิดหนอมิรอท่า หวิดหวั่นไหวเหว่ว้าคราอ่อนไหว บอกกับใจเดี๋ยวก็กลับมารับใจ รอเรื่องร้ายลบลายกลายเป็นดี ล้มตัวแล้วนิทราหลับตาแล้ว หวิวหวาดแว่วหวั่นหวาดอนาจศรี แล้วนรีหยิบหนาท่องบาลี ไล่หลบลี้หลีกหลบด้วยครบมนต์ ...
กุ้งหนามแดง 3 ก.ย. 2547 11:27 น. - ID 60302 
1845
11
0
3 กันยายน 2547 11:30 น. - comment id 322799
..อารมณ์ + ความรัก + ความรู้สึก.. .. ประมาณ..คิดว่าตัวเองเป็น เดมี่ มัวร์..อิ อิ.. ..
3 กันยายน 2547 11:35 น. - comment id 322806
ถ่ายทอดจารียวัตรได้งดงามครับ อ่านตีความได้ แค่ความไพเราะ ครับ ส่วน..พยัคฒ์ข้ามห้วย..สลับ ..เบญจวรรณห้าสี...นั้นไม่รู้ความ โปรดอรรถาธิบายด้วยครับ๚ะ๛ size>
3 กันยายน 2547 11:45 น. - comment id 322819
หน้าส่วนตัว
กลบทที่นำเสนอ มีรายละเอียดดังนี้ค่ะ คุณทิงนองนอย..และเพื่อนๆ ที่ ต้องการข้อมูล..
กลบท (กน-ละ-บด) น.คำประพันธ์ที่บัญญัติให้ใช้คำหรือสัมผัสเป็นชั้นเชิงยิ่งกว่าธรรมดา เช่น
อมรแมนแม่นแม้นเจ้างามโฉม(กลบทตรีประดับ)
ในคำประพันธ์ร้อยกรองแต่โบราณของไทยเรานั้น เรามีกลบททั้งที่เป็น กลอนกล ร่ายกล โคลงกล กาพย์กล และฉันท์กล แต่ในที่นี้จะกล่าวถึงเฉพาะกลอนกล เท่านั้น
กลอนกล ก็คือกลอนสุภาพนั่นเอง แต่มีการแต่งเพิ่มลักษณะบังคับให้วิจิตรพิสดารมากยิ่งขึ้น เช่นบังคับให้มีสัมผัสสระ สัมผัสอักษร คำเป็น คำตาย คำซ้ำ และรูปวรรณยุกต์ เป็นต้น ว่าจะต้องมีอยู่ในตำแหน่งคำใดของกลอน แล้วตั้งชื่อเรียกการกำหนดข้อบังคับนั้นว่าเป็นกลบทชื่ออะไรต่างๆออกไป โดยมากกลอนกลมักจะแต่งเป็นกลอนเก้า เพราะบรรจุคำได้มากกว่า ทั้งจังหวะการอ่านก็เป็น จังหวะละสามพยางค์ การกำหนดข้อบังคับพิเศษขึ้นมาจึงมีจังหวะเสียงที่ลงตัวได้ดีกว่า กลอนกลบทมีมากมายหลายชนิด แต่ในที่นี้จะยกตัวอย่างมาให้เห็นบางชนิด ที่เห็นว่าเป็นศิลปะในการเขียนกลอนชนิดหนึ่ง ที่เราอาจจะนำมาใช้ได้บ้างในบางครั้งหากเห็นว่าจะช่วยทำให้กลอนที่แต่งมีเสียงและจังหวะที่อ่านหรือฟังแล้วไพเราะ
ตัวอย่าง.....กลบทพยัคฆ์ข้ามห้วย
เสียแรงหวัง ใจมุ่ง ผดุงหวัง
ไม่ควรชัง ฤามาราน พาลชิงชัง
เออเป็นใจ ใครมั่ง ไม่น้อยใจ
สู้ถนอม แนบเนื้อ นี้เหลือถนอม
ก็เหตุไฉน ยังไม่ออม เสน่ห์ไฉน
เมื่ออาลัย ยังไม่ลืม ปลื้มอาลัย
ช่างเด็ดรอน รักได้ ไปรอนรอน
ในกลบทพยัคฆ์ข้ามห้วยนี้ ข้อบังคับอยู่ที่กำหนดให้ คำที่ ๓ ในแต่ละวรรคเป็นคำเดียวกันกับคำสุดท้ายในแต่ละวรรคนั้น ๆ
กลบทเบญจวรรณห้าสี
แสนสุดโศก สั่งสาร เห็นนานหาย
คนข้างเคียง เคยคอย พลอยกลับกลาย
อกเอ๋ยโอ้ เอออาย เพราะหมายเกิน
หลงละเลิง ลมลิ้น ไม่กินแหนง
สายสนสื่อ เสกแสร้ง ช่วยเดินเหิน
โน่นนี่นั่น แนะนำ แล้วทำเมิน
ชักชวนเชิญ เชือนไช ไม่เหลียวแล
......
กลบท เบญจวรรณห้าสี มีลักษณะสำคัญอยู่ที่ คำที่ ๑ ถึง ๕ ในแต่ละวรรคจะสัมผัสอักษรกัน ทุกวรรคไป แต่ละวรรคก็จะสัมผัสอักษรอย่างหนึ่งอย่างใด(คำว่าสัมผัสอักษร หมายถึงใช้เสียงพยัญชนะต้นเสียงเดียวกัน)เช่น
แสนสุดโศกสั่งสาร.................สัมผัสอักษรเสียงพยัญชนะ สอ
คนข้างเคียงเคยคอย................สัมผัสอักษรเสียงพยัญชนะ ขอ (ข ค ฆ.เป็นเสียงเดียวกัน) เป็นต้น
ขอขอบคุณข้อมูล: http://www.st.ac.th/thaidepart/kolbot.php
3 กันยายน 2547 12:40 น. - comment id 322894
ยอดจริงลึกซึ้งจริง
นี่แหละหนอยากนักที่นักกลอนที่ผมสัมผัสมาจะมาเทียบเพื่อนเราได้ ยอดจริงนักกลอนอีกคนรู้สึกว่าจะเหนือว่ากุ้งนะคืออัลมิตรา นอกนั้นแค่เสมอและต่ำกว่าจ๊ะแม้แต่ผมเองยังห่างไกลอีกมากเลย เท่านี้ก่อนนะผมปากมากจังเลย อิอิ
แก้วประเสริฐ.
3 กันยายน 2547 13:06 น. - comment id 322920
กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบมาก ชื่นชมในผลงานนะค่ะ วันนี้ไม่มีเวลาอ่านข้อมูลข้างล่าง แล้วจะกลับมาอ่านอีกครั้งในวันจันทร์ค่ะ
3 กันยายน 2547 13:30 น. - comment id 322954
สุดยอดดดดดดดดด มากกกค่ะ^____^
3 กันยายน 2547 14:39 น. - comment id 323006
คุณแก้วประเสริฐ: ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ เพียงแค่กุ้งชอบเขียนเท่านั้นเอง..ส่วนเรื่องอ่านแล้วจะชอบไม่ชอบนี่กุ้งว่าอยู่ที่คนอ่านมากกว่าน่ะค่ะ ..แต่ละคนก็ต่างกันไป.. เขาอ่านแล้วชอบก็ว่าเราเขียนดี ถ้าไม่ชอบก็ว่าไปอีกอย่าง.. กุ้งในฐานะผู้เขียนคนหนึ่ง..ก็พยายามเขียนถ่ายทอดงานของตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ..กุ้งว่าหน้าที่กุ้งมีอยู่เท่านั้น..จริงๆ...อืม! ลืมบอกไป นักเขียนนี่ก็เป็นอีกงานที่เป็นความฝันตอนอยู่ม.ปลาย .. แต่มีเรื่องตลกมากๆ อยู่อย่างนึงที่กุ้งคล้ายคุณอัลมิตรา (บังเอิญมาก) คือตอนประถมกุ้งท่องอาขยานไม่ได้ค่ะ รู้สึกจำได้ติดใจเลยโดนครูตี ..นโมข้าจะไหว้ พระรัตนตรัย รัตนา ใส่ไว้ในเกศา วรบาทมุณี ..ประมาณนี้ค่ะ..(จำได้ว่าท่องวนไปมาจบไม่ได้..ยังจำสายตาครูได้เลย.) ตอนโตกลับมาเขียนกลอน ช่างเป็นไปได้........ชีวิต.. สำหรับอัลมิตรา อืม! ยอมรับว่าเธอเขียนได้ดีจริงๆ และทุกท่านในเวป ก็เขียนได้ดีค่ะ..ตามสไตล์ของแต่ละท่านน่ะค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณผู้หญิงไร้เงา: ขอบคุณค่ะ...มีเวลาก็เรียนเชิญค่ะ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx คุณคนเมืองลิง: ขอบคุณค่ะ.. xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
3 กันยายน 2547 19:02 น. - comment id 323218
มาลงกลอนใหม่ เลยแวะมาเยี่ยมงานดีมีเอกลักษณ์คุณกุ้งหน่อยค่ะ
3 กันยายน 2547 19:55 น. - comment id 323260
เยี่ยม.. เพราะจ่ะ.. ++++++++++++++++++++++ ^____^
3 กันยายน 2547 23:49 น. - comment id 323485
หวิวหวั่นไหวเวิ้งว้างทางอ่อนไหว จำจดจ่อจิตใจเหมือนไฟจ่อ รุ่มร้อนรอเร่งเร้าจับเจ่ารอ ถึงทุกข์ทนแท้ท้อขอยอมทน (ของผมขี้เกียจสลับนำมารวมกันเลย)
6 กันยายน 2547 13:27 น. - comment id 325310
ขอบคุณค่ะ:- คุณ tiki คุณน้ำใส:- คิดถึงจังค่ะ คุณชัยชนะ:- นั่นแน่ชอบทานขนมรวมมิตรใช่ไหมค่ะ..เขียนดีจังยกธงขาวยอมแพ้ค่ะ.. ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด