ทุกสรรพสิ่งนั้น
ล้วนมีวันดับสลาย
ห่วงโซ่แห่งความตาย
ยากจะคลายให้หย่อนลง
มันเป็นธรรมสัจ
ที่กอดรัดยากปลดปลง
เที่ยงแท้มั่นแน่คง
ปล่อยวางลง...ยอมรับธรรม
19 กันยายน 2546 00:29 น. - comment id 168924
แต่ละันแต่ละเลามีค่าามาก
ฝ่่าทุกข์ากเรื่องในโลกล้นโศกศัล์
ันก็ผ่าน จับไม่ได้ ไล่ไมทัน
พอถึงัน เตรีมตัไป ไม่ทันกาล
การปฏิบัติ ชัด่อห่อน ห่อนแรงเร็
จะคิดชอบ ตอบแรงเปล เทีนสังขาร
ค่อริบหรี่ ดั่งเดือนดับ ลาลับกาล
ฝากเพีงงาน คุ่โลกหล้า คราลับา

19 กันยายน 2546 01:27 น. - comment id 168958
สัจจธรรมข้อนี้ที่บอกกล่าว เป็นความจริงทุกคราวที่นึกถึง มีเกิดมีดับไปให้คำนึง ฉะนั้นต้องทำดีเป็นที่หนึ่งก่อนจะตาย ***กลอนบทนี้สอนใจดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แถมยังแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ***

19 กันยายน 2546 03:32 น. - comment id 169002
เพียงเราร่วมค้นพบสงบงาม ร่วมเป็นหนึ่งในนามผู้สร้างสรรค์ เพียงเราร้อยดวงใจไว้ร่วมกัน ความโกรธ เกลียด ดื้อรั้นจะอำลา ขอบคุณ คุณtiki ครับ

19 กันยายน 2546 03:36 น. - comment id 169003
อันพระธรรมเลิศล้ำนำคุณค่า อยู่เหนือกาลเวลาที่ผ่านผัน ขอเพียงเรายอมเข้าใจในธรรมนั้น ชีวิตนี้ก็สุขสันต์ได้ดังใจ ขอบคุณ คุณผู้หญิงฯครับ
