พินิจพิศดูหยดน้ำค้าง
พราวพร่างงามงดสดชื่น
เปรียบมณีของยามค่ำคืน
หยิบยื่นชีวิตชีวา
       อนิจจาชีวิตน้ำค้าง
ชีพเจ้าช่างสั้นหนักหนา
ไม่นานที่แสงสุริยา
ส่องมาเจ้าพลันแห้งไป
       เปรียบเป็นเช่นดั่งตัวเรา
ทุกข์เศร้าลำเค็ญเพียงไหน
หรือสุขมากมายเพียงใด
ไม่นานสิ้นไปเช่นกัน
       ฉะนั้นพึงมีสติ
ดำริตริตรองให้มั่น
ชีวิตผ่านคืนเดือนวัน
จงมุ่งสร้างสรรค์ความดี
       บทเรียนน้ำค้างเตือนให้คิด
ชีวิตไม่ติดอยู่กับที่
เหลือไว้เพียงดี ไม่ดี
ร่องรอยชีวีให้อนุชน				
				
			13 กันยายน 2549 16:15 น. - comment id 605811
สวัสดีครับ

13 กันยายน 2549 18:31 น. - comment id 605888
รับทราบและปฏิบัติตามครับป๋ม

13 กันยายน 2549 23:47 น. - comment id 606006
ฉะนั้นพึงมีสติ อย่าคิดอุตริสับสน จมอยู่ความชังวังวน จะไม่หนีพ้นกลอุบายลงตัวจังเลยสำหรับกลอนบทนี้
