**..หิ่งห้อยน้อยเรืองแสงแห่งขุนเขา
ภูมิลำเนาคงไพรสุดไพศาล
แสนสงัดเงียบสนิทนิจกาล
หิ่งห้อยน้อยเล่าขานตำนานไพร
**..ยามสิ้นแสงแรงกล้าแห่งตาวัน
เมื่อยามนั้นแสงน้อยลอยไหวไหว
คือแสงแห่งชีวาด้วยอาลัย
แสงไรไรเรืองระยับก็ลับตา
**..เพียงหิ่งห้อยด้อยแรงแสงสลัว
พบความจริงอันน่ากลัวตัวเฝ้าหา
โลกมืดมนเมื่อเป็นดั่งเห็นมา
ทั่วอาณามืดสนิทนิจนิรันดร์
**..ในวันนี้มิเคยเห็นหิ่งห้อยน้อย
ใยเจ้าคอยหลบไปแม้ในฝัน
ได้แต่เฝ้ารอคอยคอยสักวัน
คอยวันนั้นที่แสงส่องผ่องอำไพ
11 พฤศจิกายน 2545 22:34 น. - comment id 95116
หิ่งห้อยอะสวยออก น่ารักดี

11 พฤศจิกายน 2545 23:07 น. - comment id 95125
เคยเห็นหิ่งห้อยครั้งนึงนะ สวยมากเลย ไม่กล้าเดินไปดูใกล้ๆ มองเห็นแสงนวลๆ มองจากหน้าต่างบ้าน(บ้านคุณยายที่ต่างจังหวัดน่ะ) ตอนนั้นยังเป็นเด็ก หากแต่เมื่อนึกถึงหิงห้อยทีไร ภาพนั้นจะปรากฏทุกครั้งเลยนะ ... ขอบคุณที่ให้ความรู้สึกที่ดี ค่ะ

12 พฤศจิกายน 2545 16:47 น. - comment id 95246
ขอขอบคุณมากครับ

12 พฤศจิกายน 2545 16:58 น. - comment id 95247
ไพเราะสื่อได้ดีคะ ..อ่านดูก็เศร้าๆนะ ! ^----^

12 พฤศจิกายน 2545 18:12 น. - comment id 95274
แสงของหิ้งห้อย.. เรนชอบ..
ดูเย็นตา.. ลึกลับ.. น่าค้นหา..
วัยเด็ก.. เรนชอบที่จามอง..
แปลกจัย.. มัย เค้ามีแสง..?..
.. ..

15 พฤศจิกายน 2545 11:53 น. - comment id 95758
^*^
^*^
^*^..............^____^...............^*^
^*^..........................................^*^
