**..  แล้ววันหนึ่ง  ตื่นมา  กลางฟ้าสาง
       บนท้องนา  ผืนกว้าง  ทางเส้นเก่า
       ลมยังพัด  เอื่อยแว่ว  แผ่วแผ่วเบา
       ฉันต้อนเฝ้า  เจ้าทุย  ลุยท้องนา..
**..  กับยุคของ  สังคม  อันล้มเหลว
       เกิดไฟเปลว  ร้อนแรง  แห่งตัณหา
       คนเริ่มหัน  เบี่ยงบ่าย  หน่ายศรัทธา
       ไม่เห็นค่า  ความดี  ของชีวิต..
**..  ข้าวิ่งตาม  เวลา  อย่างล้าแรง
       ต้องแอบแฝง  เงื่อนงำ  ทำปกปิด
       ไม่มีน้อง  ไม่มีพี่  ไม่มีมิตร
       มีแต่ผล  ธุรกิจ  คิดกำไร..
**..  อยู่กับโลก  ต่ำช้า  อย่างว้าวุ่น
       คิดถึงตัก  เคยนอนหนุน  อุ่นชิดใกล้
       โลกเงินทอง  ไม่ถึง  ครึ่งของใจ
       โลกแห่งวัย  วันเก่า  เล่าตรึงตรา..
**..  หวังวันหนึ่ง  จะกลับมา  กลางฟ้าสาง
       ยืนหยัดบน  ท้องทุ่งทาง  อย่างมีค่า
       ลืมวันคืน  เคยหยาบกร้าน  ผ่านด้านชา
       แล้วบอกโลก  โฉดเขลาว่า  ข้าพอแล้ว !
  ด้วยความหวังดี
ก.ประแสร์  ศิษยาพร
ก.นพดล  รักษ์กระแส
				
				
			 
							
						
						11 พฤษภาคม 2548 20:22 น. - comment id 465343
รู้จักนามนี้ตั้งแต่เจ้าของนามยังเป็นเด็กนักเรียน บัดนี้เขาเติบโตเต็มวัยในเส้นทางกวีแล้ว งานมีสีสันมีเป้าหมาย ขอชมเชยในพัฒนาการ มาเยี่ยมครับ

 
							
						
						11 พฤษภาคม 2548 20:57 น. - comment id 465378
แต่งได้ดีมากเลยค่ะ แวะมาชื่นชมในผลงานนะค่ะ

 
							
						
						13 พฤษภาคม 2548 21:07 น. - comment id 466551
**.. ผมต้องขอขอบคุณในทุกๆความเห็นมากๆนะครับ ในทุกข้อความที่เพื่อน พี่ น้อง และทุกๆคนที่เข้ามาโพส ผมได้อ่านแล้วครับ แม้ผมจะโพสตอบเพียงสั้นๆ แต่ผมก็ขอรับน้ำใจไว้เต็มปรี่... ด้วยความหวังดี ก.ประแสร์ ศิษยาพร ก.นพดล รักษ์กระแส

 
							
						
						15 พฤษภาคม 2548 18:29 น. - comment id 467467
เป็นงานที่งดงามอีกหนึ่งชิ้นครับ


