พี่ดอกแก้ว
ก้าวไปบนเวทีที่น่าเศร้า
ทุกสิ่งเร้ารุมให้ใฝ่ตัณหา
ดำเนินตามกองไฟทุรคา
เห็นมายาเป็นสิ่งที่จริงจัง
ลวงหลอกใจให้ไกลทางเจริญ
ยิ่งห่างเหินหลงไปในกรงขัง
มัดชีวิตปลิดเสรีรี้พลัง
ลอยติดฝั่งรอเข้าวันเผาไฟ
ถอยรอยทางย่างก้าวที่ร้าวแหลก
เลือกทางแยกสัญจรย้อนไปใหม่
ด้วยเรียนรู้ดูจำธรรมอำไพ
บ่มจิตใจใฝ่ลิขิตนิมิตดี
อย่าร้าวรานทานใจให้อดทน
ชีวิตตนมีค่าและศักดิ์ศรี
เป็นมนุษย์สุดประเสริฐเลิศชีวี
ใช้ภพภูมิที่มีด้วยกุสลา
มีโอกาส.....ใช้โอกาสไม่ขลาดเขลา
อย่าหมองเศร้ากลุ้มใจในปัญหา
เหนื่อยก็พักหนักก็วางอย่าร้างรา
สร้างคุณค่าด้วยลิขิตชีวิตงาม
2942
15
0
หน้าส่วนตัว
