นางสาวใบไม้
เธอของฉัน..
เธอกำลังมองท้องฟ้าอยู่เช่นเดียวกับฉันหรือเปล่า
คืนนี้ช่างเงียบเหงา...แม้แต่พระจันทร์ยังหม่นแสง
ดาราเคยระยิบระยับตากลับไหวพร่า..โรยแรง
สายลมหนาวพัดพรูแกล้ง...ราวจะเสียดแทงหัวใจ
เธอของฉัน...
ทุกเสี้ยววินาทีแห่งการรอคอย...ช่างยาวนาน
เข็มนาฬิกาที่หมุนผ่าน..คือความร้าวรานและหวั่นไหว
วูบหนึ่งของความโหยหา..อ่อนล้าแทบขาดใจ
กี่หยาดน้ำตาที่รินไหล...จะมีไหมใครมารับรู้
เธอของฉัน...
หากเพียงจะทดแทนทุกความเจ็บปวดของเธอได้
ฉันยินดี.....จะชดใช้ด้วยทุกลมหายใจที่มีอยู่
จากที่ไกลไกลตรงนี้...ใครคนหนึ่งยังคงคอยเฝ้าดู
และบอกเธอให้รู้..ว่าคำมั่นที่ให้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง